Η ‘Χαραυγή στην Αλαμπάμα’ (Daybreak In Alabama) του Λάνγκστον Χιουζ
Μετάφραση, σχόλια: Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //
Όταν αποφασίσω να γίνω συνθέτης
Θα γράψω κάποια μουσική για τη
Χαραυγή στην Αλαμπάμα
Και θα βάλω τα ομορφότερα τραγούδια σε αυτή
Που θα βγαίνουν από το έδαφος σαν ομίχλη στο βάλτο
Και θα πέφτουν απ’ τον ουρανό σαν απαλή δροσιά.
Θα βάλω μερικά ψηλά πολύ ψηλά δέντρα σε αυτή
Και τη μυρωδιά απ’ τις πευκοβελόνες
Και τη μυρωδιά του κόκκινου πηλού μετά από βροχή
Και μακριούς κόκκινους λαιμούς
Και τα χρωματιστά πρόσωπα της παπαρούνας
Και τα μεγάλα μελαμψά όπλα
Και τα μάτια απ’ τις μαργαρίτες των αγρών
Από τους μαύρους και λευκούς μαύρους λευκούς μαύρους ανθρώπους
Και θα βάλω λευκά χέρια
Και μαύρα χέρια και καφέ και κίτρινα χέρια
Και χέρια από κόκκινο πηλό της γης σε αυτό
Αγγίζοντας τον καθένα με ευγενικά δάχτυλα
Και αγγίζοντας τον καθένα σαν φυσικές δροσοσταλίδες
Σε αυτή την χαραυγή της μουσικής, όταν
Αποφασίσω να γίνω συνθέτης
Και να γράψω για το ξημέρωμα
Στην Αλαμπάμα.
‘Daybreak In Alabama’
When I get to be a composer/I’m gonna write me some music about/Daybreak in Alabama/And I’m gonna put the purtiest songs in it/Rising out of the ground like a swamp mist/And falling out of heaven like soft dew.
I’m gonna put some tall tall trees in it/And the scent of pine needles/And the smell of red clay after rain/And long red necks/And poppy colored faces/And big brown arms/And the field daisy eyes/Of black and white black white black people/And I’m gonna put white hands/And black hands and brown and yellow hands/And red clay earth hands in it/Touching everybody with kind fingers/And touching each other natural as dew/In that dawn of music when I/Get to be a composer/And write about daybreak/In Alabama.
Το ‘Ξημέρωμα στην Αλαμπάμα’ δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1940 σε ένα περιοδικό που ονομαζόταν ‘Unquote’ στο Yellow Springs του Οχάιο. Είναι ποίημα γραμμένο σε ελεύθερο στίχο χωρίς κάποιο αναγνωρίσιμο σύστημα ομοιοκαταληξίας. Ο Χιουζ χρησιμοποιεί έντονα την προσωποποίηση, την παρομοίωση και τη συνεκδοχή. Η προσωποποίηση αναφέρεται στη διαδικασία με την οποία σε ένα αφηρημένο ή όχι συγκεκριμένο ουσιαστικό δίνονται ανθρώπινες ιδιότητες. Τα τραγούδια του αφηγητή προσωποποιούνται στο ποίημα, αφού μας λέει ότι τα τραγούδια του θα βγουν από το έδαφος και θα πέφτουν από τον ουρανό. Περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο τα ποιήματα ανεβαίνουν και πέφτουν κάτω, ο ποιητής χρησιμοποιεί παρομοιώσεις, δηλαδή, συγκρίσεις. Με τον τρόπο αυτό, τα τραγούδια θα ακούγονται παντού στην Πολιτεία της Αλαμπάμα, απ’ όλους τους πολίτες της, γιατί είναι σημαντικό να μεταφερθεί απ’ άκρη σ’ άκρη το βαθύτερο μήνυμα των τραγουδιών.
Η συνεκδοχή λειτουργεί υποκαθιστώντας ένα μέρος με το ολόκληρο. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ο αφηγητής λέει για χρωματιστά πρόσωπα της παπαρούνας και μάτια απ’ τις μαργαρίτες των αγρών, δεν εννοεί μόνο τα πρόσωπα και τα μάτια, αλλά και το σύνολο των λαών που ανήκουν σε διαφορετικές κοινότητες και κατοικούν στην πολιτεία της Αλαμπάμα. Ο ποιητής μεγαλοποιεί τα φυλετικά στερεότυπα για να τονίσει τελικά πόσο γελοία είναι. Με τη χρήση διαφόρων όρων, όπως κόκκινους λαιμούς, για παράδειγμα, οδηγεί τον αναγνώστη στην ειρωνική διαπίστωση ότι ούτε οι μαύροι ούτε οι λευκοί πρέπει να κάνουν διακρίσεις μεταξύ τους με βάση το χρώμα του δέρματος.
