Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ξεκλειδώνοντας σκηνές της καθημερινότητας
26/01/2022, 10:11 πμ

Ξεκλειδώνοντας σκηνές της καθημερινότητας

Γράφει η Νένα Κοκκινάκη //

 

Για την συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Τσινικόπουλου «Πιόνια στη σκακιέρα του έρωτα», εκδ. Fylatos

 

Ξαναδιαβάζοντας πρόσφατα τα Πιόνια στη σκακιέρα του έρωτα του Δημήτρη Τσινικόπουλου (εκδόσεις Fylatos, 2020, σελ. 250) αντιλαμβάνεσαι αμέσως πόσο άρτια φιλτράρεται η ένταση του βιώματος καθώς η ανέλκυση των βιωμάτων αρδεύεται από στιγμιότυπα της καθημερινότητας για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και να φτάσει στον αναγνώστη με λόγο καθόλου δραματικό. Ο συγγραφέας κρατώντας πάνω από τα μικροσκοπικά εν πολλοίς του βίου μας γεγονότα τον μεγεθυντικό φακό του ανιχνεύει ενδελεχώς τον ανθρώπινο μικρόκοσμο. Επειδή τα 20+3 κείμενα του βιβλίου δεν αποτελούν παρά καθημερινές σκηνές – φωτογραφίες της καθημερινότητας και όπως θα έλεγε ο Roland Barthes «κάθε φωτογραφία είναι ένα πιστοποιητικό παρουσίας».

Κεντρικό μοτίβο των σκηνών που περιγράφονται είναι σύμφωνα με τον συγγραφέα ο έρωτας που «μετατρέπει όλους ανεξαιρέτως σε άβουλα πιόνια, τη στιγμή που αυτοί νομίζουν πως έχουν το πάνω χέρι και είναι κυρίαρχοι του παιχνιδιού» (στον Πρόλογο). Εξηγεί δε ότι οι ήρωες των ιστοριών του «δεν καταφέρνουν να απαγκιστρωθούν από την αδήριτη ποδηγεσία του έρωτα γινόμενοι άβουλα πιόνια στην τεράστια σκακιέρα του». Επειδή η ζωή δεν κρίνει, ούτε δικάζει, ούτε αποφασίζει, απλώς τελείται παρασύροντας μαζί της τους ανθρώπους και τα θέλω τους.

Όπως συμβαίνει στην περίπτωση του μοναχού, ο οποίος έχοντας εγκαταλείψει τον κοσμικό βίο μαζί και τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική μονάζει στο Άγιο Όρος. Το ταξίδι του ωστόσο, Ουρανούπολη – Θεσσαλονίκη δεν πραγματοποιείται καθόλου τυχαία. Σίγουρος για την απόφασή του να ζήσει τον θείο έρωτα που του παρουσιάστηκε σε προηγούμενο ταξίδι του στο πρόσωπο μιας γυναίκας και απόλυτα βέβαιος ότι δεν αποτελεί «αμαρτία» κάτι τέτοιο ακολουθεί την προδιαγεγραμμένη πορεία του πλάι στη γυναίκα, αφού «όταν αγαπάς μια γυναίκα αληθινά, μέσω αυτής αγαπάς τον ίδιο το Θεό» (στο διήγημα «Θείος έρωτας»). Αρκεί βέβαια να συνταιριάζουν τα όνειρα του ζευγαριού, προσθέτει ο συγγραφέας στο διήγημα «Αταίριαστοι συνοδοί ονείρων».

Ο συγγραφέας χτίζει με ακρίβεια διανθισμένη με μια νότα γλυκόπικρης ειρωνείας τις συγκρουσιακές καταστάσεις που προκαλούνται κυρίως από τις ερωτικές σχέσεις. Ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με τη βολεμένη σύζυγο, τον ανικανοποίητο σεξουαλικά σύζυγο, τη γυναίκα που δεν διστάζει να εξευτελίζει τους εραστές της και τη μοιραία γυναίκα – αράχνη που καταστρέφει τον άντρα που πέφτει θύμα της. Θα συναντήσει την «ποντικοπαγίδα του σεξουαλικά εθισμένου», τον σύζυγο που προτιμά να μη χωρίσει την ανάπηρη γυναίκα του χωρίς όμως να προδώσει τον εαυτό του και τις από παλιά αποκτηθείσες συνήθειές του (…). Θα βρεθεί μπροστά στην ιδιοτυπία της απιστίας μιας συζύγου παιδοκεντρικής, «ερωτευμένης με τα παιδιά της» και θα μελετήσει την ψυχολογία της απελευθερωμένης γυναίκας «υπόδουλης στις ορμόνες και τις προλήψεις», αλλά και εκείνης «που ξεφεύγει από τον άντρα που αγαπά, για να ικανοποιήσει κάποιον άλλο που αγαπά περισσότερο: τον εαυτό της».

Στις μέρες μας που παρά την πανδημία και ο, τι αυτή συνεπάγεται δεν έχει καθόλου εκλείψει το φαινόμενο του πληθωρισμού στη βιβλιογραφική παραγωγή, βιβλία που αποτυπώνουν την ζωτική κατάσταση των προσώπων με τρόπο αυθεντικό, είναι πάντα επίκαιρα.-

 

Δημήτρης Τσινικόπουλος

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top