Fractal
Home / Ποιήματα / Ποίηση: “Η σιωπή των αμνών” 
06/04/2022, 12:08 πμ

Ποίηση: “Η σιωπή των αμνών” 

Της Ελένη Χωρεάνθη //

 

 

Δύο ποιήματα από τη συλλογή ποιημάτων, «Η σιωπή των αμνών», συμβολή στον αγώνα κατά της βίας και των πολέμων που προκαλούν οι δυνατοί και σιωπηλούς «…σέρνουνε τους λαούς/ ωσάν πασχαλινούς αμνούς επί σφαγήν…». Πολεμώ με τα όπλα που διαθέτω: με το λόγο: «…Ο λόγος μου, η σιωπή μου, το μαχαίρι μου…»

 

 

 

 

 

Η σιωπή του Αόρατου *

«…Ουκ έστιν ώδε…»

 

Κόκκινο και μαύρο στεγνωμένο αίμα στο νταμάρι,

στέρφα ποτάμια, άνυδρα, στεγνά,

άλικα, διαμελισμένα στα ξερά χωράφια όνειρα,

στα κούφια χώματα λουφάζουν ερπετά.

Πέρα μακριά το σύθαμπο τους ίσκιους μεγεθύνει των νεκρών.

Γυρίζει ο μύλος

κι ο τροχός τα δόντια του ακονίζοντας στη βία

σάρκες αλέθει των λαών

για το συμπόσιο των ορνέων που ετοιμάζουν οι φρουροί.

Νύχτια ιμάτια φορώντας νηστικά κοράκια,

ύαινες λιμασμένες, γύπες και γαμψώνυχα γεράκια,

στο δείπνο να ορμήσουν περιμένουν.

Σαπίσανε τα βάθρα των ανήμπορων θεών,

των παραδείσων οι λειμώνες ξεραμένοι,

δεν έχει «τόπο χλοερό και αναψύξεως” χώρο

“ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη ή στεναγμός ” ,

της ιστορίας τη μνήμη να ενταφιάσουν οι πενθούντες

ανευλαβείς κι αμνήμονες,

τυχάρπαστοι,

πλάνητες ηγεμόνες.

Χάθηκαν στο κενό οι πατημασιές του Αόρατου

κι ο ουρανός το έχει γυρίσει στη σιωπή.

 

 

Παλαιό Φάληρο, 20 Σεπτεμβρίου του σωτηρίου έτους 2009 μ. Χ.

 

 

Ο επιούσιος άρτος

                       «Ουέ υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί…»

 

Σύννεφο μαύρο σκεπάζει την έρημη χώρα,

μπουμπουνίζει κι αστράφτει,

κακοκαιρία σφοδρή προμηνύεται,

μπόρες και θύελλες στον ορίζοντα μαίνονται,

κανείς δεν ξέρει κατά πού θα ξεσπάσουν

οι καταιγίδες που έρχονται

 

Καιροί αναλφάβητοι,

νωθροί, ακατοίκητοι εγκέφαλοι ανδρών ποταπών,

ανίκανων ν’ αντιμετωπίσουν την κρίση, την ένδεια.

Μνηστήρες επίδοξοι, άπραγοι, ανεύθυνοι,

ηγούμενοι άρπαγες, απατεώνες, αγύρτες, μοιχοί

ακονίζουν τις σάπιες μασέλες στης ακολασίας το δάπεδο

καταβροχθίζοντας του ποιμνίου τον επιούσιο άρτο.

 

Έθνος ανάδελφο κι άφιλο, ανέτοιμη κι αφρούρητη χώρα,

ανήμπορη ν’ αποκρούσει των εισβολέων πειναλέα τα στίφη

κι όσο πάει πυκνώνει και βαραίνει το σύννεφο,

λυσσομανούν οι νοτιάδες,

αλυχτούν τρελαμένοι βοριάδες

οι ρωγμές πληθαίνουν στο σαπιοκάραβο.

Το σκαρί ετοιμόρροπο οδεύει στο άγνωστο,

κωπηλάτες άπραγοι, νωθροί κι ανειδίκευτοι.

Το καράβι στον αφρό παραδέρνει ακυβέρνητο.

Κυβερνήτες ανύπαρκτοι, ανίδεοι κι άτολμοι,

αφιονισμένοι καθεύδουν στην πρύμνη,

βυθισμένοι στης μακαριότητάς τους το χαύνος,

ροκανίζουν αδιάφοροι της εξουσίας το αύριο.

 

Το σκάφος βουλιάζει.

Οσονούπω βυθίζεται.

Φαιά φορούντες οι νέοι Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές

οι τη νέα Ιερουσαλήμ διοικούντες

περί άλλα τινά και τερπνά μεριμνούν και τυρβάζονται,

άδηλα και κρύφια διαλογιζόμενοι ερίζουν,

διαμελίζοντας της εξουσίας τον επιούσιο άρτο

πολλαπλώς και υποδορίως εν εαυτοίς διαμερίζονται.

 

Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου 2009

 

 

 

 

 

*Από τη συλλογή ποιημάτων: “Η σιωπή των αμνών”. Σχεδιασμός και πίνακας εξωφύλλου: έργο του Χρήστου Γαρουφαλή:Πορφυρό βλέμμα, χρώματα λαδιού σε ξύλο, 50Χ21 εκ. Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 2012.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top