Fractal
Home / Διηγήματα / «Έτσι… Μια αφήγηση» του Μάνου Κοντολέων ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή
07/09/2022, 10:30 πμ

«Έτσι… Μια αφήγηση» του Μάνου Κοντολέων ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή

 

 

 

 

«Έτσι… Μια αφήγηση»

Διήγημα του Μάνου Κοντολέων

☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή

Επιμέλεια αφιερώματος: Ελένη Γκίκα

 

 

Ό,τι ξέρω για τη Σμύρνη, είναι από τη μητέρα. Το Κε, ο Φραγκομαχαλάς, το Σπόρτινγκ Κλουμπ και τα βαποράκια για το Κορδελιό και την Πούντα.

Ο πατέρας δεν έλεγε πολλά, ούτ΄ εγώ τον ρωτούσα. Από τα λίγα που θυμάμαι να μου έχει πει είναι για το καθημερινό μεταλλίκι που του δίνανε και πως τον παππού του τον λέγανε Στελάκη. Το δικό του πατέρα τον λέγανε Μανώλη και είχε ξυλουργείο. Μα μια φωτιά -κάπου στα 1915- το κατέστρεψε.

Θα ήταν η πρώτη πυρκαγιά της ζωής του. Η δεύτερη λίγα χρόνια μετά, θα έκαιγε ολάκερη την πολιτεία.

Στη μητέρα -κοριτσάκι πεντάχρονο, εξάχρονο- εκείνη η πυρκαγιά της στοίχισε το σπίτι τους, μα και την Κικίτσα, το αρνάκι που το ξεχάσανε δεμένο στην αυλή.

Ο πατέρας ποτέ δεν μου είπε τι έχασε. Θέλω να πω κάτι δικό του, κάτι πιο προσωπικό από τις αγιογραφίες του Άη Γιάννη, της εκκλησίας που πήγαινε τις Κυριακές και ντυνότανε παπαδάκι.

Λίγο πιο πριν -στα 1919 πρέπει να ήταν- είχε πεθάνει ο δικός του πατέρας και η μητέρα του έμεινε με τέσσερα παιδιά και χρέη.

Ήταν τα χρόνια του πολέμου κι αυτός μόλις είχε τελειώσει την Ευαγγελική Σχολή και βρέθηκε να είναι στρατιώτης σ΄ ένα τάγμα που στρατοπέδευε  κοντά στη Σμύρνη και το έσκαγε συχνά για να δει τη μάνα και τ΄ αδέλφια του. Ήτανε από τότε ατίθασος, έπαιρνε, βέβαια, και θάρρος από το γεγονός πως ο ταγματάρχης ήταν οικογενειακός φίλος.

Ένα από τα επεισόδια εκείνης της εποχής που του άρεσε να αφηγείται, ήταν πως είπε μια φορά ψέματα και κατέβηκε στη  Σμύρνη  για να παρευρεθεί -δήθεν!- στην κηδεία της αδελφής του. Όταν μετά από μια εβδομάδα ο ταγματάρχης συνάντησε στο δρόμο τη μητέρα του, τη συλλυπήθηκε  και θύμωσε μαζί του σαν διαπίστωσε ό,τι τον είχε κοροϊδέψει. Έτσι, για τιμωρία, τον έστειλε σε αποστολή στη Θράκη.

Ύστερα από λίγες μέρες οι Τσέτηδες μπήκαν στη Σμύρνη, αφού προηγούμενα εξολόθρεψαν το τάγμα του  και τον ταγματάρχη του, υποθέτω. Αυτός, όμως, κάπου στη Θράκη, έκλεβε καρπούζια κι έπεφτε σε λάκκους με σκατά τα βράδια που έκανε περιπολίες.

Τούτες ήταν από τις αγαπημένες του αναμνήσεις και τις άκουγα με παράξενα συναισθήματα, αφού είχα μάθει να μισώ τον πόλεμο.

Αργότερα κατάλαβα πως με κάτι τέτοια τον απομυθοποιούσε.

Με τη μάνα του και τ΄ αδέλφια του συναντήθηκαν ξανά στον Πειραιά, πρόσφυγες πια, στα χίλια εννιακόσια είκοσι δύο.

