“Είναι η ώρα να ξορκίσεις το κακό”
Γράφει η Ελένη Λύτρα-Χαραρά // *
Δημήτρης Βαρβαρήγος «Παράτα με», εκδ. Υδροπλάνο
Θα ξεκινήσω λίγο αντίστροφα μιλώντας για το μυθιστόρημα του Δημήτρη Βαρβαρήγου με τίτλο «Παράτα με». Θα ξεκινήσω από την «έξοδο», σημείο τελικό, απ’ όπου δεν υπάρχει συνέχεια. Ίσως, όπως κι ο ίδιος ο συγγραφέας λέει, “Είναι η ώρα να ξορκίσεις το κακό”. Εκεί ο αναγνώστης νιώθει έντονα την «κάθαρση» από το άγχος και τις διαρκείς μεταπτώσεις που τον κατακλύζουν παρακολουθώντας την εξέλιξη της υπόθεσης. Κι όπως ακριβώς με την αρχαία τραγωδία έτσι και με το μυθιστόρημα αυτό, ο αναγνώστης «καθαίρεται» και μάλιστα από άτομο αγνό που καμιά υποψία παρεκτροπής δεν έχει προκαλέσει. Από τον Αγγελή, το αυτιστικό παιδί, αδελφό της Δανάης, του κοριτσιού που από τα δεκατρία του χρόνια υφίσταται κατ’ εξακολούθηση βιασμό από τον πατέρα της τον Γαρούφαλλο ή Φαλλό και με τη μητέρα της Ευδοκία, που παρά την επίγνωση της κατάστασης, να δείχνει αδιάφορη σ’ αυτήν τη ζωώδη συμπεριφορά του συζύγου της. Μόνο η γιαγιά Ισαβέλλα ή Κυκλάμινο με την παρουσία της, μαθαίνοντας πολύ αργότερα τα ανομολόγητα μυστικά, να καταφέρνει να καταπραϋνει την ένταση που προκαλείται κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, και να δίνει χέρι βοήθειας στην Δανάη.
Το ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ -τίτλος με την έννοια του φτάνει, δε θέλω, δεν έχω άλλη αντοχή- είναι ένα δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα, με ρεαλιστική γραφή, με λόγο σκληρό αλλά και γοητευτικό, λογοτεχνικό, που στοχεύει στην αφύπνιση της κοινωνίας μας που βάλλεται από τέτοιες βίαιες ενδοοικογενειακές καταστάσεις. Σαν μια θεατρική παράσταση, ψυχολογικό δράμα, θα έλεγα, με τους πρωταγωνιστές στο δικό τους ρόλο, όπου η βία, η οδύνη, ο «γυναικείος πριαπισμός» που διακατέχει την Ευδοκία, έντονα κατακλύζουν την πορεία του. Ακόμα και το στοιχείο του προϊδεασμού για το αναπάντεχο να προβάλλεται. Το βλέπουμε σ’ εκείνη τη σκηνή με το κοράκι που ακολουθεί την Ισαβέλλα.
“Νάτο πάλι αυτό το κρώξιμο. Έχει λυσσάξει δυο μήνες τώρα το αραχνιασμένο μαυροπούλι να γυροφέρνει το σπίτι. Κόρακας, ποια ψυχή κρώζει; Ολόκληρο δάσος το αχαϊρευτο έρχεται και κάθεται πάνω απ’ το κεφάλι μου κάθε φορά που κάποιο κακό θα ξεσπάσει. Τί θέλεις μωρέ να μου πεις και γυροφέρνεις το σπίτι; Και τί είμαι εγώ, κακό χρόνο να ‘χεις, που πρέπει να τραβάω τις δυστυχίες των άλλων; “
Θεατρική παράσταση λοιπόν σε δυο πράξεις και με σκηνές ανάλογες όπου προοιωνίζονται τα μελλούμενα…
Ο τρόπος αυτός της γραφής του Δημήτρη Βαρβαρήγου, υποβάλλει τον αναγνώστη να συμμετέχει συναισθηματικά σ’ αυτήν την περιρρέουσα αφηγηματική ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια της εξέλιξης του μυθιστορήματος και να ταυτίζεται με την κεντρική ηρωϊδα, να νιώθει την έντασή, τη θλίψη, την οργή, και τον πόνο της, να συμπάσχει με την αποτρόπαιη πράξη και να μοιράζεται όλα τα συναισθήματά της. Να αγανακτεί με την αδιαφορία της μητέρας Ευδοκίας και να προσπαθεί να ανακαλύψει τη δύναμη των αισθητηρίων που την έφεραν σ’ αυτήν τη θέση. Όσο για τη στάση του πατέρα Φαλλού, με την καταπάτηση των άγραφων νόμων, όσο και να προσπαθεί ο αναγνώστης να βρει έστω και ένα δικαιολογητικό στοιχείο κάποιας μετάνοιας έστω, ψάχνοντας και σε βάθος το παρελθόν του, δεν τα καταφέρνει.
