Fractal

Μνήμες

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

 

 

 

Μαρία Δρογγίτη «Καράβια του ήλιου», εκδ. ΑΩ

 

“Καράβια του ήλιου”, είναι η πρώτη συλλογή της Μαρίας Δρογγίτη. Η συλλογή χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Πατρώα- Μητρώα –Η Άλλη Φωνή.

Αφιερωμένο στη μάνα της που της έμαθε τον κόσμο μέσα από στίχους.

Οι μνήμες από μια ζωή αλλοτινή πλημμυρίζουν τις σελίδες. Μνήμες που μένουν άσβεστες και δημιουργούν εντυπώσεις μιας ολόκληρης ζωής.

 

Στου παλιού τραπεζιού τη γωνία

καθόταν ο πατέρας

με τα γυαλιά και το τσιγάρο να το στρίβει

 

Έκφραση απλή κατανοητή, δημιουργεί εικόνες γνωστές, ανθρώπινες που κερδίζουν τον αναγνώστη.

Χωρίς λεκτικές υπερβολές, κύριο χαρακτηριστικό του εγγενούς –απ’ ότι αντιλαμβάνομαι- προσωπικού της ύφους, παρατίθεται εμφανώς η εσωτερική της κατεύθυνση μέσα από αναπολήσεις αναζητώντας τις ζωές των άλλων μέσα από μια δυνατότητα βαθύτερης κατανόησης της πραγματικότητας.

Με την εκφραστικότητα του εσωτερικού της κόσμου βλέπει το σύμπαν με πιο έμπειρη γνώση. Μιλάει για την απώλεια αγαπημένων με γνωστική ικανότητα.

 

Όταν ήμουν μικρή τραγουδούσα

Μέχρι που έκλεινε η φωνή μου

Χόρευα τα’ απογεύματα

Μέχρι που ερχόταν η νύχτα

 

Το παιδί που δεν χάθηκε από μέσα της, διαφαίνεται ξεκάθαρα στα ποιήματα της δεύτερης ενότητας «Μητρώα». Με ρίμα και με ελεύθερο στίχο αποδομένα αναμετρά αισθήσεις, αγωνίες και τον θαυμασμό για τη ζωή που βίωσε· και την οποία προβάλλει με ασίγαστο πάθος μέσω της δομημένης μορφής του λόγου της.

Με τη γνησιότητα μιας εσωτερικής σκέψης καταφέρνει να εκφράζει σημαντικές σπουδαιότητες της ζωής. Με ευθυκρισία και ειλικρίνεια, δίχως λεκτικές υπερβολές αλλά με λόγο κατανοητό προβάλλει την δημιουργική της ένταση, σχεδόν επιτακτικά, όπως απαιτεί η καλά οργανωμένη λυρικότητα του ποιητικού λόγου, όπως εκφράζεται στην Τρίτη ενότητα «Η Άλλη Φωνή»

 

Σαν άνεμος που στροβιλίζει

Απομεινάρια αιώνων

Και άλλοτε κρύβει σε αόρατες καταπακτές

Σκέψεις φωναχτές

Κι άλλοτε κρεμάει στα μανταλάκια

Ανομολόγητους πόθους

Η μνήμη με σταυρώνει σαν φονιά

 

Με το μολύβι της ψυχής η ποιήτρια εμφανίζει μέσα από τους στίχους της γεγονότα θεμελιώδη για τη ζωή.

Πραγματοποιεί ένα ταξίδι από το παρελθόν άρρηκτα ενωμένο με το σήμερα επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό της, θεωρώντας ότι αυτό είναι ο καλύτερος τρόπος που έχει αξία ο δρόμος να περπατηθεί για να πλησιάσει τον προορισμό.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top