«σαν τη λευκή γραμμή που σχηματίζουν τα αεριωθούμενα στον ουρανό»
Γράφει η Μαρία Κουγιουμτζή //
Εύα Μαθιουδάκη «Σώμα ερωτικό Η’ ιστορία μιας μεταφράστριας», εκδ. Καστανιώτη, Μάρτιος 2024
Η νουβέλα της Εύας Μαθιουδάκη διακρίνεται για την νεανική ορμή που διατρέχει τις σελίδες της, λόγος φρέσκος, νεανικός αλλά και ώριμος. Η αψάδα και το χιούμορ, ο ερωτικός οίστρος, το βλέμμα στην ιστορία και τα δεινά του πολέμου, η πείνα και η φτώχεια της εποχής, δεν πτοούν αυτή την ορμή προς την ζωή και τον έρωτα. Αλλά εκείνο που υπερισχύει είναι τα βιβλία, η λογοτεχνία, ο έρωτας προς την Τέχνη.
Η ηρωίδα της είναι μια μεταφράστρια του περασμένου αιώνα, που παλεύει με τα πρόσωπα και τις ιδέες που κυκλοφορούν στα βιβλία που μεταφράζει και την ακολουθούν ή μάλλον αυτή τα σέρνει στους δρόμους και στα πάθη της ζωής της. Μια ζωή με αγώνες πολιτικούς, εξ’ αιτίας του πάθους της για έναν αντάρτη, έναν άντρα που σημάδεψε την ζωή και το κορμί της ανεξίτηλα, αφού προηγήθηκαν πρώιμοι έρωτες ανώριμοι, όπου άφηνε επάνω τους τον εαυτό της, χωρίς να λογαριάζει πόσο κοστίζει, πόσες πληγές θα της χαράξουν το κορμί και το πνεύμα. Δεν μετανιώνει γιατί χάριν τους γνώρισε το Παρίσι, λόγιους ανθρώπους που την ώθησαν προς την σκέψη και το βιβλίο. Ντόμπρα στην επαφή της με όλους και τη ζωή, ντόμπρα στις ατάκες της που δείχνουν το σπινθηροβόλο πνεύμα της και την γνήσια ανεξαρτησία και φλόγα της ψυχής της. Καπάτσα που της αρέσει η καλή ζωή όσο κι αν την στερείται. Οι μεγαλοϊδέες δεν την παρέσυραν, έβλεπε με ανοιχτά μάτια τις αδυναμίες τους, τις πληγές από τα λάθη τους, και μόνο ο έρωτάς της την παρέσυρε με την φλόγα του ν’ ακολουθήσει ως ένα σημείο τον αριστερό φίλο της.
Όμως κυρίως την ακολουθούσαν τα απέθαντα πρόσωπα των βιβλίων που διάβαζε μανιωδώς και μετέφραζε εξίσου μανιωδώς, όχι μόνο αυτά που αγαπούσε αλλά και παραφιλολογία με ψευδώνυμο, για να ζήσει με τα πενιχρά έσοδα που της παρείχαν αυτές οι μεταφράσεις.
Ένα πανόραμα βιβλίων της εποχής του 50, 60, 70. Από το Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν ως τον Τερζάκη και κυρίως τον αγαπημένο της Ανρι Μπαρμπύς Η Κόλαση, 1965. Γκόρκυ, Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Εμίλ Ζολά, Εκτόρ Μαλό, Βίκυ Μπάουμ, Σαραντάρης, Τολστόι, Χάμψουν, παρελαύνουν αγέραστοι ωσεί παρόντες.
Και το σώμα της να πλέει ανάμεσα τους και ανάμεσα στον έρωτα. Καυτό, σπαρταριστό, παρόν στο κάλεσμα της επιθυμίας και της ζωής.
Νουβέλα έξοχη που διαβάζεται με μιαν ανάσα, με γλώσσα καθαρή, ζεστή, ανθρώπινη, έξυπνη, χωρίς τσιριτσάντζουλες και φανφάρες.
Εύα Μαθιουδάκη
Από το βιβλίο:
Το Άγραφο Κεφάλαιο
Μια μέρα είδα τον εαυτό μου μέσα από την αντανάκλαση μιας γυάλινης πόρτας, την ώρα που παρέδιδα κάποια χειρόγραφα στον εκδότη μου. Είδα τον εαυτό μου σαν ένα δοχείο λέξεων, δοχείο ερωτικό. Ήμουν εγώ η μία και μοναδική λέξη, μια λέξη που βρεχόταν από τους χυμούς της αγάπης που το σώμα μου δεν χόρτασε. Ήμουν εγώ η ιέρεια και η φωτιά μαζί.