Όλοι οι χαρακτήρες του έργου αναλύονται διεξοδικά, ρεαλιστικά και με χιούμορ. Αγγίζονται όλες οι πτυχές τους δραματοποιώντας ακόμα περισσότερο την εξέλιξη της ιστορίας…
“Οι άνθρωποι είναι σαν τα βιβλία. Καθημερινά γράφουν μια νέα σελίδα στη δική τους προσωπική γλώσσα. Ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να μπουν στη διαδικασία να διαβάσουν και να κατανοήσουν τις αλήθειες τους….. θα πιαστούν από λέξεις δικές τους και θα βγάλουν ανενόχλητοι την ετυμηγορία τους. Μα στο κάτω- κάτω, τι τους νοιάζει πώς θα διαθέσει κάποιος τη ζωή τους..”
Κι η Δανάη θα παλέψει για το καλό, κι ας την δυσκολεύει αυτή η πορεία… όμως το καλό θα έλθει σαν δικαίωση και φως θα γεμίσει τη ζωή της.
Πολυδιάστατη η γραφή του ΔΒ, προβληματίζει κι αφήνει έντονη την αίσθηση που πηγάζει συνολικά από την εξέλιξη της πορείας του μυθιστορήματος.
Είναι και τα επιμύθια, ποιητικά κείμενα , που σαν επωδοί σε κάθε σκηνή προσθέτουν δύναμη και ιδιαιτερότητα στο λόγο του έργου, προσδίδοντας διαστάσεις στη γραφή του βιβλίου κατευνάζοντας την ένταση.
“Να που μια οργισμένη θάλασσα έκανε πλάτες
στη γαλήνη, να πάψουνε οι παραισθήσεις
να φροντίζουν τα αισθήματα.
Χόρτασε αίμα ο πόνος κι ο χρόνος δεν άντεξε
άλλο μαρτύριο.
Η κόλαση δέχτηκε την προσευχή κι έπαψαν
να στάζουνε χολή οι πιο βαθιές πληγές.
Σάμπως και των ονείρων τα ψέματα χάθηκαν
στην ενσάρκωση, ορθώνοντας τοίχους σ’ ασύνορα
θαύματα.”
«Παράτα με» λοιπόν… ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί και να αφυπνίσει συνειδήσεις…. Σ’ ευχαριστώ Δημήτρη που μου έδωσες αυτήν την ευκαιρία να δω βαθύτερα τα προβλήματα αυτά που και σήμερα ανελέητα μαστίζουν την κοινωνία μας.
____________
Δημήτρης Βαρβαρήγος
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας «awarded by the writing school» και γράφει σίριαλ για την τηλεόραση, θέατρο και λογοτεχνία. Έχουν ανέβει 5 θεατρικά έργα του. Έχει γράψει συνολικά 31 βιβλία: 20 μυθιστορήματα ενηλίκων, 8 παιδικά, 1 ποιητική συλλογή και 2 εγχειρίδια δημιουργικής γραφής. Επίσης συμμετέχει σε συλλογικά έργα και έχει επιμεληθεί πολλά από αυτά. Το βιβλίο του Υπατία παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007 και ανέβηκε στο θέατρο από τη θεατρική ομάδα Ανάδρασις το 2013. Το ιστορικό βιβλίο Λιπεσάνορες ανέβηκε στο Θέατρο Βαφείο την περίοδο 2015-2016. Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή «Μέσα από σένα» στο Symban World Radio, Australia. Πολιτιστικός εκπρόσωπος της Unesco Τεχνών, Λόγου κι Επιστημών Ελλάδος για την Πετρούπολη. Μέλος των «Ιστορικών συγγραφέων». Στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού Ρωγμές, συντάκτης της εφημερίδας Μορφωτικός της Πετρούπολης. Γράφει κριτικές βιβλίων. Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής στους Δήμους Πετρούπολης, Αμοργού, Πάρου, Αταλάντης, στον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, στους εκδοτικούς οίκους Άγκυρα και Έναστρον.
