☆ Ο Έρωτας στην Αραβική ποίηση
Ανθολόγηση, επιλογή, μετάφραση: Πέρσα Κουμούτση //
Επιλεγμένα αποσπάσματα από μακροσκελή ποιήματα Αράβων για τον έρωτα. (Ελάχιστα δείγματα από τις δυο εμπεριστατωμένες ανθολογίες αραβικής ποίησης που κυκλοφόρησαν πρόσφατα σε Ανθολόγηση, επιλογή, μετάφραση από την αραβική γλώσσα: Πέρσα Κουμούτση.)
Σαντίκ αλ Ράντι, Σουδάν.
Λαχτάρα
Η καρδιά μου βροντοχτυπά,
σαν να στέκεται εκεί,
μπροστά στην πόρτα σου.
Ή σαν να περιμένει τον ερχομό σου
από στιγμή σε στιγμή.
Φάτινα Γόρα, Παλαιστίνη
Σε περιμένω, αγάπη
Τι μπορώ να κάνω για σένα
για να έρθεις σε μένα;
Πώς μπορώ να σε πείσω ότι μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο
υπάρχει μια γυναίκα
που σε λαχταρά; Μια γυναίκα, που περνά τις νύχτες της
μπροστά σ’ έναν σκουριασμένο και θολό καθρέφτη,
παρατηρώντας τις ρυτίδες
τα τσαλακωμένα χαρακτηριστικά της.
Κάπου κάπου, οι αυλακιές στο πρόσωπο της
απαλύνονται από τη μουσική
που υψώνεται στις πλατείες
ή εκεί όπου στήνονται οι λαϊκές αγορές
σαν πολύχρωμο τσίρκο.
Και πάντα, μα πάντα
αναμένοντας τον ερχομό σου.
Χαγιάτ Ράγιες, Τυνησία,
Ανεσταλμένη εξομολόγηση
Δίστασε όσο θέλεις
περίμενε λίγο ακόμα.
Στα χείλη μου κρέμεται ένα ημιτελές τραγούδι.
Περίμενε, μη βιάζεσαι ακόμα
ώσπου να φτιάξω έναν καφέ.
Πιες τον σιγά σιγά.
Ρούφηξε αργά την κάθε γουλιά
αρωματισμένη με ροδόνερο και ζάχαρη.
Έτσι είναι η αγάπη: μια γουλιά, μια ανάσα, μια γεύση, σταγόνα στη σταγόνα…
Μη βιάζεσαι λοιπόν.
Χαλάρωσε
κι άπλωσε την παλάμη σου.
Εδώ υπάρχει μια φοινικιά που απλώνει τα κλαδιά της
μέσα στην καρδιά και μεγαλώνει,
δεν επιτρέπει στους χυμούς της να διαρρεύσουν
σ’ άλλον κανένα, εξόν από εσένα.
Περίμενε λοιπόν,
μη βιάζεσαι, μη φεύγεις και μην αρνηθείς εκείνον τον παλμό
που επιθυμεί να προσκρουστεί στην άκρη του σφυγμού μου.
Νιζάρ ελ Καμπάνι, Συρία
Δεν υπάρχει άλλη σαν εσένα
Oμολογώ ότι δεν υπάρχει άλλη
να κατέχει το παιγνίδι
τόσο καλά, όσο εσύ.
Καμία δεν άντεξε την ανοησία μου
όλα αυτά τα χρόνια
και δεν έκανε υπομονή στην τρέλα μου,
Ναι, ναι, ομολογώ, ότι δεν υπάρχει άλλη σαν εσένα
Καμία δεν σου μοιάζει,
και δεν έχει κερδίσει το ενδιαφέρον μου,
όσο εσύ.
Γιατί εσύ με εποίκισες και με αιχμαλώτισες
και εσύ είσαι αυτή που με θα με ελευθερώσεις πάλι.