Ο τίτλος του ποιήματος αναφέρεται ειδικά στην Πολιτεία της Αλαμπάμα, και αυτό γιατί η Αλαμπάμα ήταν το φυτώριο της φυλετικής καταπίεσης στην Αμερική τη δεκαετία του 1930, καθώς κι η στιγμή που ο Χιουζ έγραφε μερικά από τα πιο πολιτικοποιημένα ποιήματά του και συμμετείχε ενεργά σε κινήματα για τη μεγαλύτερη προβολή της αφροαμερικανικής κοινότητας. Ως εκ τούτου, η ‘Χαραυγή στην Αλαμπάμα’ είναι μια αλληγορία για το είδος της ειρήνης και της αρμονίας μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων που οραματίστηκε ο ποιητής να γίνει βεβαίως πραγματικότητα κάποια στιγμή στο μέλλον.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Ο Άκης Παρώδης στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:11 μμ -
Ο Χρήστος Τζανάκος στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:10 μμ -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
30/04/2024, 9:07 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «Η ψίχα της μεταλαβιάς»
30/04/2024, 9:06 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Κατάδυση στο συλλογικό τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής
Γράφει η Κωνσταντίνα Πλεσιώτη // * Δημήτρης Καρακούσης «Η καρδιά και τα όπλα», εκδ. Σταμούλης Για περισσότερα από 3.000 χρόνια η Μικρασία υπήρξε χώρος ανάπτυξης και ευημερίας του Ελληνισμού, μιας ανάπτυξης που διακόπηκε βίαια το Σεπτέμβρη του 1922.
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Η κλεψύδρα”
Της Ελένης Τριβέλλα // Η κλεψύδρα Πως θα ήταν ο χρόνος αν η άμμος στην κλεψύδρα ήταν ατέλειωτη; Αν έσταζε το γυαλί ψιλόκοκκους μερόνυχτα; Οξύς και ασθενικός, με εκλεπτυσμένους τρόπους, να χαμογελά γλυκά, σχεδόν ειρωνικά, σαν το
Περισσότερα -
Διήγημα: “Συνταγή Μαρμελάδας”
Γράφει η Κατερίνα Λιάτζουρα // Με την γιαγιά μου (από πλευράς πατέρα), την Γαρυφαλλιά, πάντα είχα μια άλλη σχέση. Μου έδινε την εντύπωση, πως δεν ήταν γήινη, αλλά αέρινη. Περαστική από τον κόσμο ετούτο. Αφουγκράζονταν τον αέρα
Περισσότερα -
Η επιστήμη διώχνει τον φόβο, αναζητεί την ομορφιά!
Του Νίκου Τσούλια // Το πιο βασικό συμπέρασμα, που προκύπτει στις ημέρες μας με τη δοκιμασία της πανδημίας του covid – 19, είναι η συστηματική προσφυγή μας στην ιατρική, στην επιστήμη. Γιατί είναι μαζί με την κοινωνική και
Περισσότερα -
Διήγημα: “Στο βαγόνι με τις μάσκες”
Του Ηλία Μπαντούνα // * Άλλη μια μικρή «οδύσσεια» για τον πρόλογο της νέας ημέρας, μέσα στον συρμό του μετρό. Εκείνος στον ρόλο του οιονεί ακροβάτη, να προσπαθεί να αποφύγει την παραμικρή επαφή. Άλλοτε με
Περισσότερα -
Όταν η ποίηση επουλώνει τα τραύματα και φυγαδεύει την ωμή αλήθεια
Γράφει η Μαρία Αμέντα // * Θεώνη Δέδε: «Εγώ το σπίτι», εκδ. BookLab Η συγγραφέας του «Εγώ το σπίτι» (εκδ. BookLab) ήλθε να πλουτίσει τη βιβλιογραφία των καλών αναγνωσμάτων με ένα έργο πρωτότυπο στη σύλληψή του και ανατρεπτικό
Περισσότερα -
Αφήγημα: «Το ταξίδι του νόστου»
Της Άννας Δεληγιάννη – Τσιουλπά // * «Ονομάζομαι Αθανάσιος Βασιλείου. Ήρθα στην Αμερική το 1924 σε ηλικία 24 ετών, για να δουλέψω και με τα εμβάσματα να βοηθήσω την οικογένειά μου στην Ελλάδα, μάνα πατέρα, πέντε κορίτσια
Περισσότερα