Το βιβλίο “Παράτα με” έχει εκδοθεί τον Μάϊο 2021 από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
* Η Ελένη Λύτρα-Χαραρά εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα για είκοσι χρόνια σπουδάζοντας παράλληλα, Διοίκηση Επιχειρήσεων αρχικά και κατόπιν Ελληνική Φιλολογία. Ασχολείται με τη Γραφή. Έχουν εκδοθεί: Από τις εκδόσεις Κυπροέπεια το μυθιστόρημα, «Σα σπασμένο ρόδι» κι από τις εκδόσεις Χρ. Δαρδανός (Gutemberg), «Πέταξα μ’ ένα κοπάδι γλάρους» 7 νουβέλες, «Ζωή… ρόδι που έσπασε» μυθιστόρημα και «Μοίρα μου… σα ματωμένο παραμύθι» μυθιστόρημα. Ποιήματα και Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Σε ένα προκλητικό, λευκό τοπίο
30/04/2024, 9:04 μμ -
Παρακείμενα: «Μια ζωή σε αναμονή, μια ψυχή που περιμένει έναν Αύγουστο»
30/04/2024, 9:02 μμ -
Δύο μοναχικοί λύκοι σε αναζήτηση της ανατολίτικης σοφίας
30/04/2024, 9:00 μμ -
-
259 αλληγορίες, από το λογοτεχνικό σύμπαν του Καζαντζάκη
30/04/2024, 8:57 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Δύο ποιήματα
Της Παγώνας Παρασύρη // Ροδάνθια Κλειδωνιά επιθυμιών το σώμα μου. Λούεται την ποίηση. Σ’ ένα σταμάτημα η θέα σου. Τα ποιήματα γίνονται θολά. Πάνω στο στέρνο σου μερικά ίχνη αρμύρας. Πάλλευκα στολίδια γιασεμιά που
Περισσότερα -
Ποίηση: “Η σιωπή των αμνών”
Της Ελένη Χωρεάνθη // Δύο ποιήματα από τη συλλογή ποιημάτων, «Η σιωπή των αμνών», συμβολή στον αγώνα κατά της βίας και των πολέμων που προκαλούν οι δυνατοί και σιωπηλούς «…σέρνουνε τους λαούς/ ωσάν πασχαλινούς αμνούς επί σφαγήν…». Πολεμώ
Περισσότερα -
Όταν η Ελευθερία κοίταζε μόνο τα καινούργια της παπούτσια… – 1949
Η τετράχρονη Ελευθερία Τρανοπούλου ήταν το μόνο παιδί που δεν απομακρύνθηκε από το χωριό του, την Οξιά στη Φλώρινα, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου το 1949. Σ’ ένα σχεδόν κατεστραμμένο χωριό, όπου παρέμειναν 50-60 κάτοικοι από τους 400,
Περισσότερα -
“Δύο μέρες στη ζωή του Andy …” | Ανέκδοτες φωτογραφίες του 1981
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Andy Warhol σε τραπέζι στο Pierre Hotel στη Νέα Υόρκη, μαζί του και ο Robert Levin, 1981 Ο Robert Levin, ένας φωτογράφος σε αποστολή για το περιοδικό Stern Γερμανίας, πέρασε δύο ημέρες με τον
Περισσότερα -
☆ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Βασιλική Ηλιοπούλου «Το αθώο», εκδ. Πόλις, σελ. 376 Η Εύα, έχοντας χάσει τα δύο πιο αγαπημένα της πρόσωπα στη ζωή, τη μητέρα της και την αδερφή της, μεγαλώνει σε
Περισσότερα -
Το θέμα δεν είναι ότι είμαστε αποκλεισμένοι…
Του Νίκου Τσούλια // Ας φαίνεται ότι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Δεν μας έχει πανικοβάλλει ο ιδιότυπος εγκλεισμός, ο περιορισμός του φυσικού χώρου μας, η συστολή της δράσης μας. Αλλού είναι η αγωνία μας. Η κατάρρευση μιας
Περισσότερα -
Από πόσες ιστορίες αποτελείται η ζωή του ανθρώπου;
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς // Τρύφων Τριανταφυλλίδης «Ένας κόκκος ρύζι», Διηγήματα, Εκδόσεις Αρμός 2022, σελ. 167 Το βιβλίο αυτό αποτελείται από 12 μικρές ιστορίες. Δώδεκα διαφορετικά, μικρές λεπτομέρειες, μικρές συμπτώσεις, μικρές περιστάσεις που φτιάχνουν τις ζωές μας, μια
Περισσότερα
