Διήγημα: “Στάση στον Γαλάζιο”

Γράφει  ο Γιώργος Ανωγειάτης //

 

Η διαγαλαξιακή περίπολος έστειλε την ακόλουθη αναφορά στην κεντρική κυβέρνηση του σύμπαντος:

«Βρισκόμαστε στον γαλαξία 6283914527, εκτελώντας την συνήθη περιπολία. Την προσοχή μας τράβηξε ένας πλανήτης, που ήταν καλυμμένος με γαλάζιο φως. Διέταξα ελάττωση ταχύτητας. Όταν πλησιάσαμε αρκετά, σταμάτησα το όχημα, κι αφαίρεσα την αόρατη θωράκιση. Το πλήρωμα είχε μείνει άφωνο.

Στον πλανήτη αυτό, όπως μας έδειξαν οι αναλύσεις, κυριαρχεί το σπάνιο στοιχείο ύδωρ. Καλύπτεται από στρώματα αερίων, μεταξύ αυτών και όζον, που εμποδίζει την είσοδο σ’ αυτόν στις ραδιενεργές ακτινοβολίες του κεντρικού άστρου, που βρίσκεται αρκετά κοντά του.

Το ύδωρ είναι το στοιχείο εκείνο που του χαρίζει την γαλάζια απόχρωση. Ίσως και να οφείλεται σ’ ένα παιχνίδισμα της διάθλασης του φωτός. Ο υπολογιστής συνέχισε να παρέχει στοιχεία. Ο πλανήτης αυτός, που τον ονόμασα ΓΑΛΑΖΙΟ, ήταν τρίτος στη γειτονιά του. Περιστρεφόταν γύρω από το κεντρικό άστρο, (το ονόμασα ΦΩΣ), που αποτελείται μόνο από το στοιχείο υδρογόνο και εκρήγνυται συνεχώς, μετατρέποντας την ύλη του σε φως και ενέργεια, αλλά και γύρω από τον εαυτό του. Οι μετρήσεις έδειξαν ότι χρειαζόταν τριακόσιες εξήντα πέντε περιστροφές γύρω από τον εαυτό του, για να κάνει μια ολοκληρωμένη περιστροφή γύρω από το ΦΩΣ.

Είμαστε έτοιμοι για προσεδάφιση. Η βαρύτητα δεν μας το επιτρέπει αυτό. Πρέπει να θωρακιστούμε με αντιβαρυτικές ασπίδες προστασίας, όπως υπέδειξε ο υπολογιστής. Ζήτησα από αυτόν να ενεργοποιήσει την χρονομηχανή, και να μας φέρει εκατό περιστροφές του ΓΑΛΑΖΙΟΥ γύρω από το ΦΩΣ πίσω. Αυτό που αντικρίσαμε, ξεπερνά κάθε φαντασία.

Υπήρχε ζωή και μάλιστα αρκετά αναπτυγμένη. Έστειλα το υλικό να το αναλύσετε κι εσείς, να συγκρίνετε το τώρα με το πριν, και να μου δώσετε την άδεια να προσεδαφιστώ στον ΓΑΛΑΖΙΟ.

Σκάφος 010203. Κυβερνήτης 3539681573»

Η απόφαση της κεντρικής κυβέρνησης του σύμπαντος δεν άργησε να έρθει:

«Κυβερνήτα 3539681573, μελετήσαμε επισταμένως όλες τις αναλύσεις του πριν και του τώρα, και καταλήξαμε στα εξής συμπεράσματα:

Ο πλανήτης ΓΑΛΑΖΙΟΣ είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση, αρκετά ενδιαφέρουσα, και πρέπει να καταγραφεί στην ιστορία ανάπτυξης ζωής. Όλα τα στοιχεία συνηγορούσαν στην ανάπτυξή της εκεί. Η σωστή απόσταση από το ΦΩΣ, η ομπρέλα του όζοντος, η αφθονία ύδατος, η σταθερή περιεκτικότητα οξυγόνου στην ατμόσφαιρά του συνετέλεσαν ώστε μετά την εμφάνιση των αμινοξέων και των αμοιβάδων, η ζωή να πάρει το δρόμο της και ν’ αναπτυχθεί με ταχείς ρυθμούς.

Πριν όμως είκοσι πέντε χιλιάδες περιστροφές του ΓΑΛΑΖΙΟΥ γύρω από το ΦΩΣ, έκανε την εμφάνισή του ένα ον αρκετά παράξενο, με αναπτυγμένο εγκέφαλο, που αναστάτωσε τον κύκλο της ζωής. Η τελειότητα των πρώτων άκρων, και η ικανότητα της παρατήρησης, του επέτρεψε να δημιουργεί, εργαλεία στην αρχή, μηχανές κατόπιν, και κατόρθωσε να υπερισχύσει των υπόλοιπων όντων, να περιορίσει τους πληθυσμούς τους στο ελάχιστο και να κυριαρχήσει στον ΓΑΛΑΖΙΟ εντελώς.

