Fractal

Ο Άγνωστος… δεν ήταν άγνωστος

Γράφει ο Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος //

 

«Ο Άγνωστος που παντρεύτηκα», Δήμητρα Μανθεάκη , εκδ. Ωκεανός

 

Το μυθιστόρημα της Δήμητρας Μανθεάκη “Ο Άγνωστος που παντρεύτηκα”, το οποίο κυκλοφόρησε μερικούς μήνες πριν από τις Εκδόσεις “Ωκεανός”, ήταν ένα από τα βιβλίο που ταξίδεψε το καλοκαίρι που μας πέρασε μέσα στον σάκο μου… για το Βερολίνο, αλλά και ένα από τα βιβλία που με ταξίδεψαν…

Καλοκαίρι, ήρθαν τα επάνω κάτω, προσπαθώ να ξεκουραστώ λιγάκι, να μείνω μακριά από τις συμβάσεις και τις υποχρεώσεις που αυτές σου φορτώνουν, θέλω να αφήσω στην άκρη τις επιμέλειες βιβλίων και τις παρουσιάσεις τους, επιδιώκω συνειδητά να μη διαβάσω τις ώρες της ξεκούρασης βιβλία γνωστών και φίλων… για να μην “κακοκαρδίσω” μερικούς.

Οι διάλογοι – μονόλογοι είναι γνωστοί.

“Το βιβλίο αυτού γιατί το διάβασες;”

“Το δικό μου πότε θα το βάλεις μπροστά;”

“Φαίνεται πως αγαπάς τους φίλους σου…”

“Εμείς πότε θα πάρουμε σειρά;”

Κι οι απαντήσεις μου πάντα οι ίδιες…

“Δεν είμαι υποχρεωμένος να γράφω τη γνώμη μου για τα βιβλία των άλλων.”

“Δε γράφω για όσα δε μου αρέσουν.”

“Δε γράφω για όλα όσα μου αρέσουν, γιατί δεν έχω χρόνο.”

“Πολλά είναι τα βιβλία που μου αρέσουν, αλλά…”

Κι άλλα πολλά…

Να βάλω λοιπόν τις σκέψεις μου σε μια χρονική σειρά. Βρίσκομαι αρχές Ιούλη στο κέντρο της Αθήνας, στις Εκδόσεις Ωκεανός και ένα εξώφυλλο μου τραβά την προσοχή. Κι ο τίτλος του βιβλίου δε με αφήνει αδιάφορο. “Ο Άγνωστος που παντρεύτηκα”…

Και η αφιέρωση του!

Για αυτήν θα μιλήσω αργότερα.

Σκέπτομαι: “πόσα πράγματα άραγε αγνοούμε για τις συντρόφους και τους συντρόφους μας;”

Το παίρνω στα χέρια μου, το ξεφυλλίζω και διαβάζω το κείμενο από το οπισθόφυλλο.

Σας μεταφέρω όσα διάβασα…

“Η Δανάη, παντρεμένη με τον πανίσχυρο επιχειρηματία Ντάγκλας Μακάλλεν, ζει παραμελημένη ως σύζυγος και απομακρυσμένη ως μητέρα από τα παιδιά της. Δημιουργεί παράνομο δεσμό με τον ελληνικής καταγωγής διάσημο συγγραφέα Τόμας Πάπας, αλλά ξέρει πως αυτή η σχέση, είναι λόγω των συνθηκών, καταδικασμένη. Ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί τον εφιάλτη στον οποίο θα την οδηγήσει η απληστία του άνδρα της που ξεπερνά τα άκρα και τις περιπέτειες που θα μπλέξει, όταν τα μυστικά του καλά κρυμμένου παρελθόντος της θα εισβάλουν στη ζωή της και θα την αναποδογυρίσουν. Ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε της βήμα και απειλεί να συντρίψει όλους όσοι σχετίζονται μαζί της. Άραγε θα καταφέρει να ξεφύγει από τη μέγγενη του θανάτου, ή θα χαθεί όπως η οικογένειά της;”

Και τώρα τι άφησε σε εμένα το βιβλίο…

 

Δήμητρα Μανθεάκη

 

Προσπαθώ με μαζέψω τα κίτρινα χαρτάκια με τις σημειώσεις που κράτησα στο Βερολίνο!

