Fractal

Οικογενειακή σάγκα

Γράφει η Γιούλη Τσακάλου //

 

Μαίρη Κόντζογλου «Νεγρεπόντε» από τη διλογία «Σκουριά και χρυσάφι», εκδ. Μεταίχμιο

 

Το ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΕ της Μαίρης Κόντζογλου είναι ένα γρήγορο και ‘σφιχτό’ μυθιστόρημα που διανύει ογδόντα χρόνια ελληνικής ιστορίας, αλλά κυρίως ογδόντα χρόνια ελληνικής κοινωνίας.

Η διλογία «Σκουριά και χρυσάφι» σαν χρυσάφι με λίγη σκουριά είναι το χρώμα του Ποτού που φτιάχνει η οικογένεια Βαμβακά, ένα ποτό που θα κατακτήσει όλον τον κόσμο, είναι μια ιστορία, μεταξύ αλήθειας και μύθου, για την οικογένεια που έφτιαξε το «καλύτερο ποτό στον κόσμο». Αναφέρεται στην ταραχώδη και πολυκύμαντη ζωή του ψαριανού Αγγελή Βαμβακά ο οποίος, από σκλάβος, επαναστάτης, πρόσφυγας, γεωργός, καταφέρνει να γίνει ένας ευυπόληπτος έμπορος της Χαλκίδας και να δημιουργήσει μια ευτυχισμένη, πολυμελή οικογένεια.

Ο γιος του, Αντώνης, και η κόρη του, Αυγουστίνα, θα αλλάξουν τη μοίρα τους και τη μοίρα όλης της οικογένειας. Η μεν Αυγουστίνα θα υπηρετήσει σαν δεσποινίδα των Τιμών στο πλάι της βασίλισσας Αμαλίας, ο δε Αντώνης, με την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια σε πολλά επίπεδα της αδελφής του, θα προσπαθήσει σκληρά και θα καταφέρει να γίνει βιομήχανος.

Το χρονικό πλαίσιο είναι ο δέκατος ένατος αιώνας, από το 1824 ως το τέλος του, τότε που σημειώνονται κοσμογονικές αλλαγές στην Ελλάδα και μεγάλοι πολιτικοί κλυδωνισμοί. Τα χρήματα του κράτους συγκεντρώνονται σε λίγα χέρια. Αυτή η μετακίνηση πλούτου, η εγκατάσταση Δωδεκανησίων εφοπλιστών στον Πειραιά και τυχαίες ή μεθοδευμένες πολιτικές κινήσεις, όπως οι εύνοιες του βασιλιά και η εκμετάλλευση του μόχθου των άλλων, επέδρασαν στη δημιουργία της αστικής τάξης στην Ελλάδα.

Μέσα από την ιστορία του Αγγελή, της Τερέζας, του Αντώνη και της Αυγουστίνας, αλλά και όλων των άλλων ηρώων,  παρακολουθούμε, σαν σε κινηματογραφική ταινία, να περνούν όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν το νεογέννητο ελληνικό κράτος και ‘μετάλλαξαν’ τους Έλληνες, τους ήρωες του βιβλίου στην προκειμένη.

Με την καθάρια, στρωτή γλώσσα που μας έχει συνηθίσει η Μαίρη Κόντζογλου, που άλλοτε είναι υπαινικτική, άλλοτε τολμηρή και πάντα με το γνωστό της ‘υποδόριο’ χιούμορ, με ωραία δομή που βοηθάει στην προοικονομία της αφήγησης, δυνατές περιγραφές, αξέχαστη η ‘σκηνή’ του θανάτου της Βικτωρίας, εξίσου σαγηνευτικές οι σκηνές του τρύγου και με πολλές πληροφορίες για την εποχή δεμένες αρμονικά στην αφήγηση, το “Νεγρεπόντε” είναι ένα βιβλίο που το πίνεις ‘άσπρο πάτο!” και ονειρεύεσαι τη συνέχεια, το “Πόρτο Λεόνε” για να μεθύσεις πάλι.

«Σκουριά και χρυσάφι» αυτή η διλογία της κυρίας Κόντζογλου πιστεύω θα είναι ένα βιβλίο-ορόσημο για την συγγραφική της πορεία! Μια πολύ σοβαρή εις βάθος έρευνα που μας συναρπάζει και μας γεμίζει χαρά, νέες γνώσεις και κατανόηση της επικρατούσας νοοτροπίας, των ηθών / ιδεοληψιών της εποχής που αναφέρεται.. με τη σωστή «δοσολογία» γλώσσας, νοοτροπίας, ηθών, ιστορικών γεγονότων και μυθιστορίας.

Κατά την άποψή μου ένα βιβλίο πετυχημένο που καταφέρνει την «ώσμωση» με το μυαλό και το συναίσθημα του αναγνώστη. Είμαι σίγουρη ότι θ αγαπηθεί και θα διαβάζεται για πολλά χρόνια.

 

Μαίρη Κόντζογλου

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top