Η Carol Shields εξιστορεί τον βίο της τυπικής γυναίκας του 20ου αιώνα
Γράφει η Αγγελική Σπηλιοπούλου //
Carol Shields «Τα πέτρινα ημερολόγια», Μετάφραση: Άγγελος Αγγελίδης και Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Gutenberg
Η Carol Shields γεννήθηκε το 1935 στο Oak Park του Illinois κοντά στο Σικάγο. Σπούδασε στο Hanover College στην Indiana. Στη συνέχεια βρέθηκε με υποτροφία για ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο του Εxeter στην Αγγλία και το 1975 έλαβε τον μεταπτυχιακό της τίτλο από το πανεπιστήμιο της Οτάβα. Μετά το γάμο της, το 1957, είχε μετακομίσει μόνιμα στον Καναδά και λίγα χρόνια αργότερα έλαβε την καναδική υπηκοότητα.
Πολυβραβευμένη για πλήθος έργων της, θα γίνει περισσότερο γνωστή για το μυθιστόρημά της “Τα πέτρινα ημερολόγια” το οποίο κυκλοφόρησε το 1993. Για το έργο της αυτό έλαβε το βραβείο του Γενικού Κυβερνήτη και προτάθηκε για το βραβείο Booker την ίδια χρονιά. Το 1994 κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Κύκλου Κριτικών Βιβλίων των ΗΠΑ, ενώ το 1995 της απενεμήθη το βραβείο Pulitzer για μυθοπλασία.
Η Shields σε αυτό το βιβλίο της, μέσα από την αυτοβιογραφία της κεντρικής ηρωίδας της, καταγράφει τόσο την εξέλιξη αυτής όσο και την εξέλιξη της θέσης των γυναικών από τις αρχές έως το τέλος του 20ου αιώνα.
Τα ηνία της αφήγησης κρατά η Ντέιζι Γκούντγουιλ, ενώ παρατηρούμε εναλλαγή μεταξύ πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης. Με αυτό τον τρόπο γίνεται η μετάβαση από το αυτοβιογραφικό στο βιογραφικό μέρος.
Η ιστορία της Ντέιζι ξεκινά με τον ερχομό της σε αυτόν τον κόσμο.
Στην επαρχία Μανιτόμπα του Καναδά, ένα ζεστό απομεσήμερο του Ιουλίου το 1905, η Μέρσι Στόουν Γκούντγουιλ διαβάζοντας τις οδηγίες του τσελεμεντέ ετοιμάζει μία νέα συνταγή. Σήμερα θα φτιάξει για τον αγαπημένο σύζυγό της, Κάιλερ, μία πουτίγκα με σμέουρα.
Το ζευγάρι ζει στο Τάινταλ, ένα μικρό χωριό μόλις τρία χιλιόμετρα μακριά από το Γκάρσον όπου βρισκόταν το ορυχείο που εργαζόταν ο Κάιλερ και οι περισσότεροι άντρες της περιοχής. Σχεδόν όλοι τους ήταν εργάτες της πέτρας.
Ξαφνικά κάτι παράξενο θα νιώσει στο πάνω μέρος της κοιλιάς της.
Πρωτόγνωρα συμπτώματα μιας άγνωστης για αυτήν αρρώστιας.
Ο γερο-Εβραίος γυρολόγος και η γειτόνισσά της, κυρία Φλετ, θα την βρουν σωριασμένη στο πάτωμα. Εκεί, ανάμεσα από τα πόδια της ξεπροβάλλει ένα νεογέννητο μωρό.
Η Ντέιζι ήρθε στον κόσμο απρόσμενα και όλη η ζωή της θα σφραγιστεί από απροσδόκητα γεγονότα. Συμβάντα που θα αποδεχτεί στωικά ως αναπότρεπτο κομμάτι της ζωής της.
«Άφησε τη ζωή της απλά να συμβεί.»
Θα παντρευτεί, θα βιώσει τη χηρεία, θα ξαναφτιάξει τη ζωή της, θα γίνει μητέρα, θα εργαστεί, θα έχει μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία, θα απογοητευτεί, θα επιβιώσει.
