Fractal
Home / Διηγήματα / «Για την τιμή των όπλων» της Μαρίας Σκιαδαρέση ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή
07/09/2022, 10:29 πμ

«Για την τιμή των όπλων» της Μαρίας Σκιαδαρέση ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή

 

 

 

 

«Για την τιμή των όπλων»

Διήγημα της Μαρίας Σκιαδαρέση

☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή

Επιμέλεια αφιερώματος: Ελένη Γκίκα

 

 

Έτσι έφυγε από την Ελλάδα ο ηγέτης αφού δεν έφτασε να βγει ούτε βουλευτής, κι ας είχαν τυπωθεί χιλιάδες χάρτες των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, έφυγε κατά συνήθεια προσφιλή του και πήγε στη Γαλλία να σκεφτεί τι άραγε μέλλει γενέσθαι. Αλήθεια τι περίμενε να γίνει; Αφού ανέλαβε ο εστεμμένος κίνδυνος με κάτι αδαείς και οσφυοκύπτοντες που δεν κατάλαβαν την επερχόμενη καταστροφή αδιαφορώντας μπροστά στο ξίνισμα των μούτρων των κυβερνήσεων της Αντάντ που αρνούνταν πλέον να συμμετάσχουν στο «παιχνίδι». Γιατί η δόξα επιμένει να τυλίγει τον επηρμένο εθνάρχη; Το μόνο που κατάφερε ήταν να γράψει τελικά έναν επίλογο της πιο βαριάς, της πιο πικρής και πονεμένης ιστορίας που γνώρισε η χώρα του από καταβολής της.

Ανταλλαγές, χωρίς να υπολογίζονται άνθρωποι μα αριθμοί, και μύρια άλλα από καθέδρας, αυτοί οι ανάλγητοι που κλείνουν μάτια και αυτιά για να μη βλέπουν μην ακούν τις μάνες που θρηνούν ή που πασχίζουν να ταΐσουν όσους έμειναν πίσω, παιδιά ξυπόλητα που τουρτουρίζουν στο κοφτερό κρύο της Αθήνας. Κι εδώ, βλέμματα ενόχλησης, συχνά και μίσους, «τι θέλουν οι ξυπόλητοι από μας;», κόβουν σαν το σπαθί του Νουρεντίν και όποιου Νουρεντίν, ήταν πολλοί, ανώνυμοι, κι ακόνιζαν σπαθιά απάνω σε λαιμούς άσπρους όπως το χιόνι, αθώους που πήραν στον δικό τους το λαιμό ταγοί υπερφίαλοι και ανόητοι! Γιατί όλα αυτά; Για την τιμή των όπλων, γιατί η νέα ακατανόητη κυβέρνηση πάτησε υποσχέσεις· «από το δώδεκα κρατούν όπλο οι φαντάροι μας, ψηφίστε μας και η εκστρατεία τερματίζεται!» για την τιμή των όπλων άφησαν τις εξαγγελίες περί τερματισμού και πήραν την απόφαση να οδηγήσουν τους αμνούς στα βάθη ώσπου να φτάσουν στο μεδούλι ενός τόπου που σίγουρα ήταν άξενος στους ξένους, παιδιά που δεν γνωρίζαν πού πατούν, βάδιζαν κάτω από διαταγές ακατονόμαστων ανώτερων, κάθε εξάμηνο και άλλος αρχιστράτηγος, ως πρόβατα επί σφαγή.

