Fractal
Home / Ποιήματα / 4 ποιήματα του Tamer Öncül
20/08/2019, 11:21 μμ

4 ποιήματα του Tamer Öncül

 

 

 

 

 

ΘΥΜΗΣΟΥ 

 

Τη μέρα που σε διώξανε

από την κουρασμένη τούτη πόλη που σέρνεται

φυτεύτηκε ο σπόρος της ερήμου, θυμήσου…

 

Τη μέρα που μπήξανε τον μεγάλο φαλλό της Σαλαμίνας

στην κοίτη σου, από όπου σε διώξανε

η κοιλιά σου ράγισε

σαν πήλινος αμφορέας, θυμήσου…

 

Θυμήσου Πεδιαίε,

ξηρέ και τσακισμένε όπως η πόλη σου

με τις πλατείες της θυμωμένη…

 

Θυμήσου Πεδιαίε,

τον κουρασμένο κροκόδειλο

με τη σπασμένη πανοπλία της πόλης σου

που σέρνεται

 

Πότε ήταν που χύθηκε το πιο πολύ αίμα

στα πράσινα νερά σου;

πότε ήταν που χύθηκε το περισσότερο φαρμάκι

στις μπλάβες σου φλέβες;

 

Ακόμη και από μακριά

γύρνα και κοίτα

την κουρασμένη

τη λεηλατημένη σου πόλη…

 

Ακόμα κι οι πέτρες

στα τείχη από όπου ξεριζώθηκαν,

πέσανε απάνω σου

μην τις πατήσεις…

 

Μετάφραση:

Μαρία Σιακαλλή

Χρίστος Χατζήπαπας

 

 

 

ΦΙΔΙ

Serpentes

 

Πως συγκρίνεται

το δικό μου δηλητήριο

με την τοξικότητα που

εμποτίζει τον δικό σου νου;

Δες πως η γλώσσα σου

Πετάγεται

με λέξεις δηλητηριώδης,

πιο φιδίσιες από εμένα,

γλιστρώντας ανάμεσα σε

διαβολικές σκέψεις.

Όλοι αυτοί οι ελιγμοί

και η πλάτη σας δεν πληγώνεται!

Σέρνεσαι μια ζωή

κάτω από τα πόδια αυτών

που δεν μπορείς να αντιταχθείς.

 

Συγχώρεσε μας,

καταραμένη Μέδουσα;

γεννηθήκαμε μέσα απ’ το αίμα σου

φοβούμενοι αυτούς που καταφάγανε τον παράδεισο

δεν θα έπρεπε να κρυβόμαστε

μέσα στα βελούδινα μαλλιά σου…

 

Translated by Meletis Apostolides

 

 

Ο Τοίχος μας

 

Στον Νιγιαζί και τον Πανίκο

 

Νά ’μαι στη μέση ακριβώς

της άσχημης, καμπουριασμένης ράχης σου

εκεί που ξεπετούν τα κόκκαλά σου…

Τρίζουνε σκουριασμένα κι εύθραστα

κάτω απ’ τα πόδια μου.

Εσύ, εγώ

κι οι φοβεροί οι προβολείς

που ρίχνουν φως στης ερημιάς το ψέμα…

 

Νά ’μαι ολομόναχος στην πλάτη σου…

Μείνανε πίσω

όσοι σε δημιούργησαν, και μπρος μου…

Μαζί κοιτάζουνε

όσα δεινά υπέβαλε ο ένας τους στον άλλο…

Μάτια κοκκινισμένα από ντροπή ακολουθούνε

τη σκιά μου την αγέρωχη· τα νοιώθω

να κοιτούν μες από τρύπες που άνοιξαν οι σφαίρες

έντρομα, καταγγελτικά…

 

Νά ’μαι στη μέση ακριβώς,

της ματωμένης ράχης σου

εκεί που τρεμοπαίζουνε οι μύς σου

και σαν αγκάθια μαύρες τρίχες

σκίζουνε τη σάρκα σου…

Την ιστορία σου

την έμαθα από αυτόν

που με διαβατήριο ποτίζει τα λουλούδια του…

 

Νά ’μαστε μόνοι μας… Για πες μου τώρα,

ποιος σε τρέφει, ομολόγησε!

Πες μου, πόσων ανθρώπων είσαι ο βρυκόλακας

πόσων σημαίων είσαι σκλάβος;

 

9 Ιουλίου 1997 Λήδρα Παλάς

 

Çev:, Chrissanthi Karra

 

 

ΚΟΡΑΚΙ

Corvus

 

Ήμουν ένα άσπρο νυχτοπούλι

που έλεγε αλήθειες…

Πρώτα έκοψαν τη γλώσσα μου

Πνίγηκε η λυρική φωνή μου

-μα εγώ συνέχιζα να μιλώ-

Με έδιωξαν από τη νύχτα

έκλεψα το σκοτάδι,

-έτσι ξεκίνησα να κλέβω-

Μου φέρατε στο πιάτο το συκώτι

του Προμηθέα δεν το δέχτηκα,

-δεν είμαι άτιμος όπως ο αετός-

Αντιστάθηκα στην εξορία μου

και ντύθηκα στα μαύρα…

– η νύχτα το ζήλεψε και εκείνο-

ζήλεψε,

και η μοχθηρή ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ σας

που δεν ταιριάζει στο θρόνο μου…

Αχ παρθένα Αθηνά

Αχ, τύραννε Απόλλωνα

η αλήθεια σας έπεσε βαριά

στους φουσκωμένους ώμους σου…

Translated by Maria Siakalli

 

 

 

Tamer Öncül:

Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1960. Οδοντίατρος στο επάγγελμα, δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1987, και διατηρεί από τότε μία σταθερή και ιδιαίτερα αξιόλογη παρουσία ως ποιητής στα τουρκοκυπριακά γράμματα, ενώ συμβάλλει και ως αρθρογράφος στον καθημερινό τύπο στο κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου του. Δημοσιευμένη το 1996 η ποιητική συλλογή “Η Χώρα/Σιεχέρ” αποτελεί τη φωνή της συνείδησης ενός Τουρκοκυπρίου απέναντι στο θλιβερό θέαμα της διχοτομημένης Χώρας. ”

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top