Ο εγκέφαλός του όμως, τις τελευταίες περιστροφές, άρχισε να χάνει την αίσθηση του μέτρου, που είναι βασικός κανόνας για την επιβίωση κάθε είδους σε κάθε πλανήτη. Οι οργανισμοί στον ΓΑΛΑΖΙΟ είχαν σαν βάση λειτουργίας το ύδωρ και την αναπνοή, σε αντίθεση με μας που έχουμε μόνο το φως. Έπρεπε να τρέφονται με υδατάνθρακες και ν’ αναπνέουν οξυγόνο συνεχώς και αδιαλείπτως. Η αναπαραγωγή τους ήταν πρωτόγονη. Γονιμοποίηση γινόταν μόνο μετά από σωματική ένωση δύο αντιθέτων σωμάτων, σε αντίθεση με μας, που αρκεί να κόψουμε ένα κομματάκι από το σώμα μας, να το εκθέσουμε στο φως, για να έχουμε ένα καινούργιο σώμα, πανομοιότυπο με το δικό μας.

Αλλά η μοναδικότητα που διέκρινε τα όντα στον ΓΑΛΑΖΙΟ ήταν τα συναισθήματα, κάτι που όσο κι αν το αναλύσω, δεν νομίζω ότι είστε σε θέση να το καταλάβετε. Με αυτά πορεύονταν και παρήγαν ένα ξεχωριστό είδος δημιουργημάτων, τον λεγόμενο πολιτισμό, μοναδικό σε ολόκληρο το σύμπαν. Από όποια γωνία κι αν εξετάσεις αυτά τα έργα, δεν βρίσκεις καμιά χρησιμότητα σε αυτά. Αδιανόητο γιατί έφτιαχναν αγάλματα, ζωγράφιζαν πίνακες ή έγραφαν ποιήματα. Αυτά είναι και θα παραμείνουν άγνωστες λέξεις για μας.

Τι συνέβη λοιπόν κι αυτοκαταστράφηκαν; Τα όντα αυτά ανακάλυψαν τον μηχανισμό της σχάσης, την σημαντικότερη λειτουργία του σύμπαντος, πώς δηλαδή η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια, κι αντί να την χρησιμοποιήσουν για την καλυτέρευση της ζωής τους, κατασκεύασαν εργαλεία καταστροφής και τα έριχναν από τον ένα τόπο στον άλλον, με αποτέλεσμα ο ΓΑΛΑΖΙΟΣ να γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο.

Η διαταγή μου είναι να προσεδαφιστείτε, αφού λάβετε όλα τα απαραίτητα προστατευτικά μέτρα που θα σας υποδείξει ο υπολογιστής, και να συνδεθείτε απ’ ευθείας με την κεντρική κυβέρνηση, μεταφέροντας τις εικόνες σε πραγματικό χρόνο.

Ο διοικητής του σύμπαντος 001»

Ο κυβερνήτης ενεργοποίησε τη λειτουργία προσεδάφισης στο φωτεινό σκάφος, που αποτελείτο από ισχυρή πλέξη ακτινών φωτός, αδιαπέραστη από οποιαδήποτε ενέργεια, κι ετοιμάστηκε.

«Τι παράξενα όντα αυτοί οι κάτοικοι του ΓΑΛΑΖΙΟΥ, σκέφτηκε. «Τι χρειάζεται τέτοιο σώμα, φθαρτό κι ευάλωτο; Δεν μπορούσαν ν’ απορρίψουν τα αχρείαστα; Δεν μας μοιάζουν καθόλου».

Το κεφάλι του, που έμοιαζε μ’ εκείνο των γαλάζιων, άλλαξε κάμποσα χρώματα, και τα έξι άκρα του, ένα για κάθε αίσθηση, θωρακίστηκαν για την ισχυρή ακτινοβολία. Το όχημα εισέβαλε με τη σωστή κλίση και ταχύτητα στην γαλάζια ατμόσφαιρα, αποφεύγοντας την τριβή, και προσεδαφίστηκε με επιτυχία.

«Πρωτόγονα όντα», συνέχισε το συλλογισμό του, «χρησιμοποιούν τα κάτω άκρα για να διανύσουν αποστάσεις, αντί να διακτινίζονται».

Τα άκρα όρασης των επιβατών του σκάφους ρουφούσαν αχόρταγα τις εικόνες που αντίκριζαν για πρώτη φορά. Αν κι είχαν γυρίσει πολλούς γαλαξίες κι είχαν επιθεωρήσει πλανήτες, άστρα, κομήτες, μαύρες τρύπες, σκουληκότρυπες κι όλα τα παράξενα του σύμπαντος, αυτή η συνάντηση τους έκανε ανίκανους να καταλάβουν τι συμβαίνει. Το τοπίο που έβλεπαν ήταν εξωπραγματικό.