Ρίφαατ Σαλάμ, Αίγυπτος
Ίσως
Περιμένω, ίσως
Τους ανέμους που θυμίζουν μια γυναίκα του βορρά
“άραγε ήσουν αγκάθι ξεχασμένο στο χέρι μου;
Με αντικρούει
και εξαπολύει τα παγωμένα της ρόδα στο κορμί μου
Τότε εγώ αφήνω το βρεγμένο πουλί να πετάξει
στον αγκάθινο ουρανό της
για να επιστρέψει σαν βράχος θυσιαστηρίου
ή σαν ξεφτισμένο αγκάθι. Για να της πει:
” Ας συναντηθούμε την προηγούμενη νύχτα”
Θα σε περιμένω.
Άχμαντ Σάαντ ελ Γιάσερι, Ιορδανία
Σε περιμένω
Πολύ καλά,
παραμένω ο ίδιος
ενώ εσύ, δεν είσαι πια εσύ
αλλά πουλί της φωτιάς.
Στάσου γα λίγο αντίκρυ μου
κοίταξε βαθιά στα μάτια μου.
Πλησίασε
Όχι, όχι έτσι
πλησίασε περισσότερο.
Όχι, τόσο γρήγορα
αργά, πολύ αργά
να, έτσι ακριβώς.
Τώρα χτύπησε το στήθος μου
εδώ, στο μέρος της καρδιάς
με τα φλεγόμενα φτερά σου.
έπειτα, φύσηξε τις στάχτες μου
σκόρπισέ τες στον αέρα
για να σου φανερωθεί η στιγμή.
Τι βλέπεις;
Ακριβώς,
εγώ είμαι αυτός
μόνος- ή σχεδόν μόνος-
κάθομαι στην καρδιά μου
και σε περιμένω.
Καχτάν Φαράγκ, Ιράκ
Αγαπημένη του Θεού
Απ’ όλα τα πλάσματά Του,
είσαι ό,τι πιο όμορφο δημιούργησε
Σου χάρισε όλη την τρυφερότητα του κόσμου
τη βλέπω να ξεχύνεται,
όταν σε αγγίζω
και όταν σε φιλώ
δύο και τρεις φορές…
Και πώς αλλιώς, αφού
μόνον ο Θεός διεκδικεί
τη μοναδικότητα σε όλα.
Ουαφάα Ουάγκντι (Αίγυπτος)
Τα δεσμά
Τα πράγματα συγχέονται,
Τα μέτρα διασαλεύονται,
όλες οι λέξεις λιώνουν
και χάνονται σε ένα ποτάμι μελωδίας.
Και εγώ αναζητώ τα δεσμά μου
στα μάτια σου.
Αναζητώ την αιχμαλωσία
στη σύγχυση των χρωμάτων
στην στιγμή που σε άφησα πίσω μου
και γεύτηκα την ελευθερία.
Επαναστάτησα εναντίον του δεσμώτη μου,
μα όταν ελευθερώθηκα με βασάνισε η λευτεριά
Άφησε με να ζήσω τη λάμψη των ματιών σου
Κάνε τα χέρια σου αλυσίδες,
ζέστανε με τη θέρμη τους
την παγωμένη μου νύχτα.
Ύψωσε πανιά
στις θάλασσες της δικής μου αγάπης,
για να αλιεύσεις τα μαργαριτάρια της.
Τράβηξε τα βήματα μου στη δική σου τροχιά.
Δεν άδειασε το ποτήρι εντελώς
προτιμώ την αιχμαλωσία σου,
Δεν με ελκύει πια η αύρα της ελευθερίας.
Χάλεντ Ιμπν Σάλεχ , Αλγερία
Στο κρεβάτι
Γίνομαι το άλογό σου και πάνω στο πλάτη μου σε κουβαλώ
Ως την άκρη της αβύσσου.
Αμπού Ναουάς, (Άραβας ποιητής με Περσικές καταβολές, έζησε το 700 μχ )
Διώξε την έγνοια και τη θλίψη
Ξημέρωσε,
το φως του ήλιου ανέτειλε
Για αυτό διώξε τις έγνοιες και τη θλίψη σου
ήρεμα, αγόγγυστα και χωρίς ίχνος ενοχής.