Και πράγματι σφαγή ήταν αυτή στο Αφιόν, σπάσαν γραμμές ορίων, στόχοι υπέρμετροι, στήθη προτεταμμένα, αφού μια άμυνα βρήκε τον τρόπο και έγινε επίθεση, σιγά σιγά, μεθοδικά, κι έφτασε να στερήσει απ’ τον αντίπαλο τα πάντα, ώσπου στο τέλος του έκλεψε κι αυτή τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να φύγει απ’ το πεδίο ορθός, συντεταγμένος, με το κεφάλι του ψηλά, όχι σαν τα τρελά πουλιά προς κάθε ελεύθερο λιμάνι, να φύγουν, να φύγουν στην πατρίδα, σ’ εκείνη την πατρίδα μόλις ενός αιώνα ηλικίας, πατρίδα που ποτέ δε ζύγισε το μέγεθος του εκτοπίσματός της μόνο δημιουργούσε στο μυαλό της μεγαλεία και νέα εδάφη και φρούδες κατακτήσεις. Αυτή η πατρίδα που έγινε για τους κατατρεγμένους μητριά, «τουρκόσποροι, ξενόφερτοι», και δέχτηκε σαν άχθος τους επήλυδες –γιατί η πατρίδα έχει πρόσωπο κι αυτό είναι οι άνθρωποί της- η μητριά αυτή, πρώτα τους έπεισε για την ανάγκη του «μεγάλου εγχειρήματος» και ύστερα τους εγκατέλειψε αβοήθητους, βορρά στην εκδικητική μανία του εχθρού, πρόσφυγες σε «πατρίδα» ατελέσφορη.

Ποιος είναι υπεύθυνος για όλα αυτά; Πάλι οι ξένοι, οι κακοί που ζήλωσαν το μεγαλείον της φυλής και μας παρέσυραν ξανά -όπως εκείνα τα παιδιά που ξεγελιούνται με τις καραμέλες-, ή εκείνος που ξεκίνησε αυτό το παραλήρημα αλλά κι ο άλλος που συνέχισε ακάθεκτος προς το ποτήρι του ολέθρου;

Δεν είμαστε Ρωμαίοι κήνσορες, δεν καταγγέλουμε, –εξάλλου τόσο αργά!- δεν κρίνουμε τετελεσμένα που για πολλούς έχουν τρυπώσει για τα καλά στη λήθη, δεν κρίνουμε, μόνο καλούμε τους ανθρώπους να σκεφτούν πολλές φορές, πάλι και πάλι, όσα κάποιοι μεγαλεπήβολοι υπόσχονται, κάποιοι που, μέσα από γραφεία και σαλόνια αλλά και χάρτες δήθεν επιτελικούς, αποφασίζουν θύελλες!

 

 

 

 

Βιογραφικό:

Η Μαρία Ε. Σκιαδαρέση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολήθηκε με την προϊστορική αρχαιολογία και αργότερα με τη νεότερη ιστορία. Επί χρόνια εργάστηκε σε αρχαιολογική ανασκαφή στην Κρήτη και παράλληλα δίδαξε ιστορία σε γαλλικό λύκειο. Κείμενά της δημοσιεύονται κατά καιρούς σε περιοδικά και εφημερίδες. Έργα της: Το μυθιστόρημα “Άτροπος ή Η ζωή και ο θάνατος της Βενετίας Δαπόντε” (Πατάκης, 1996), η νουβέλα “Και νεκρούς ανασταίνει”, (Πατάκης, 1997), η συλλογή από νουβέλες “Κίτρινος χρόνος” (Πατάκης, 1999), το δοκίμιο “Το έργο του Ρήγα Βελεστινλή” (αφιέρωμα στα 200 χρόνια από το θάνατό του, Μεταίχμιο, 1998), το διήγημα “Η ζημιά” σε συλλογικό τόμο (Μεταίχμιο, 2002), το μυθιστόρημα “Με το φεγγάρι στην πλάτη” (Καστανιώτης, 2003), η συλλογή διηγημάτων “Όπως οι άπιστοι κι εμείς” (Καστανιώτης, 2005), το μυθιστόρημα “Χάλκινο γένος” (Πατάκης, 2013). Και τα βιβλία για παιδιά: “Καλημέρα-Καληνύχτα” (Δελφίνι, 1994). “Κωνσταντίνος Κανάρης” (Ιστορική μονογραφία), (Άμμος, 1997), “Ο θησαυρός του Ασπρογένη” (Πατάκης, 1998), “Ρήγας Βελεστινλής” (Ιστορική μονογραφία) (Άμμος 1997), “Γιλάν, η πριγκίπισσα των φιδιών” (Φαντασία, 2004), κ.ά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top