Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Τέσσερα ποιήματα της Λίλας Παπαπάσχου
21/03/2018, 12:35 μμ

Τέσσερα ποιήματα της Λίλας Παπαπάσχου

 

 

Παρίσι

 

Διασχίζει τον Σηκουάνα η πλωτή μου υπόσταση.

Οι τουρίστες, σιγοντάρουν τη μοναξιά μου.

Χαζεύω ακαταλαβίστικες πινακίδες

καθενός η πατρίδα, καθαρτήριο του Δάντη.

Οι αισθήσεις οξύνονται στα στενά της Μονμάρτης

Διεκδικούν το πορτραίτο μου, υπαίθριοι ζωγράφοι.

Χορεύω με τα κορίτσια του Τουλούζ Λωτρέκ

στα κακόφημα στέκια του Σατλέ.

Σ’ απόκρυφα πάρκα κάνω πικ-νικ

με κλοσάρ και πρεζάκια.

Το Παρίσι π’ αγάπησα, με διχάζει.

 

 

 

Τελευταίο τσιγάρο

 

Πάνε οι άμυνες

οι αντιστάσεις

τα όρια.

Δεν ξεπλένεται η δυσωδία της αποσύνθεσης, με απόνερα.

Διάσπαρτα κομμάτια, κοφτερό το γυαλί

για να ματώνεις.

Στις φλέβες κυλάει η θάλασσα.

Βαθιές οι τομές

στο δέρμα του μύθου.

Τα χλωμά κοστούμια

αποφάσισαν και διατάζουν.

Ο αφοπλισμός

θα συμβαίνει στα στόματα.

Στα διεθνή χρηματιστήρια

η μετοχή της αγνότητας

σε κάθετη πτώση.

Πάνε οι λύσεις

οι κοπάνες

τα περιθώρια.

Οι θανατοποινίτες εκλιπαρούν

για ένα τελευταίο τσιγάρο.

Οι δεσμοφύλακες της άρχουσας τάξης

αντιπροτείνουν την ένεση.

Πως ν’ αντισταθείς

στον πιο ανώδυνο θάνατο;

 

 

 

Τα Βέλη

 

Στοχεύει τις λευκές σελίδες

που στριμώχνονται στα τοιχώματα του μυαλού.

Κατευθείαν βρίσκει στόχο.

Η αιχμή καρφωμένη στο κέντρο.

Το μελάνι ρέει σαν το μέλι.

Τα πλήκτρα σχηματίζουν

ονόματα, πρόσωπα, ημερομηνίες.

Όχι σαν το δικό μου.

Βελάκι κλεμμένο από παιδικό παιχνίδι.

Μικρής εμβέλειας.

Πότε ευθύβολο, πότε λοξό.

Απ’ τον πόνο προκύπτουν

λέξεις, στίχοι, μνήμες.

Μακάριοι, όλης της γης οι πεζογράφοι!

 

 

 

Σκισμένες Ακουαρέλες

 

Δεν υπήρξα ποτέ παιδί.

Τώρα νιώθω την ακατανίκητη ορμή της νεότητας.

Τώρα που όλοι με βλέπουν ενήλικη

και κανείς δεν συγχωρεί την παραμικρή ατασθαλία.

Τώρα που όλοι μιλούν για μετοχές & ακίνητα

για γάμους, κηδείες και τα μωρά τους

γεννημένα & αγέννητα.

Κολλημένη στο τζάμι της μνήμης

μετράω ξωτικά και νεράιδες.

Θα τα πάρω μαζί μου, όταν στης αθωότητας

την σκισμένη ακουαρέλα

με παρατήσει η πολλά υποσχόμενη

μια για πάντα χαμένη, παιδική μου ηλικία.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top