Απώλειες που κάποιες φορές διέπονται από μια τραγικότητα, χαράσσουν πληγές και στην πορεία την μεταλλάσσουν, την κάνουν πιο δυνατή.
Όπως η οργανική ύλη μετατρέπεται σε πέτρωμα έτσι και η Ντέιζι βιώνει τις αλλαγές να γίνονται μέρος της. Η ίδια η ζωή τη σφυρηλατεί και της δίνει σχήμα. Σε όλη τη έκταση του μυθιστορήματος η λέξη πέτρα και παράγωγα της εμφανίζονται εξακολουθητικά.
«Τα γονίδιά μας είναι πέτρα. Γρανίτης.»
Carol Shields
Η γέννηση της Ντέιζι, στις αρχές του 20ου αιώνα, στο πάτωμα μιας κουζίνας, από μία γυναίκα που δεν ήξερε καν να αναγνωρίσει τα συμπτώματα μιας εγκυμοσύνης, σε συνδυασμό με το θάνατο της μητέρας στη γέννα, σηματοδοτούν τη μετάβαση σε μία νέα εποχή για το γυναικείο φύλο. Ήδη από τον προηγούμενο αιώνα έχει κάνει την εμφάνισή του το φεμινιστικό κίνημα. Η παλαιά γενιά αποτελείται από γυναίκες που η αιδημοσύνη τους εμπόδιζε τη γνώση του ίδιου του σώματός τους, της απέτρεπε να συμβουλευτούν γυναικολόγο, αφόπλιζε κάθε ερωτική ικανοποίηση, τις εξωθούσε να καταπνίγουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους.
Μέσα από τις γυναικείες φιγούρες που πλαισιώνουν την Ντέιζι, προερχόμενες από τρεις διαφορετικές γενιές, παρουσιάζονται οι σταδιακές κοινωνικές αλλαγές, οι διεκδικήσεις του γυναικείου κινήματος, οι κατακτήσεις τους, χωρίς να παραλείπονται αναφορές στις ματαιώσεις και στις παγιωμένες στερεοτυπικές πατριαρχικές συμπεριφορές.
Όπως και η Virginia Wolf, η Carol Shields παρακολουθεί και καταγράφει τη ζωή των γυναικών εντός της οικογενειακής εστίας. Η έξοδος από αυτή χρειάστηκε μία περίοδο κυοφορίας κοινωνικής αναμόρφωσης μέσω των αγώνων του φεμινιστικού κινήματος, και την επίπονη πραγμάτωσή της προσομοιάζοντας οδύνες τοκετού.
Τη γραφή της διαφοροποιεί λογοτεχνικά η ευρηματική αφηγηματική δομή που ακολουθεί. Όπως τα κινέζικα κουτιά, η αφήγηση απαρτίζεται από εγκιβωτισμένες ιστορίες των οποίων η διαδοχή δεν ακολουθεί χρονολογική σειρά. Επιπλέον επιλέγει τη χρήση διαφορετικών κειμενικών ειδών συνδυάζοντας αφήγηση, διάλογο, επιστολές, ούτως ώστε να εξυπηρετηθεί η εμβόλιμη εισαγωγή μεγάλου όγκου πληροφοριών εμμέσως με σύντομο τρόπο.
Κατά την ανάγνωση σχηματίζουμε μια εικόνα για τις συνθήκες που επικρατούσαν στην οικογενειακή ζωή τον 20ο αιώνα καθώς και τις αλλαγές που βίωσαν οι γυναίκες με το πέρασμα του χρόνου.
