Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Για τον «ανέκφραστο υπόγειο πάθος», τον «ανεκπλήρωτο έρωτα» και «κάθε χαμένο όνειρο που αναζητά απελπισμένα τη δικαίωση»
02/05/2023, 11:39 μμ

Για τον «ανέκφραστο υπόγειο πάθος», τον «ανεκπλήρωτο έρωτα» και «κάθε χαμένο όνειρο που αναζητά απελπισμένα τη δικαίωση»

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Τόλης Νικηφόρου «Η καταγωγή των ηφαιστείων», εκδ. Μανδραγόρας

 

Όταν διαβάζουμε μια όμορφη ποιητική συλλογή, μπορούμε να νιώσουμε τους στίχους της σαν μια λάβα καυτή να μας παρασέρνει και να μας κάνει να θέλουμε να διαβάσουμε όλο και περισσότερα ποιήματα ως που να φτάσουμε στο τέλος και να αισθανθούμε πλήρεις ποιητικών εικόνων.

Με τέτοιες σκέψεις διαβάσαμε την πρόσφατη ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου: «Η καταγωγή των ηφαιστείων» και διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο. Ποίηση λιτή, δωρική θα λέγαμε, σε ελεύθερο στίχο με εσωτερικό ρυθμό, που κάνει τα ποιήματα να διαβάζονται αβίαστα σαν κελαρυστό νερό. Αβίαστα, αλλά όχι απρόσεχτα καθώς σε κάθε ποίημα του ο Τόλης Νικηφόρου έχει κάτι να μας πει.

Η ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου ξεκινάει με την λάβα, όπου σύμφωνα με τον ποιητή τα συστατικά της είναι: «το ανέκφραστο υπόγειο πάθος», «ο ανεκπλήρωτος έρωτας» και «κάθε χαμένο όνειρο», που «αναζητά απελπισμένα τη δικαίωση».

Στις σελίδες, που ακολουθούν συναντάμε ορισμένα ποιήματα ποιητικής. Την ποίηση την διαπερνάει ένα φως, που το συναντάμε και σε άλλα ποιήματα, αλλά και σε πολλές άλλες ποιητικές συλλογές, καθώς το φως είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα του ποιητή. Όμως, τα ποιήματα δεν είναι μόνο φως. Είναι «η λαχτάρα του έρωτα», είναι «όνειρα και ταξίδια», είναι, όμως και αγαπημένα πρόσωπα, που χάθηκαν, είναι «μνήμες και δάκρυα». Και όπως βλέπουμε και πιο κάτω: «είναι το αίμα της καρδιάς / που αρχαίος αλχημιστής / μετέτρεψε σε λέξεις».

Ένα από τα θέματα, που καταπιάνονται οι περισσότεροι ποιητές είναι και τα θεμελιώδη ερωτήματα του τι είμαστε και που βαδίζουμε. Συγκεκριμένα ο Τόλης Νικηφόρου θα γράψει: «ένα δευτερόλεπτο του χρόνου / σε ένα χιλιοστό του χώρου / είναι αυτό που μας αναλογεί» για να καταλήξει: «είμαστε ένα τίποτα σχεδόν / ένα κάτι από τα πάντα».

 

Τόλης Νικηφόρου

 

Πιο κάτω συναντάμε την προσπάθεια του ποιητή να κατανοήσει τον θάνατο. Σε ένα πολύ συγκινητικό ποίημα, ο Τόλης Νικηφόρου αναφέρεται στην απουσία του μεγάλου του αδερφού και στο τέλος διαπιστώνει τραγικά: «όσο κι αν με δάκρυα το ζητώ / δεν μου έχει πει ποτέ / πως κλείνουν ραντεβού με πεθαμένους».

Ο έρωτας στην συγκεκριμένη ποιητική συλλογή παρουσιάζεται σαν μια όμορφη εικόνα. Σαν: «ένα τελευταίο φως το σούρουπο», σαν: «τελευταίο φτερούγισμα στον ουρανό».

Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου «Η καταγωγή των ηφαιστείων» είναι ένα πολύ δυνατό πόνημα ενός πολυγραφότατου ποιητή, που συνεχίζει να μας προσφέρει το έργο του σαν να προσπαθεί να προλάβει τον χρόνο, γιατί κι αν ακόμα υπάρχει μια αίσθηση ματαιότητας, εκείνος συνεχίζει να αγωνίζεται και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο ποίημα «Η πικρή αλήθεια»: «αγωνίζομαι λοιπόν σκληρά / ως την τελευταία μου πνοή / σ’ αυτό τον ωραίο χαμένο αγώνα».

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top