Ο κυβερνήτης πήρε πέντε συντρόφους μαζί του, αφού επιθεώρησε σχολαστικά τα κεφάλια και τα αισθητήρια άκρα τους, φόρεσαν τις στολές ανάπτυξης και προώθησης, και βγήκαν στον ΓΑΛΑΖΙΟ. Δεν χρειάζονταν να κινηθούν, αυτό το έκαναν οι στολές τους. Δεν ακούμπησαν το έδαφος, δεν χρειαζόταν άλλωστε. Ο κυβερνήτης, κάνοντας χρήση της ενδοσυνομιλίας, άρχισε να μεταδίδει στον διοικητή:

«Αυξημένο επίπεδο ραδιενέργειας. Τα κυρίαρχα όντα, για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο, αυτοκαταστράφηκαν. Πρέπει να εξάντλησαν το οπλοστάσιό τους με πυρηνικές κατασκευές, για να καταφέρουν αυτό που κατάφεραν.

Δεν υπάρχει ζωή. Υπάρχουν αποδείξεις της ύπαρξής της διάσπαρτες, αλλά δυσνόητες. Αυτά που βλέπετε ήταν ακίνητοι ζωντανοί οργανισμοί, ριζωμένοι στο έδαφος. Τώρα έχουν γίνει κάρβουνο, κι οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί τους είναι αδύνατη. Διακρίνω σκελετούς των κυρίαρχων όντων παντού, καθώς και άλλων όντων, με μικροδιαφορές από αυτούς. Κάποια όντα πρέπει να πετούσαν. Χρησιμοποιούσαν φτερά για να ξεγελάσουν την βαρύτητα, με την βοήθεια του αέρα.

Το κυρίαρχο ον είχε τέσσερα άκρα, τα δύο για βάδισμα και τα άλλα για κατασκευές, και για οποιαδήποτε εργασία. Όλες οι λειτουργίες εκπορεύονταν από το πάνω, στρογγυλό του άκρο, που ελαφρά μοιάζει με το δικό μας, κι εκεί μέσα υπήρχε ο εγκέφαλός του»

«Αρκετά προηγμένος, αλλά ελάχιστες ικανότητές του είχαν χρησιμοποιηθεί», συμπλήρωσε ο διοικητής.

«Τώρα βρίσκομαι σε μια περιοχή γεμάτη από παράξενα, μισοκατεστραμμένα κτίσματα, τα οποία ίσως χρησίμευαν για κατοικία του κυρίαρχου όντος. Πλησιάζω. Πρέπει να ήταν τρελοί. Πώς μπορούσαν να ζήσουν κλεισμένοι ο ένας πάνω από τον άλλον;», συνέχισε ο κυβερνήτης, αλλά τον διέκοψε ο διοικητής:

«Δεν χρησιμοποίησαν σωστά τον εγκέφαλό τους. Δες κι αυτά τα οχήματα που κυκλοφορούσαν. Χρησιμοποιούσαν μηχανές εσωτερικής καύσης, τι απαρχαιωμένη σκέψη!»

«Πραγματικά, δεν πρέπει να είχαν αναπτυγμένη την προοπτική, την ματιά προς το μέλλον δηλαδή. Τώρα βρίσκομαι σ’ ένα αρκετά μεγάλο για τα μέτρα τους κτίριο. Πρέπει να ήταν εργοστάσιο παραγωγής αυτών των οχημάτων. Από αυτά τα τεράστια φουγάρα έβγαινε πυκνός καπνός, περιορίζοντας το οξυγόνο, που ήταν απαραίτητο για την αναπνοή του. Πώς ζούσαν άραγε με τόση μόλυνση;», είπε ο κυβερνήτης.

«Δες κι αυτό το κτίσμα», τον διέταξε ο διοικητής, «Καταλαβαίνεις σε τι χρησίμευε;»

«Μπαίνω. Bank γράφει, αμετάφραστη λέξη. Δεν βλέπω τίποτα χρήσιμο, μόνο πολλά μικρά κομμάτια χαρτιού, πανομοιότυπα όλα, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την χρησιμότητά τους», απάντησε αυτός.

«Αυτά είναι τα χαρτονομίσματα. Εκεί βασίστηκε ο βιοπορισμός τους. Σ’ αυτά τα άχρηστα χαρτιά, που έκαναν το παν για να τ’ αποκτήσουν. Μπες παραδίπλα. Τι είναι αυτό το παράξενο κτίριο;», διέταξε ο διοικητής.

«Στην κορυφή του βλέπω ένα σταυρό. Στο εσωτερικό οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι με παραστάσεις αυτών των όντων, κι ένα κύκλο γύρω από το κεφάλι τους, άγνωστο γιατί», απάντησε.

«Κι εγώ μπερδεύομαι ν’ αναλύσω τι είναι αυτό. Τι γράφουν οι επιγραφές;»

«Μετά φόβου θεού… Πιστεύω εις ένα θεόν… Τι να σημαίνουν αυτά; Ποιος να ήταν ο θεός;», απόρησε ο κυβερνήτης, αλλά ο διοικητής τον αποπήρε:

«Θα το αναλύσουμε. Αυτά τα όντα μας έχουν αποσυντονίσει. Συνεχίστε την περιπολία σας. Δεν αξίζει τον κόπο να σταθείτε άλλο στον ΓΑΛΑΖΙΟ πλανήτη».

21 – 9 – 19.