Fractal

“λαζάρου η χρεία”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη

Tου Κώστα Θ. Ριζάκη //

 

 

 

 

λαζάρου η χρεία

 

τίναξες πέτρες χώματα σκελέτωσε η

φιγούρα σου ορθόστητον κορμί ψαύεις

δεξιά τής έξω τσέπης σακακιού τόν

χρυσαφί μεταλλικόν στην μύτη χαμηλά

στεριώνεις ομματογυάλια μήπως δεις

αυτόν οπού οι γραφές ορίσανε ως μεσσία

τωόντι μειδιώντα έτοιμον στο σκάνδαλον

να ενδώσει «τι ναν εκ νέου πράξω πια

μπούχτισα στα επίγεια γάντι μού πήγεν

μου πάει ακόμα ο τάφος ‒ γιατί γιατί με

σήκωσες ας μ’ άφηνες τουλάχιστον εκεί!»

 

έσβησε στο χαμόγελον από κοντά δύει ο ήλιος

τόνε χαράσσει επώδυνα στις αληθοκουβέντες:

«καιρόν μετά τό θαύμα μου θ’ αμφισβητείται έκ-

νομα η εξουσία τού πατρός; θα πούμε βρούτον

 

το ιερόν; λάζαρε, μην κ’ έως του νυν μέ βλέπεις τσαρλατάνο;»

 

[ανέκδοτο]

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top