Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / Στον Πολυχώρο Διέλευσις συντελείται κάτι μαγικό: διασκέδαση συνδυασμένη με γνώση.
22/10/2019, 10:52 μμ

Στον Πολυχώρο Διέλευσις συντελείται κάτι μαγικό: διασκέδαση συνδυασμένη με γνώση.

Γράφει η Ελένη Αναγνωστοπούλου // *

 

 

 

Η παράσταση «Και όμως… Κινείται!», αφορά όχι μόνο τους μικρούς μας φίλους αλλά και τους μεγάλους κάθε ηλικίας.

 

Η θεατρική παράσταση: Και όμως… Κινείται, συνεχίζει για Τρίτη χρονιά την πλεύση της στα αθηναϊκά καλλιτεχνικά δρώμενα και δικαίως. Δεν είναι από τις συμβατικές παραστάσεις θεάτρου για παιδιά όπου συνήθως κυριαρχεί το παιχνίδι ή η φαντασία. Αντιθέτως, με γνώμονα απαρχής τη γνώση, κατευθυνόμαστε στην κυρίως μυθοπλασία. Αποτέλεσμα: απολαμβάνουμε λεπτομέρειες και στοιχεία που αφορούν την εφεύρεση και την εξέλιξη της τηλεπικοινωνίας από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας. Η Γλύκα Στόιου έγραψε ένα εμπνευσμένο κείμενο που είχε σαν στόχο να προβληματίσει το κοινό σχετικά με την υπερβολική χρήση του κινητού τηλεφώνου. Οι προβληματισμοί αυτοί δίνονται έμμεσα και περνούν ως υποσυνείδητα μηνύματα στο μυαλό των θεατών. Μια παρέα εξωγήινων, το Ρ, το Ι και το Ε κατοικούσαν ανέμελοι στο δορυφορικό πλανήτη τους, όταν ξαφνικά το Ε χτυπήθηκε από μετεωρίτη και βρέθηκε περιπλανώμενο στη Γη. Σε αυτό το σημείο, θέλησα να δώσω τη σκέψη μου σχετικά με το τι μπορεί να σημαίνουν τα ονόματα των ηρώων που σε αυτή την ιστορία μας γνωστοποιούνται με γράμματα της αλφαβήτου. Το Ρ σημαίνει Ροή, το Ι σημαίνει Ισχύς και το Ε σημαίνει Ένωση. Και οι τρεις μαζί είναι σε αρμονία. Από τη στιγμή που χάθηκε το Ε από τον ορίζοντα, απουσιάζει η Ένωση άρα η Ροή και η Ισχύς δεν μπορούν να είναι το ίδιο δυνατές. Έτσι λοιπόν, η συγγραφέας και σκηνοθέτης του έργου, δημιουργεί αυτή τη συνθήκη της αποκοπής της παρέας των τριών, ούτως ώστε να ξεκολλήσουν από τις οθόνες και να κινητοποιηθούν.

Το έργο βρίθει από έξυπνες φράσεις, σπαρταριστές ατάκες, σκηνές έκπληξης. Ταξιδεύουμε επί μία ώρα στον κόσμο της τεχνολογίας και αναρωτιόμαστε: αξίζει τόση εξέλιξη και πρόοδος όταν η φυσική επικοινωνία έχει αντικατασταθεί με ηλεκτρονικούς, αόρατους και απρόσωπους τοίχους; Τα συμπεράσματα ανήκουν στο θεατρικό κοινό και τα λόγια περιττεύουν. Τα κοστούμια της Μαρίας Χελιώτη είχαν έντονα, χαρούμενα χρώματα. Ο Ανδρέας Παπαδάκης συνθέτει πρωτότυπη μουσική και μας εισάγει στον εξωγήινο πλανήτη με αέρα μυστηρίου. Η Αγγελική Καραξίδου κράτησε όλη την παράσταση επάνω της. Με γλυκύτητα και ζωντάνια, ενσάρκωσε το χαριτωμένο Ε. Η Αναστασία Φλεμοτόμου με καθαρή άρθρωση και ευλυγισία, μας κέρδισε και εκφραστικά στο ρόλο της Ι. Ο Ιωακείμ Κάσδαγλης είχε απίστευτη ενέργεια επί σκηνής. Αεικίνητος και ετοιμόλογος παρουσίασε το ρόλο του Ρ γεμάτο χιούμορ.

Η παράσταση αφήνει αισιόδοξο μήνυμα σε όλους. Προσωπικά, μου άφησε ένα μόνιμο χαμόγελο και είμαι ευγνώμων για αυτό. Πέτυχε πλήρως το σκοπό της. Τη συστήνω χωρίς δεύτερη σκέψη.

 

 

 

* Η Ελένη Αναγνωστοπούλου, απόφοιτος του τμήματος θεατρικών σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top