Fractal

Ποίημα: “Eλάχιστο”

Γράφει ο Ελισσαίος Βγενόπουλος //

 

 

 

 

ελάχιστο

 

έξυσε μια σκέψη

με τα νύχια της αγωνίας

τόσο που τη μάτωσε

ξεκούρδισε τη λαχτάρα για μια χίμαιρα

τόσο που την αποσυναρμολόγησε

σε δυο σκουριασμένα γρανάζια

και μια φτερούγα ερημιάς

 

βγήκε στο δρόμο

γιατί είχε ώρες πολλές

μέρες και μήνες

να ταΐσει και να παρηγορήσει

 

η σάρκα της καλημέρας

άνοιξε όπως το γινωμένο ρόδι

και σκορπίστηκε στις χούφτες

των αποσταμένων γυναικών

 

κλαριά από ξεραμένες ώρες

περιμένουν να ντυθούν

ένα μαγιάτικο πρωινό

και τις σταγόνες μιας εφήμερης έστω συντροφιάς

 

γυναίκες θλιμμένες

με το βλέμμα καρφωμένο

στη συμβολή των οδών

ποθούν να στολιστούν

το χαμόγελο του δραπέτη

 

-η λύπη από την ευτυχία

απέχει όσο ένας κόκκος άμμου

αλλά που να τον βρεις

στην αχανή αμμουδιά της μοναξιάς

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top