Fractal
Home / Διηγήματα / Αφήγημα: “Τα ίτσα”
15/11/2022, 10:20 μμ

Αφήγημα: “Τα ίτσα”

Της Μαρίας Ντούμα //

 

 

 

 

 

Τα ίτσα

 

Την δεκαετία του 60 απ’ το χωριό περνούσαν μόνο μεγάλα αμερικάνικα αυτοκίνητα που πήγαιναν στην Θεσσαλονίκη αφού το χωριό χωρίζονταν στα δύο από την παλαιά εθνική Αθηνών Θεσσαλονίκης, τη δημοσιά όπως τη λέγαμε

Εκείνα με την μεγάλη ουρά που σήμερα τα βλέπουμε στις ταινίες και στην Κούβα

Το χωριό πάμπτωχο

Μαζευόμασταν ομαδούλες 3 η 4 παιδιών και σιμά στον εθνικό δρόμο μαζεύαμε τα ίτσα που η ονομασία τους η επιστημονική είναι νάρκισσος και τα λένε και μανουσάκια

Κάναμε δεματάκια και τα κουνούσαμε στους οδηγούς για να σταματήσουν να τους τα πουλήσουμε

Πόση χαρά κάναμε όταν βλέπαμε να περνάει αυτοκίνητο γιατί ξέραμε ότι θα μας έδιναν δραχμές

Προφανώς οι οδηγοί σταμάταγαν όχι τόσο για να αγοράσουν τα ίτσα αλλά για να μας χαζέψουν όπως είμασταν φτωχικά και μίζερα

Εκείνο το μεσημέρι οι παρέα μας ήταν εγώ η Βασιλική και η Τούλα

Μοιράσαμε τα λεφτά που μαζέψαμε απ’ τα ίτσα και κινήσαμε να πάμε σπίτια μας

Είπαμε πριν να πάρουμε καραμέλες στο μπακάλικο του Σταμάτη που ήταν πάνω στην δημοσιά

Όμως όπως πλησιάζαμε εκεί στο τοίχο της μάντρας του σπιτιού της Βασιλικής έγινε το κακό

Ένα αυτοκίνητο όχι μεγάλο αμερικάνικο αλλά μικρό σχετικά ευρωπαϊκό έφυγε απ’ το δρόμο και έπεσε πάνω στη Βασιλική που περπατούσε πρώτη και πίσω της η Τούλα και μετά εγώ

Είδα το αυτοκίνητο να λιώνει τη Βασιλική στο τοίχο και να γέρνει το κεφαλάκι της σαν λουλουδάκι κομμένο

Ένα μέτρο μπροστά μου

Ένας θάνατος απ’ τα αυτοκίνητα που τόσο θέλαμε να διασχίζουν το χωριό για να τους πουλάμε τα ίτσα

Δεν ξαναμαζέψαμε ίτσα για πούλημα

Μόνο για να τα πάμε στο μνήμα της Βασιλικής

Ποτέ δεν πέρασα δίπλα απ’ το τοίχο της μάντρας που σκοτώθηκε η Βασιλική και δεν μπόρεσα να μην ιδρώσω απ’ το άγχος κι ας πέρασαν πενήντα χρόνια

Τη μάνα της είδα χρόνια μετά που άρχισε να βγαίνει απ’ το σπίτι μαυροφορεμένη να περπατάει στο σημείο

Μιλούσε μόνη της.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top