Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Ένας ποιητής για τους φωτεινούς καιρούς που θα ‘ρθουν»
23/08/2023, 10:10 πμ

«Ένας ποιητής για τους φωτεινούς καιρούς που θα ‘ρθουν»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

Κωνσταντίνος Βορβής, “Εκμηδενισμός”, εκδόσεις Οδός Πανός – Σιγαρέττα, Αθήνα 27/07/2023, σελ. 104

 

Η ασπρόμαυρη αισθητική δεν περιορίζεται απλώς στο εξώφυλλο αλλά διαποτίζει όλες τις σελίδες αυτού του καλαίσθητου βιβλίου που επέλεξε, προέταξε και ανέδειξε ο ιδιοφυής Ποιητής και δοκιμασμένος στην ανακάλυψη ταλέντων Ποιητής Γιώργος Χρονάς.

Η ΓΕΝΙΑ αυτής ΤΗΣ ιδιότυπης ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ (όπως την ονομάζω, ας μου κατοχυρωθεί αυτός ο νεόκοπος όρος) πατάει πάνω στην απογοήτευση από την παραισθητική αφθονία των γονιών που παρέδωσαν καμένη γη και τσουρουφλισμένα όνειρα στους νέους γόνους τους. Η οικονομική, η υγειονομική και η πολιτισμική Κρίση είναι αλληλένδετες. Πάντα ήταν. Εάν δούμε έναν αιώνα πριν, οι τεχνολογικές ραγδαίες εξελίξεις σε συνδυασμό με την ισπανική γρίππη πυροδότησαν μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που εκφράστηκαν με δύο παγκόσμιους πολέμους, πάμπολλες δικτατορίες και κυριαρχία τού φασισμού σε πολλά επίπεδα, στρώματα και υποστρώματα τής καθημερινότητας. Η αντίδραση ποιητών και καλλιτεχνών ήταν οι διάφοροι -ισμοί: μοντερνισμός, σουρεαλισμός…

Στο τέλος του εικοστού αιώνα κι ενώ ξεφούσκωνε θεαματικά η κατά Μαρκούζε «Κοινωνία τής Αφθονίας» βιώσαμε την προδεδιαγραμμένη «αποδόμηση». Ο καταστροφέας θεός τής Ινδουιστικής Τριάδας, ο Shiva, έπιασε δουλειά και κατεδάφισε τον προηγούμενο χρεοκοπημένο πολιτισμό. Κι ως εδώ όλα καλά. «Οι τεμπέληδες τής εύφορης Κοιλάδας» όμως (ευθύβολη ταινία τού Νίκου Παναγιωτόπουλου, προβεβλημένη το ευοίωνο εκείνο 1978) γέννησαν μαλθακούς κηφήνες, ανίκανους να παράγουν νέες αξίες και αισθητικές. Μήτε να κατεδαφίσουν και να μεταφέρουν τα μπάζα δεν είναι ικανοί. Θύματα τής κοινωνίας τού θεάματος και στην ψευδαισθητική ασφάλεια τού καναπέ, απ’ όπου παρακολουθούν ανελλιπώς τα reality shows, εμφανίζουν (ακριβώς όπως και η γενιά του 1910-1920) πεισιθάνατες ροπές ρομαντικού τύπου, επιθυμούν να σταματήσουν τη γη για να κατέβουν [για την ακρίβεια: να σταματήσει η γη από μόνη της, να ανοίξουν αυτόματα οι πύλες και μια κυλιόμενη σκάλα να τους οδηγήσει ομαλά προς την ευτοπική έξοδο προς μια Γη τής Επαγγελίας, όπου δεν θα χρειαστεί να σκάψουν, ή να καλλιεργήσουν κάτι, θα τους δοθούν όλα έτοιμα και δωρεάν].

Αυτή ήταν μια (όχι εκ του ασφαλούς) κριτική των γενεών μετά το 1980.

Οι ποιητές βέβαια είναι η εξαίρεση, Ευαίσθητοι δέκτες τού καιρού τους, ακριβώς όπως ο Κωνσταντίνος Βορβής, εκφράζουν (με ομοιοπαθητικό τρόπο) τις μελαγχολικές τάσεις τής αυτοκαταστροφικής εποχής τους, διαισθανόμενοι ότι – δεν μπορεί – στο βάθος τού τούνελ λάμπει το πλέον γαληνό και προσφιλές Φως που μόνον τους αρουραίους τυφλώνει. Τα νοήμονα ευαίσθητα όντα χαιρετίζουν ευθυτενή τον Ήλιο τον Πνευματικό χωρίς τις εθελοτυφλίες των προγόνων τους.

Προσέξτε αυτή την ενεργή ποιητική φωνή: η λελογισμένη πληθωρικότητά της, η σταθερή παραγωγικότητά της, η τίμια εργατικότητά της, η αέναη εξελιξιμότητά της δείχνει πως κάτι καλό κ’ αγαθό κυοφορείται μέσα από τα χαλάσματα.

 

Κωνσταντίνος Βορβής

 

Η θλίψη είναι γενεσιουργός και η μελαγχολία σκαλί για να δομήσουμε την ευτυχία.

Οι άλλες/οι άλλοι/τα άλλα, που αναμασούν καθυστερημένες πρωτοπορίες κι αναχαράξουν ληγμένους πειραματισμούς θα θαφτούν κάτω από τη σκόνη τού Χρόνου.

Οι ευαίσθητες ποιητικές φωνές θα επικρατήσουν εξελισσόμενες, σεβαστικές απέναντι σε κάθε τι παραδοσιακό, δοκιμασμένο μέσα στον Χρόνο, ανθεκτικό στις πολιτισμικές αναταράξεις και καταβολές…

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΡΒΗΣ: ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΩΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΈΡΘΟΥΝ.

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top