Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / Φωτεινή Ναούμ: «Κανένας άνθρωπος, καμία μεμονωμένη εμπειρία δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή σου με τον τρόπο που το κάνει η συμπυκνωμένη, φιλτραρισμένη λογοτεχνία μέσα σου»
06/12/2017, 12:29 μμ

Φωτεινή Ναούμ: «Κανένας άνθρωπος, καμία μεμονωμένη εμπειρία δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή σου με τον τρόπο που το κάνει η συμπυκνωμένη, φιλτραρισμένη λογοτεχνία μέσα σου»

Συνέντευξη στη Μαρία Λιάκου //

 

 

Τι χρειάζεται να έχει ένα καλό βιβλίο για την Φωτεινή Ναούμ; «Βασικό συστατικό, η λογοτεχνικότητα του. Ο ρυθμός της αφήγησης. Λίγο μ’ ενδιαφέρει η πλοκή, οι ανατροπές, οι πρωτοτυπία του, αν και αυτό το τελευταίο σαφώς και το θαυμάζω. Έχω ανάγκη τις λέξεις. Τη μουσικότητα τους. Τον τρόπο που θα γραπώσουν την αισθητική μου, που θα κυλήσουν μέσα μου και θα βρουν στόχο. Αν κάπου εκεί μέσα ανακαλύψω και κάποιο κομμάτι δικό μου, ακόμη καλύτερα.» Αυτά υποστηρίζει και με αφορμή την «Υγρή πόλη» της μιλάει για το βιβλίο της και για τα βιβλία στη Μαρία Λιάκου και στο Fractal.

 

-Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την γραφή;

Από τη στιγμή που κατέκτησα τη γραφή, ξεκίνησαν και οι πρώτες μου απόπειρες να αποδώσω σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα. Έγιναν όλα απαλά, φυσικά κι αβίαστα. Η εκδοτική πραγματικότητα, ήρθε πολλά χρόνια μετά, μαζί με την ανάγκη να μοιραστώ. Να το πάω ένα βήμα παραπέρα.

 

-Πείτε μας λίγα λόγια για την αποδοχή των βιβλίων σας από το αναγνωστικό κοινό.

Έχει ενδιαφέρον πάντα να παρατηρείς τον τρόπο με τον οποίο οι αναγνώστες προσεγγίζουν το κάθε βιβλίο σου. Υπήρξαν κάποια που αγαπήθηκαν περισσότερο, άλλα λιγότερο. Κάποιοι που ενοχλούνταν κατά καιρούς για κάποιες τολμηρές σκηνές, άλλοι που τις προτιμούσαν. Κάποιοι αγαπούσαν το ύφος και το ρυθμό σε κάποιο έργο μου, ίσως όχι το ίδιο στο επόμενο. Με λίγα λόγια συμπεριφέρονται όπως εγώ με την ιδιότητα του αναγνώστη. Το βέβαιο είναι πως ποτέ δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους και άπαξ και το αποδεχτούμε έχουμε λύσει ένα καίριο ζήτημα που μας απελευθερώνει από τον φόβο- αγωνία της αποδοχής.

 

-Κατά την γνώμη σας σε τι μπορεί να μας βοηθήσει σήμερα η Λογοτεχνία;

Ενώ τα πάντα γύρω αλλάζουν, έχω την αίσθηση πως η σχέση βιβλίου- αναγνώστη, μένει ανέπαφη. Υπάρχει μια ισχυρή αλληλεπίδραση όπου δεν έχει να κάνει μόνο με την ψυχαγωγία, τη χαλάρωση, το όνειρο, αλλά κυρίως την αποτύπωση της ίδιας της ζωής και μέσα από αυτή, τη διαμόρφωση χαρακτήρα. Κανένας άνθρωπος, καμία μεμονωμένη εμπειρία δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή σου με τον τρόπο που το κάνει η συμπυκνωμένη, φιλτραρισμένη λογοτεχνία μέσα σου.

 

-Το αναγνωστικό κοινό έχει ιδιαιτερότητες;

Σαφώς. Όπως όλοι μας. Αλίμονο αν δεν είχε. Θα βγάζαμε βιβλία μαζικής παραγωγής.

 

 

-Τι χρειάζεται να έχει ένα καλό βιβλίο για σας;

Βασικό συστατικό, η λογοτεχνικότητα του. Ο ρυθμός της αφήγησης. Λίγο μ’ ενδιαφέρει η πλοκή, οι ανατροπές, οι πρωτοτυπία του, αν και αυτό το τελευταίο σαφώς και το θαυμάζω. Έχω ανάγκη τις λέξεις. Τη μουσικότητα τους. Τον τρόπο που θα γραπώσουν την αισθητική μου, που θα κυλήσουν μέσα μου και θα βρουν στόχο. Αν κάπου εκεί μέσα ανακαλύψω και κάποιο κομμάτι δικό μου, ακόμη καλύτερα.

 

-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Είναι τόσοι πολλοί που φοβάμαι πως θα αδικήσω κάποιους. Ωστόσο, αγαπώ πολύ τον Ντάρελ και το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο, τον Ρώσο Μακάνιν, τον Κουβανό Γκουτιέρεζ, τον Χαβιέρ Θέρκας, τον Τσαβαρία, πολλούς κλασικούς και σύγχρονους έλληνες συγγραφείς αλλά και ποιητές. Έχω την ελπίδα πως μέσα σε αυτά, υπάρχουν κάποια που χρόνια μετά, θα θεωρούνται κλασικά.

