Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Με κεντρικό άξονα τον έρωτα
11/07/2023, 10:45 μμ

Με κεντρικό άξονα τον έρωτα

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

 

 

«Έρωτες, έρωτες, έρωτες», Βαγγέλης Ραπτόπουλος, εκδόσεις Κέδρος

 

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος επανέρχεται, με τη συνέπεια που τον χαρακτηρίζει συγγραφικά, με το νέο του βιβλίο «Έρωτες, έρωτες, έρωτες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Μετά το δύσκολο μυθοπλαστικό εγχείρημα του μυθιστορήματος η Ανέγγιχτη, ο συγγραφέας περιπλανάται −χωρίς να πλανηθεί−, στα γνώριμα σε εκείνον, αλλά και στο αναγνωστικό κοινό, μονοπάτια της μικρής φόρμας.

Η συλλογή περιλαμβάνει 11 σύντομες ιστορίες και ένα μεγαλύτερο διήγημα στα όρια της νουβέλας. Στα περισσότερα έχει χρησιμοποιήσει τριτοπρόσωπη αφήγηση, η οποία προσδίδει την ελευθερία που χρειάζεται ο παντογνώστης αφηγητής. Πρώτο πρόσωπο χρησιμοποιεί στα διηγήματα Μητριά και Κληρονομικότητα. Υποψιάζομαι εσκεμμένα, θέλοντας να δημιουργήσει ένα αφηγηματικό προγεφύρωμα με τη νουβέλα-διήγημα Έρωτες, έρωτες, έρωτες, που δεν θα μπορούσε να γραφτεί σε άλλο πρόσωπο πέραν του πρώτου.

Η γραφή του Ραπτόπουλου κινείται στα γνώριμά του μονοπάτια, χωρίς να χρησιμοποιεί τεχνάσματα για να εντυπωσιάσει∙ δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο, αν και γνωρίζει πολύ καλά πώς να το πετύχει. Ο τρόπος που ξετυλίγει τον μύθο σε κάθε μικρή ιστορία είναι χαρακτηριστικός του ύφους του. Έχοντας διαβάσει και απολαύσει τα περισσότερα έργα του, δεν μπορώ να μην αναφέρω πως η τεχνοτροπία του με γύρισε στα πιο παλιά του κείμενα. Είδα τον Εργένη να κοιτάει με απόγνωση βαθιά μέσα στα μάτια, τη Λούλα να χαϊδεύει ξεδιάντροπα τον εαυτό της μπροστά μου, τον ονειροπόλο έφηβο από τα Κομματάκια να τζαμάρει, τους ερασιτέχνες εραστές της αδρεναλίνης από τα Τζιτζίκια να ονειρεύονται ένα μέλλον χωρίς μέλλον, τους απελπισμένους εφηβικούς έρωτες στα Διόδια να διαλύονται, τους συνειδητοποιημένους και απελπισμένους φίλους στο μυθιστόρημα Φίλοι να αναρωτιούνται τι στην ευχή πήγε στραβά.

Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, ο ανυποψίαστος αναγνώστης θα βρεθεί μπροστά σε μια «παγίδα», σε ένα δόκανο που με αριστοτεχνικό τρόπο έχει στήσει ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος, και δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να πέσει μέσα, σαν να κάνει βουτιά με το κεφάλι σε παγωμένη μα ταυτόχρονα φιλόξενη θάλασσα. Αναμφίβολα θεμιτό και αριστοτεχνικά δοσμένο και καλοδεχούμενο το τέχνασμα του πεζογράφου.

Έχει δημιουργήσει το δικό του ετερόκλητο σύμπαν με κύριο άξονα τον έρωτα, στις περισσότερες μορφές και εκφάνσεις του, δίνοντας ένα υποδειγματικό δείγμα γραφής. Περιλαμβάνει και εγκιβωτίζει τρία αφηγηματικά είδη: Διήγημα, Νουβέλα και σπονδυλωτό μυθιστόρημα.

Για άλλη μια φορά ο συγγραφέας έχει όλα εκείνα τα όπλα στη φαρέτρα του για να μας δώσει ένα έργο που εντάσσεται χωρίς δεύτερη σκέψη στην κατηγορία 100% Ραπτόπουλος.

 

 

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

 

 

Μεταφέρω από το οπισθόφυλλο

Ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν το κατάλαβα αμέσως. Δεν έδωσα σημασία στην τεράστια φόρα που είχα πάρει για να την εντυπωσιάσω και να την κατακτήσω. Νόμιζα ότι απλώς παίζω. Και δεν είχα άδικο από μια πλευρά. Ο έρωτας είναι το υπέρτατο παιχνίδι, και όσοι τζογάρουν σ’ αυτόν είναι υποχρεωτικά παιχνιδιάρηδες, το πιστεύω. Αν και το βασικό χαρακτηριστικό των ερωτευμένων είναι ότι γίνονται ανισόρροποι, δηλαδή τους στρίβει, τρελαίνονται κυριολεκτικά.

Μόνο ο θάνατος θα μας χωρίσει • Ο ορισμός της απιστίας • Κληρονομικότητα • Δεύτερη ζωή δεν έχει • Υπερδιέγερση • Μοναχικός λύκος • Ο Καλλίφωνος Καναρίνης • Μητριά • Μία είναι η πληγή • Το πάνω χέρι • Για πάντα • Έρωτες, έρωτες, έρωτες

Δώδεκα ιστορίες με πρωταγωνιστές που επιμένουν να παλεύουν για την ικανοποίηση της ερωτικής επιθυμίας τους. Δώδεκα παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, με την τελευταία και μεγαλύτερη να αγκαλιάζει όλες τις προηγούμενες.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top