 

Μάνος Κοντολέων

 

 

Βιογραφικό:

Γεννήθηκα στην Αθήνα από γονείς που κατάγονταν από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας.
Σπούδασα Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά ασχολούμαι με τη λογοτεχνία από τα παιδικά μου χρόνια δημοσιεύοντας κείμενά μου στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων».
Την πρώτη μου εμφάνιση στα Γράμματα την κάνω το 1969 συμμετέχοντας σε ανθολογία νέων πεζογράφων και μετά από δέκα χρόνια κυκλοφορώ το πρώτο του βιβλίο.
Έχω ασχοληθεί με όλα τα είδη του πεζού λόγου: μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, παραμύθι, θέατρο και δοκίμιο.
Τα περισσότερα από τα βιβλία μου έχουν ως βάση τους βιώματα της Παιδικής Ηλικίας.
Έχω κατά καιρούς συνεργαστεί με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά (Καθημερινή, Αυγή, Βήμα, Βραδινή, Αδέσμευτος, Ελεύθερος Τύπος, Διαβάζω, Αντί, Τραμ, Πόρφυρας, Λέξη, Ρόδι, Γεια Χαρά κ.ά.) δημοσιεύοντας κριτικές, άρθρα και λογοτεχνικά κείμενα.
Σήμερα συνεργάζομαι με διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά -Fractal, diastixo, bookia, i-porta, culture now, think free, litterature κ.α.
Έχω μεταφράσει αρκετά βιβλία για παιδιά και νέους.
Είμαι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Έρευνας και Μελέτης της Παιδικής Λογοτεχνίας «Διαδρομές».
Υπήρξα  κατά διαστήματα μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων για την παιδική λογοτεχνία, όπως και των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω και πρόεδρος της επιτροπής κρατικών βραβείων της Κύπρου.
Έχω διατελέσει μέλος των Δ. Σ του ΕΚΕΒΙ, της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ.
Υπήρξα για σειρά ετών Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Unicef.
Έχω γράψει σενάρια τηλεοπτικών (ΕΤ1) και ραδιοφωνικών προγραμμάτων (Γ Πρόγραμμα)  με θέματα γύρω από το βιβλίο, συμμετέχω σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια και κάνω πολύ συχνά ομιλίες προσκεκλημένος από διάφορους φορείς.
Έχω τιμηθεί δύο φορές (1997 και 2009) με Κρατικό Βραβείο, υπήρξα υποψήφιος για τα Διεθνή Βραβεία Άντερσεν και Λίνγκστριγκ. Βιβλία μου έχουν κατά καιρούς βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου  και περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες πεζογραφίας και δοκιμίου. Ένα μυθιστόρημά μου έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση, ενώ άλλα έργα του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο.
Στο εξωτερικό η παρουσία μου είναι γνωστή αφενός με την αναγραφή στον τιμητικό πίνακα Άντερσεν της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Nεότητα (ΙΒΒΥ) του μυθιστορήματός μου «Δομήνικος» και αφετέρου με τη μετάφραση και κυκλοφορία μυθιστορημάτων και διηγημάτων μου στη Γαλλία ,στη Γερμανία και στην Ταϋλάνδη
Εκτός από το καθαρώς λογοτεχνικό μου έργο, έχω επίσης γράψει (μόνος μου ή σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς) μια πλήρη σειρά βιβλίων-περιοδικών για παιδιά από 6 έως 16 χρονών, ενώ για 20 χρόνια (1990 -2010) υπήρξα σύμβουλος στις Εκδόσεις Πατάκη για θέματα που είχαν να κάνουν με την ελληνική λογοτεχνία ενηλίκων και την παιδική – εφηβική ελληνική και ξένη. Στα πλαίσια αυτών των αρμοδιοτήτων μου εισήγαγα και στην Ελλάδα το είδος της λογοτεχνίας για νεαρούς ενήλικες αναγνώστες (cross over).
Επίσης σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς έχω ανθολογήσει ελληνικά διηγήματα με θέματα γύρω από τις γιορτές των Χριστουγέννων, του Πάσχα, της θάλασσας, του βουνού  και των ταξιδιών.
Είμαι παντρεμένος με τη μεταφράστρια και συγγραφέα Κώστια Κοντολέων και έχουμε αποκτήσει δυο παιδιά -την θεατρολόγο και συγγραφέα Άννα και τον δημοσιογράφο Δομήνικο.
Ζω στην Κηφισιά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα «μεταναστεύω» στον Άγιο Λαυρέντιο, ένα γραφικό χωριό του Πηλίου.

Πρόσφατο βιβλίο του: «Ο άλλος», εκδ. Πατάκη

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top