 

–Από πού αντλείτε την έμπνευση για να γράφετε;

Από τη ζωή. Τους ανθρώπους. Τα άλλα βιβλία, τα συναισθήματα.  Από αυτά τα υπέροχα που συμβαίνουν γύρω μας και δεν μπορώ να τα εξηγήσω. Όλα αυτά, ως πρώτο υλικό, φιλτράρονται μέσα μου, διυλίζονται και βγαίνουν ως μια νέα πνοή.

 

-Προτιμάτε κάποια φόρμα γραφής –είδος ;

Δεν θα το ‘λεγα. Με συναρπάζουν πολλά και διαφορετικά είδη. Έχω καταπιαστεί με πεζό ποίηση, όπου εξάντλησα την αγάπη μου στο λυρισμό, έχω γράψει ωμό ρεαλισμό, άγγιξα το μαγικό ρεαλισμό, έγραψα μυθιστορήματα με κοινωνικοερωτικό πλαίσιο αλλά και μυστηρίου. Όπως μου αρέσει να διαβάζω διαφορετικά είδη, έτσι μου αρέσει και να γράφω. Ή να το προσπαθώ.

 

-Οι συγγραφείς διαβάζουν; Δηλαδή, είναι συστηματικοί αναγνώστες;

Κι αν δεν είναι, θα έπρεπε να είναι. Χρέος τους προς τον εαυτό τους και την ιδιότητά τους. Σε ότι με αφορά διαβάζω με βουλιμία,  προσπαθώντας να παρακολουθήσω την επικαιρότητα αλλά και να ανακαλύψω διαμάντια του παρελθόντος. Αυτό το δεύτερο με εκστασιάζει. Ψάχνω συγγραφείς που θα με συγκλονίσουν, οι οποίοι δεν είχαν την τύχη να μείνουν στο στερέωμα.

 

-Υπάρχει ενδιαφέρον για συνεργασίες – συνέργεια μεταξύ των Τεχνών στην χώρα μας;

Κάποτε με ενδιέφεραν θέματα σαν αυτό, τελευταία όλο και περισσότερο ανακαλύπτω πως χρειάζομαι την μοναχικότητά μου μέσα στην τέχνη. Την απολαμβάνω. Μου είναι δύσκολο να «δημιουργήσω» με παρέα. Δεν με αφορά και δεν με εκφράζει χωρίς να σημαίνει πως κάποιοι δεν θα το έκαναν καλά.

 

-Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια πληθώρα εκδόσεων και πολλών Βιβλιο-Παρουσιάσεων. Κατά την γνώμη σας όλο αυτό βοηθάει τον αναγνώστη στις επιλογές του ;

Κάποιος που γνωρίζει αρκετά τα πράγματα και τον τρόπο που λειτουργούν δεν μπερδεύεται. Αντιθέτως κάποιος άλλος που δεν έχει γνώση του χώρου, σίγουρα δεν έχει καθαρή εκτίμηση των πραγμάτων. Όλοι έχουν δικαίωμα να προσπαθήσουν με όποιο τρόπο να πετύχουν, να εκφραστούν, οτιδήποτε. Χρειάζεται ίσως ένας κάποιος διαχωρισμός, μια πιο αυστηρή κριτική ως προς το ποια βιβλία θα εκδοθούν και ποια όχι. Σε μια ελεύθερη αγορά όμως, κάτι τέτοιο φαντάζει εντελώς αδύνατον. Μάλλον, θα πρέπει να αποδεχτούμε όλοι τα νέα δεδομένα και να μάθουμε να πορευόμαστε με αυτά.

 

-Ποια τα επόμενα σχέδια σας ;

Γενικότερα γράφω. Δυο, τρία μυθιστορήματα, μικρά κείμενα μαζί. Αν ολοκληρωθεί κάποιο και με ικανοποιεί, αρέσει και στον εκδοτικό, θα πάρει το δρόμο του. Το βέβαιο είναι, πως όσο βλέπουν τα μάτια μου και με υπακούουν τα δάχτυλα, θα γράφω κι ας είναι για προσωπική κατανάλωση και μόνο.

 

 

Η Φωτεινή Ναούμ γεννήθηκε στην Κομοτηνή τον Απρίλιο του 1978, όπου ζει και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Κατά καιρούς, αρθρογραφεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια συντονίζει ομάδες δημιουργικής γραφής.

Βιβλία της:

  • Το κορίτσι με τα κόκκινα παπούτσια, 2010, Εκδοτική Θεσσαλονίκης.
  • Ο διαχειριστής, 2012, Πολύτροπον.
  • Αποκαΐδια και βατόμουρο γλυκό, 2013, Α.Α.Λιβάνη.
  • Χωρίς παρελθόν, 2014, Α.Α.Λιβάνη.
  • Γλυκά χαράζουν οι άγριες νύχτες, 2016, Α.Α.Λιβάνη.
  • Υγρή πόλη, 2017, Διόπτρα.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top