Fractal

Ποίημα: “Κρούση απ’ το παρελθόν”

Γράφει ο Λίνος Μαγαλιός //

 

 

 

 

 

Κρούση απ’ το παρελθόν

 

Ξεθωριασμένες φαίνονται στον τοίχο

να πλησιάζουν η μία την άλλη

ακτινοβολούν λαμπερές

γλυκιές κινήσεις κι απαλές.

Η μία φοράει γυαλιά

η άλλη έχει μακριά μαλλιά.

Ηλεκτρισμένα μετά το πετυχημένο

λούσιμο

και το αποτυχημένο στέγνωμα

 

Το ένα χέρι ακουμπάει το άλλο πρόσωπο.

γλυκιές κινήσεις κι απαλές.

Γεμίζει χρώμα σκοτεινή αντανάκλαση.

Ο κόσμος όλος σε ανάπλαση.

Χαρούμενα ηλεκτρόνια, καυτό δέρμα, φαίνονται εμπόδια

 

Χάδια στα χέρια

σε σκοτεινά λημέρια

στιγμές απείρου πάθους στα στενά.

Στιγμές απείρου κάλλους εσωτερικά.

 

Σταγονίδια πετάγονται απ’ τα χείλη. Κι απ’ τις δύο πλευρές.

 

Δεν κρατάνε χέρια

 

Τα μακριά μαλλιά ανεμίζουν

μαζί με την ανάδυση ενός μεσαίου δαχτύλου

προς τα πίσω

μ’ ένα τίναγμα

γλυκό αλλά δηλητήριο.

 

Ουρλιαχτά «Τουλάχιστον τρέχα,

μη φεύγεις έτσι»…

Κίνηση στο κενό.

Δεν πιάνει τίποτα

 

Έμεινε ο ηλεκτρισμός πάνω του.

Μια σταγόνα φάνηκε να στάζει κάτω απ’ τα γυαλιά

 

Τικ τακ ο δείκτης

δεν πάει προς τα πίσω

το τώρα μετράει

 

Τα μακριά μαλλιά ξεθώριασαν στο σκοτάδι.

Παρέα με τις σκοτεινές

αναπαραστάσεις μιας γλώσσας που ποτέ δεν αρθρώθηκε.

Έμειναν τα σταγονίδια. Δε θα στεγνώσουν

ποτέ. Ίχνη ενός σιχαμερού παρελθόντος.

 

«Θα σε ξαναδώ;» αποκαλύφθηκε ερώτημα με την απομάκρυνση.

Στέγνωσε μαζί με το δείκτη.

 

Δεν κρατούσαν τα χέρια.

Τα κρατούσαν οι σκιές τους.

 

28/2/2020

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top