Fractal

«Ποιητική πρόκληση για την εξέλιξη και το μέλλον του ανθρώπινου γένους»

Γράφει η Μαρία Λιάκου //

 

Χρίστος Ρ. Τσιαήλης «Ούγκα –Οστικοί ιστορισμοί», εκδ. Γκοβόστη, 2022

 

Όπως αναφέρει ο ποιητής:

«Το παρόν ποίημα αποτελεί ένα αυτοτελές γραμμικό πολύστιχο σε ελεύθερο στίχο χωρισμένο σε κατοπτρική αρίθμηση και καρκινική παράθεση ιδεών».

Η ποιητική αυτή συλλογή διερευνά το αποτύπωμα του ανθρώπου στον πλανήτη από την ύπαρξή του μέχρι και τις μέρες μας. Η προϊστορία τού ανθρώπινου γένους με τις απόπειρες για επικοινωνία μέσα από ακατανόητους ήχους «ούγκα» μέχρι την σύγχρονη επικοινωνία με την τεχνολογία είναι στο ενδιαφέρον της γραφής του.

Προκύπτουν ερωτήματα στον αναγνώστη γύρω από την όλο και αυξανόμενη απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου και τα νέα του δεσμά (δικτύωση) με την χρήση της τεχνολογίας.

Η συνεχής ενασχόληση του ανθρώπου μέσω των κοινωνικών δικτύων δημιουργεί νέες ψηφιακές κοινότητες, νέα γλώσσα και δημιουργεί μια «ζωή» σε εικονικό περιβάλλον.

 

«έξω ένα “ούγκα –νόβα” ηχεί». (σελ.91)

 

Και όταν ο δημιουργός πεθάνει

 

«…θα συνεχίσει το άβατάρ του» σελ. 53

 

 Ο άνθρωπος από τη φύση του προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Ο φόβος αποτελούσε σήμα συναγερμού για ενδεχόμενο κίνδυνο. Σήμερα  έχουμε φοβίες γιατί ο κίνδυνος- εχθρός είναι συχνά αόρατος- άγνωστος. Ο φόβος για την τεχνολογία και τον νέο ψηφιακό κόσμο όσο συναρπαστικός και να είναι και να μας μυεί σε νέα γνώση δεν παύει να είναι ακόμα άγνωστος. Υπάρχουν άτομα που νιώθουν άβολα όταν βρίσκονται κοντά σε προηγμένη τεχνολογία και θεωρούνται τεχνοφοβικοί.

 

Η Technophobia είναι η πρώτη φοβία που εμφανίστηκε σχετικά με την τεχνολογία. Ο όρος διευκρινίζεται ως «ο φόβος ή το άγχος σχετικά με τις επιδράσεις που έχει η τεχνολογία». Έχουμε νέες φοβίες όπως:

 

 Technophobia (ο φόβος για την τεχνολογία)- Nomophobia: ο φόβος του να βρεθείς χωρίς κινητό τηλέφωνο- Cyberphobia: ο φόβος των ηλεκτρονικών υπολογιστών- Telephonophobia: ο φόβος για τα τηλέφωνα-– Selfiephobia: ο φόβος του να βγάλεις φωτογραφία τον εαυτό σου.

Τα δάχτυλά μας σήμερα είναι κολλημένα σχεδόν σε ένα πληκτρολόγιο και ο λόγος-φωνή με ήχο έχει περιοριστεί σημαντικά. Διαβάζοντας την συλλογή δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς για την προέλευση του ανθρώπινου λόγου και πώς σήμερα διαμορφώνεται.

Υποθέτω ότι ο  λόγος –γραφή δεν κινδυνεύει, αλλά η χρήση των ψηφιακών μέσων με την δύναμη της εικόνας μπορούν να αποδυναμώσουν την αφήγηση. 

Η τέχνη έρχεται να μας αφυπνίσει – και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ποίηση όπου μέσα από ένα μακροσκελές ποίημα μας καλεί να ξετυλίξουμε τον μύθο της νέας ταυτότητας μας.

«Εμπρός, ξετύλιξε ξανά τον μύθο

Που όλοι πλέξαμε

-ομού-….» σελ. 91

Αυτή η ποιητική συλλογή είναι μια πρόκληση για την εξέλιξη και το μέλλον του ανθρώπινου γένους και ο ποιητής αναφέρει:

9

«Πείνα στο μαύρο τ’ ουρανού

δεν θα υπάρξει

 όσο υπάρχει χώμα» σελ.70

 

Και όπως έχει αναφέρει ο Ντίνος Σιώτης σε μια συνέντευξή του (Νέα-17-3-2017)

 

«Ποίηση είναι μια συνθήκη με φως που φωτίζει πλαγίως της ζωής τα αδιέξοδα. Ποίηση είναι ένας χάρτης στην άκρη του οποίου δεν υπάρχουν αγαπημένοι προορισμοί. Η καλή ποίηση προσπορίζει μυστικά. Οι ποιητές δεν εντρυφούν στην πρακτική πλευρά της ζωής, απλώς χτίζουν ένα ποίημα και μας ξεναγούν.»

 

 

Χρίστος Ρ. Τσιαήλης

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Χρίστος Ρ. Τσιαήλης είναι καθηγητής αγγλικών και υποψήφιος για μεταπτυχιακό στη Θεατρολογία. Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων εκδόθηκε το 2010. Στο ενεργητικό του έχει 4 βιβλία, ενώ ποιήματα και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε διάφορες γλώσσες για λογοτεχνικά περιοδικά και Ο συγγραφέας μεταφράζει λογοτεχνία, αρθρογραφεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και υπηρετεί το θέατρο στη θέση του δραματουργού και του βοηθού σκηνοθέτη.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top