Fractal

Τέσσερα ποιήματα

Γράφει ο Στρατής Παρέλης //

 

 

 

 

 

Μια επανάσταση έξω από μέτρα…

 

Εκεί που ζουν οι αναμνήσεις

Είναι μια χώρα από καθαρό νερό

Και ύψιστο ηθικό τριαντάφυλλο.

 

Εγώ καμώνομαι τον καμπόσο

Τάχαμου ότι δεν έχω διδαχτεί ανωτερότητες

Κοιτάζω κατευθείαν μες τον ουρανό

Και βλέπω άγγελο με την ρομφαία

Τον καταγράφω με το διαισθητικό μολύβι μου

Και μου μιλά με νεύματα και πόνο.

 

Έτσι λοιπόν εκφράζονται οι ουρανοί…

Κι ένα κορίτσι που αγαπούσα και που σμίξαμε

Έξω από του κόσμου τις μικρότητες

Έτσι και μόνον έτσι…

 

Τι να σου εξηγώ λοιπόν; Έχουνε

όλα ειπωθεί

και δεν θα ήθελα να υπερβάλω

Αλλά φωτιά μες την καρδιά έχουνε οι αθώα ερωτευμένοι

Εκείνοι που αναμασούν μια γνώση των ρομαντικών αγγέλων και που παίζουνε

Ζάρια την τρυφερή καρδιά τους που μέσα στην ανθρωπότητα αμφέβαλε

Για όλα τα πικρόχολα κατεστημένα…

 

Αθήνα 6/7/2023

 

 

 

 

 

 

Αυτογνωσία…

 

Πίσω από όλες τις στιχομυθίες

υπάρχει μια άρνηση

Φως εμφυτεύουν τα δρώμενα

και των γεγονότων η αιχμή

καλά και άπονα μας σφάζει-

Διχάζονται οι επηρμένες μας προθέσεις,

διάγοντας την ακατόρθωτη τόλμη μας ξαναγινόμαστε

οι αφελείς

που μεθούν με τσακισμένα άσκοπα λόγια.

Μελετώ τα λουλούδια, φυτρώνουν πριν απ’ την άνθιση

και σεληνιάζονται στον χαρμόσυνο κήπο της Ανάστασης·

Χωρίς ανταμοιβή,

είμαι ο δραγουμάνος της κατάστασης, μελετώ

τις συγκυρίες που θα ολοκληρωθούνε

πίσω απ’ τον γειτονικό θάνατο, μέσα

στον θρασύ συστρεφόμενο αιώνα

της έμπνευσης, την ώρα

που νομιμοποιεί τα ‘’δύσκολα’’ ο Ποιητής

και σωπαίνει.

Έρχομαι από τολμηρές φαντασίες και ανταποκρίνομαι

στην ειδή των πραγμάτων την αιώνια.

Αναζητώ, για όλα, τις ακατόρθωτες απλουστεύσεις.

Εγώ ο μαρτυρικός ήρωας των όλων-

Ο τρομερός βραχμάνος της Αλήθειας…

 

5/7/2023

 

 

 

Ερώτων ελιξίριο…

 

Αθροίζω μοίρες και κατατροπώνω ζοφερόν Αχέροντα

 

Με αίσθηση αγρύπνιας, κειτάμενος

ανάμεσα στα δροσερά βουνά

Και είναι μέγας και πλατύφυλλος ο πόθος μου

Για σένα!

 

Όπου ερωτικά λογάριασα ο δόλιος κατιτίς

Άνθισα σβήνοντας ολόκληρες τις αμαρτίες μου

 

Κάπου εκεί που τα κατάφερα να σε φιλήσω

Απέραντα ο ίδιος αποφασισμένος.

 

Αυτή είναι που ευδοκιμεί των μεγάλων μου παθών η ασωτία-

Είμαι εδώ που λείπω, είμαι κοντά σου αφήνοντας

Τον εαυτό μου να πλανιέται δυστυχή!…

 

 

 

 

Ανάσκελη πραγματικότητα…

 

Σώμα γυμνό παιχνίδι κάτω από τον ήλιο

Σώμα επάνω στην καμπή των γεγονότων και στον ριγηλό αναβρασμό της θάλασσας

Σώμα που το επιβουλεύονται οι πόθοι του κλειστού νερού

Το τρώνε οι αταξίες των σπασμένων οριζόντων

Ξαπλώνεις στην αιθρία των αποκαλύψεων

Σφύζεις από ερωτικά φωνήεντα

Θυμώνεις μέσα στην γυαλάδα που σε αναγνώθει

Αφήνεις κάθε άσεμνη πνοή στην μπάντα

Μιλάς- σιγομιλάς στο απλωμένο καλοκαίρι

Την ώρα που οι βροντές του νου σουρρεαλίζουνε

Κι εσύ καμώνεσαι το θείο- σώμα της ερήμωσης

Χωρούνε στην γαστέρα σου οι ουρανοί οι αγέρωχοι…

 

Ποιός χρόνος δασκαλεύει την επιδερμίδα σου

Και γράφει πάνω σου τα τατουάζ της έκπληξης;

Στρώνεις τα δευτερόλεπτα σε μύθο ξαφνικό και ολέθριο

Κουτρουβαλιάζεις τις οδύνες

Όλες οι τόλμες, όπως να τις δεις, εκτροχιάζονται

Αφήνεις ψήγματα χαράς να σε μεταμορφώσουν

Την ώρα που ωραία ντεραπάρεις μέσα στα πλουμίδια της ανατολής

Και θέτεις όλον τον έρωτα κάτω από μιαν άσεμνη κυριαρχία.

Θα σε μάθω, πού θα πάει, θα σε μάθω

Την ώρα που μονάχος μου τα δολερά ζουλούδια θα υφίσταμαι

Θα σε μιλώ μεταγλωττίζοντας την λεβεντιά σου

Είσαι ειρμός, μια αυτοκρατορία που την δένει η σιωπή

Μια συνοχή φιλιών και θαλερής οξύτητας που όλα γύρω της τα κόβει·

Είσαι πριν απ’ την προσευχή του όρθρου, είσαι

συμπαντικό φωνήεντο που εκβάλει μνήμες παραδείσου στην φαρδιά κοιλάδα

της γαστέρας σου-

Το δυνατό ετούτο παραμύθι που το αγνοούμε και το ξέρουμε όμως και όλοι…

 

Αθήνα 2/7/2023

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top