Το κείμενο της Δήμητρας Μανθεάκη είναι ένα κείμενο με πλούσιες περιγραφές – σκιαγραφήσεις συναισθημάτων κυρίως… και έντονους εσωτερικούς μονολόγους.

Άλλο χαρτάκι…

Ο αφηγητής εκφράζει τις σκέψεις των ηρώων του, αλλά και τις δικές του σκέψεις – κρίσεις σε λόγο ζωντανό που κρατά ενεργό τον αναγνώστη με μια πλοκή που δε διαφαίνεται, μια πλοκή που οδηγεί τα πρόσωπα – ήρωες, που δε διακρίνεται – ερμηνεύεται ο ρόλος τους πλήρως μέχρι τη μέση σχεδόν του βιβλίου.

Τρίτο χαρτάκι…

Ο αναγνώστης αρχίζει να ξεδιαλύνει την αλήθεια και να λύνεται για αυτόν το μυστήριο, πριν ακόμα το ξεδιαλύνουν οι ήρωες. Αυτό δημιουργεί έντονη την αγωνία και τον φόβο στον αναγνώστη καθώς αυτός γνωρίζει περισσότερα από την ηρωίδα που απειλείται και από όσους κινούνται γύρω της και σταδιακά πλησιάζουν την αλήθεια.

Και για να τελειώνω με τα χαρτάκια σας τα αποκαλύπτω όλα μαζί…

Ο αναγνώστης κάποιες φορές νιώθει πως πρέπει ο ίδιος να δράσει για να προστατεύσει την ηρωίδα ή όσους απειλούνται από το κακό, τη μοχθηρία, τη ζήλια, την απληστία.

Η συγγραφέας πλάθει τους χαρακτήρες της με τέτοιο τρόπο που δημιουργεί προσωπικότητες πολύπλοκες με μη εμφανώς αναγνωρίσιμα τα πραγματικά τους χαρακτηριστικά, προσωπικότητες που κρύβουν πετυχημένα το άπληστο “θέλω” τους και τρομακτικές πράξεις κάτω από έναν γοητευτικό εαυτό και πίσω από ενέργειες φιλίας, υποστήριξης, έρωτα.

Δημιουργεί ήρωες που πείθουν για το καλό τους προσωπείο, ενώ στη συνέχεια κατορθώνουν το ίδιο πετυχημένα να πείθουν για το που μπόρεσαν να φτάσουν λόγω της κακίας, της απληστίας και της απουσίας συναισθήματος.

Υποσχέθηκα παραπάνω να μιλήσω για την αφιέρωση του βιβλίου.

Γράφει η Δήμητρα Μανθεάκη…

“Αφιερώνω το παρόν πόνημά μου με τις θερμές μου ευχαριστίες και απέραντη ευγνωμοσύνη στον αξιότιμο καθηγητή και διευθυντή της Β΄ Χειρουργικής Πανεπιστημιακής Κλινικής του Λαϊκού νοσοκομείου, κύριο Γρηγόριο Κουράκλη και την επίλεκτη ομάδα του στα χέρια των οποίων εναπόθεσα τόσο εγώ, όσο και ο σύζυγος μου τη ζωή μου, όπως ακριβώς και εκατοντάδες άλλοι ασθενείς.”

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Δήμητρα Μανθεάκη για τις ώρες της ανάπαυλας και να της ευχηθώ να μας χαρίσει πολλά όμορφα βιβλία ακόμα.

Περαστικά!

 

Θα κλείσω με τα λόγια του εκδοτικού οίκου “Ωκεανός” για το μυθιστόρημα αυτό.

“Ένα συγκλονιστικό βιβλίο που θα κόψει την ανάσα του αναγνώστη από την αγωνία που υφαίνουν οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις, οι απρόβλεπτες ανατροπές, οι ατελείωτες συνωμοσίες και η προδοσία ανθρώπων υπεράνω κάθε υποψίας.”

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top