Κι αν αυτό όλο φαινόταν προς τα έξω σαν σύμβολο ζωής παραστρατημένης, γνώριζα ότι είχα διαλέξει τις λέξεις μου με την ίδια αρμονία που το σώμα μου είχε κάποτε γευτεί τον έρωτα, σαν μια μονοκονδυλιά, σαν τη λευκή γραμμή που σχηματίζουν τα αεριωθούμενα στον ουρανό και ύστερα σβήνει και μένουμε μόνοι εμείς και το στερέωμα. (σελ. 173-174)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Σε ένα προκλητικό, λευκό τοπίο
30/04/2024, 9:04 μμ -
Παρακείμενα: «Μια ζωή σε αναμονή, μια ψυχή που περιμένει έναν Αύγουστο»
30/04/2024, 9:02 μμ -
Δύο μοναχικοί λύκοι σε αναζήτηση της ανατολίτικης σοφίας
30/04/2024, 9:00 μμ -
-
259 αλληγορίες, από το λογοτεχνικό σύμπαν του Καζαντζάκη
30/04/2024, 8:57 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Βασίλης Θεοδώρου: «Τίποτα στο θέατρο δεν είναι εύκολο, ό,τι και να παίξεις και βοηθητικός ρόλος να είσαι, είναι δύσκολο»
Συνέντευξη στην Ελένη Αναγνωστοπούλου // * Ο Βασίλης Θεοδώρου γεννήθηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε από πολύ μικρός με ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες στον Δήμο Αθηναίων. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται επαγγελματικά τόσο σαν ηθοποιός όσο και σαν βοηθός σκηνοθέτη..Σημαντικές εμφανίσεις
Περισσότερα -
Παραμύθι: “Το τριαντάφυλλο και ο βασιλικός”
Της Εύας Πετροπούλου- Λιανού // * – «Ουφ επιτέλους ξημέρωσε!» είπε ο βασιλικός και τίναξε τα μικρά του φύλλα, ώστε να απλωθούν προς τον ‘Ηλιο. – «Σιγά σιγά καλέ, μην σπρώχνεις, αναφώνησε το τριαντάφυλλο, αφού βλέπεις, ότι εγω
Περισσότερα -
«Αυτοκτονία: άρνηση του δώρου της ζωής»
της Βασιλικής Β. Παππά // * Με αφορμή τα κρούσματα αυτοχειριών των τελευταίων χρόνων θεώρησα σκόπιμο να αναφερθούμε στο θέμα της αυτοκτονίας από την άποψη των αιτίων που την προκαλούν καθώς και τη θέση της εκκλησίας σ’ αυτό
Περισσότερα -
Ποιήματα της Στιγμής και Άλλες Ουτοπικές Ιστορίες
του Πάνου Ριβιέρη // Πρωινή Ομίχλη Μαθαίνεις να γράφεις γράφοντας Μαθαίνεις να ζεις χάνοντας Ελπίζεις να ζεις γράφοντας Λέξεις Μοιάζει με βόλτα στην άδεια πόλη μετά τη καταιγίδα γι αυτό σου αρέσει το σύνθημα στον τοίχο που
Περισσότερα -
Ο Γεράσιμος Νικολάου Ζαχαριάδης.
Του Π. Ένιγουεϊ // * Διηγήματα ιστορικοπολιτικής σάτιρας Τέλος εποχής για τη Βόρεια Ελλάδα σηματοδοτεί ο θάνατος του πρωθυπουργού της του Γεράσιμου Νικολάου Ζαχαριάδη. Την είδηση για το θάνατο του 70χρονου ηγέτη ανακοίνωσε με τρεμάμενη φωνή και
Περισσότερα -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Το παν είναι να μη γλιστρήσεις από την κορυφογραμμή
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Πατρίκ Μοντιανό «Chevreuse», Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδη, εκδ. Πόλις 2023, σελ. 144 «Ένιωθε πανάλαφρος εκείνο το απόγευμα, καθώς περιδιάβαινε τους δρόμους του Οτέιγι. Σκεφτόταν εκείνο το διαμέρισμα που ήταν τόσο διαφορετικό
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ο Ασημένιος Άντρας”
Γράφει η Παρασκευή Παπία // * Ο Ασημένιος Άντρας Κάθε φορά που πέφτει Η συγκέντρωσή του στο αίμα μου Βγαίνω έξω κρυφά τη νύχτα Ξεκρεμάω το φεγγάρι απ’ το στερέωμα Το βάζω πλάι
Περισσότερα