Σε ατομικό επίπεδο, οι εξιστορήσεις είτε από το ίδιο το πρόσωπο που σκιαγραφείται είτε από τρίτους, δημιουργεί μια αμφιβολία ως προς την απόδοση του πραγματικού χαρακτήρα ενός ανθρώπου καθώς και στην πλήρη αποτύπωση του.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg. Την μετάφραση υπογράφουν οι Άγγελος Αγγελίδης και Μαρία Αγγελίδου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Σε ένα προκλητικό, λευκό τοπίο
30/04/2024, 9:04 μμ -
Παρακείμενα: «Μια ζωή σε αναμονή, μια ψυχή που περιμένει έναν Αύγουστο»
30/04/2024, 9:02 μμ -
Δύο μοναχικοί λύκοι σε αναζήτηση της ανατολίτικης σοφίας
30/04/2024, 9:00 μμ -
-
259 αλληγορίες, από το λογοτεχνικό σύμπαν του Καζαντζάκη
30/04/2024, 8:57 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Γιάννης Γιαννούδης : Τα παιδιά και η Ιστορία
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // “A Very Bad Bad Thing” – Ένα παιδικό Παραμύθι στο Amazon “Έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι πολύ εύκολο να κάνεις κάποιον να αγαπήσει την Ιστορία. Αρκεί να σηκώσεις την κουρτίνα και να του
Περισσότερα -
«Οι άνθρωποί μου»: Ένα ποίημα του Λάνγκστον Χιουζ
Απόδοση-Σχόλια: Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // «Οι άνθρωποί μου» Η νύχτα είναι όμορφη, Όπως τα πρόσωπα του λαού μου. Τα αστέρια είναι όμορφα, Όπως τα μάτια του λαού μου. Όμορφος, επίσης, είναι ο ήλιος. Όμορφες,
Περισσότερα -
Ο Αμερικανός ποιητής Μαρκ Στραντ
Από την Ασημίνα Ξηρογιάννη // «Μάρκ Στράντ //Προσωρινή αιωνιότητα» Είναι είναι ένας σημαντικός ποιητής που αξίζει να γνωρίσει το ελληνικό κοινό. Σπουδαία ποιήματα, σπουδαία η αίσθηση των πραγμάτων. Ο λόγος για τον Αμερικανό ποιητή Μάρκ Στράντ. «Μάρκ Στράντ /Προσωρινή αιωνιότητα».
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: «Το ξύλινο κιβώτιο»
Του Αντώνη Δ. Σκιαθά // * Το κρύο άλλαζε τον χώρο του παιχνιδιού. Η αυλή γεμάτη νερά και ο ήλιος καρφωμένος στη ράχη της μάντρας, γέμιζε πρωινό φως το τρίπατο στις δυτικές συνοικίες των Αθηνών. Τι τρίπατο;
Περισσότερα -
«Η πιο αγαπημένη σου επιθυμία θα πραγματοποιηθεί εδώ. Η επιθυμία που σε έχει κάνει να υποφέρεις πιο πολύ»
Γράφει η Χαρά Νικολακοπούλου // * “Πικνίκ δίπλα στο δρόμο” (Στάλκερ), Αρκάντι και Μπόρις Στρουγκάτσκι, εκδ. ΑΩ 2008 Η Ζώνη μας, η σκύλα, η φόνισσα, μου ήταν εκατό φορές πιο αγαπητή εκείνη τη στιγμή από όλες τις Ευρώπες
Περισσότερα -
Ποίημα: “Κύματα”
Της Γεωργίας Μακρογιώργου // * Κύματα Κύματα μνήμες παρασέρνουν άμμο, γκρεμίζουν κάστρα, βουλιάζουν καράβια, πνίγουν ναύτες και ξεριζωμένους, αυτοκτονούν σε βράχια. Μια μπρος μια πίσω η ζωή σου. Αφροί σχηματίζουν τις ακτογραμμές σου. Έτσι το βλέπεις
Περισσότερα -
Ζυμώσεις καθημερινότητας στη φορτισμένη δεκαετία του ’60
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Μένης Κουμανταρέας, “Τα μηχανάκια”. Εκδόσεις Πατάκη. Αθήνα, 2019 Κάθε γενιά, ειδικά στον περασμένο αιώνα, έγινε συχνά αντικείμενο και στόχος των πεζογράφων και λιγότερο των ποιητών, όπως με τη σειρά τους και πολλοί πεζογράφοι
Περισσότερα