Σε βεβαιώνω, δεν είμαι από εκείνους
που εγκαταλείπουν την τέρψη,
ούτε μεταμελούνται τη χαρά
Και πες σε εκείνους
που επιθυμούν να με γεμίσουν ενοχές
και δήθεν επιθυμούν τη λύτρωση μου
Πες τους:
ότι πούλησε την αρετή
κι αντάλλαξε τη σύνεση
με μια χούφτα από εξαίσιες ηδονές
τέτοιες που δεν τολμώ ν’ αποκαλύψω.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
-
-
-
H Κατερίνα Ανδριανάκη στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:54 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✩ 140o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
Ζωγράφος του μήνα: Victor Vasarely (9 Απριλίου 1906, Πετς, Ουγγαρία – 15 Μαρτίου 1997, Παρίσι, Γαλλία) Editorial: Το μαύρο Φως της λογοτεχνίας Συνέντευξη: Παντελής Μπουκάλας / Νεφί (κριτική) και Δημήτρης Χουλιαράκης (συνέντευξη) Εργαστήρι συγγραφέα: Δημήτρης
Περισσότερα -
«Δεν ξενιτεύτηκα εγώ. Εσείς με δέσατε πάνω σε κατάρτι κι αδειάσατε τη θάλασσα.»
Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος // “Ανθολογία Βορειοηπειρώτικης ποίησης”, επιμέλεια: Πέτρος Τσερκέζης, εκδόσεις 24 γράμματα Φύγαμε όταν έπρεπε να μείνουμε εδώ. Και μοιάζει η ψυχή μ’ ένα τεράστιο στοιχειό που ξέμεινε στα βράχια μιας ερήμου. Ξεκινώ την αναφορά
Περισσότερα -
Για όσα αντέχουν στον χρόνο
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // “Τα ψηλά βουνά” Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Διασκευή: Χαρά Γιαννακοπούλου, Εικονογράφηση: Θάνος Τσίλης, Μίνωας, 2015 Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, υπέρμαχος της Δημοτικής, γράφει στα 1918 “Τα ψηλά βουνά” για να αποτελέσει το αναγνωστικό της Γ’ Δημοτικού.
Περισσότερα -
«Γι’ αυτό σου λέω, άμα έχεις χάσει τα πάντα, δεν φοβάσαι»
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Όλγα Πατσούρα- Λένη «Πικρά σταφύλια», Αφηγήματα, εκδ. ΑΩ Όταν η ιστορία και η μνήμη κατέχουν περίοπτη θέση στην δράση των λογοτεχνών, μικρά θαύματα μπορούν να συντελεστούν. Ζώντας η ίδια σε μια κατάσταση δυστοπική,
Περισσότερα -
Ποίηση fractal: “Αποτυπώματα*” – Έξι μικρά ανέκδοτα ποιήματα
Της Ελένης Χωρεάνθη // Αναζήτηση Αναζητώντας την πηγή του άστρου μου ήρθα κοντά σου ευλογημένη του Λόγου αναπνοή Μάρτυρές μου οι τύποι των ήλων που με δίδαξαν υπομονή στη σιωπή όταν φυλλορροούνε οι στιγμές μου Ευδόκησε
Περισσότερα -
Το μαγικό των γυναικών – για έναν άντρα.
Γράφει ο Ν. Μπιλανάκης // * Ι. Η γυναίκα ως είδωλο του μέσα μας κενού. Τά σώματα των γυναικών. Σώματα ογκώδη, πληθωρικά, σαν έργα του Bottero` με πιασμένα κότσο τα πλούσια μαλλιά τους, με πιασμένο
Περισσότερα -
Μνήμες
Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος // Μαρία Δρογγίτη «Καράβια του ήλιου», εκδ. ΑΩ “Καράβια του ήλιου”, είναι η πρώτη συλλογή της Μαρίας Δρογγίτη. Η συλλογή χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Πατρώα- Μητρώα –Η Άλλη Φωνή. Αφιερωμένο στη μάνα
Περισσότερα