Fractal

Το ποίημα της εβδομάδας| «Βράδυ: Κρύο και σύννεφα» , Αναστάσης Βιστωνίτης

Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη-Αυγούστη //

 

 

 

 

Αναστάσης Βιστωνίτης | «Βράδυ: Κρύο και σύννεφα»

 

 

Βράδυ: Κρύο και σύννεφα

 

Μ’ ένα βυσσινί κομμάτι φόβου

σφηνωμένο στο κεφάλι

και τα μάτια μας σκισμένα,

οι τσίγκινοι ουρανοί του απογεύματος ηχούν,

οι ουρανοί που αγαπήσαμε

στα πιο επικίνδυνα όνειρά μας.

 

Η παρουσία ξοδεύεται στον ανώφελο λόγο.

Πίσω από την παγωνιά των ιδεών

ανεβαίνει μ’ ένα ρυθμό σκληρών απωθήσεων

αυτό που με χωρίζει από τους άλλους.

 

Εκείνο που κόβει και πετάει τον εαυτό μου στο δρόμο,

η χαρακιά, το σφραγισμένο μου γέλιο,

βυθισμένο σ’ ένα απεγνωσμένο περιβάλλον-

έτσι σε γνώρισα το βράδυ,

με το μυαλό μου να βροντάει στο κέλυφός του,

την αποφλοιωμένη μου αίσθηση,

το γραμμικό φάντασμα του παρελθόντος,

μ’ ένα ξερό βήχα να σκίζει τον αέρα.

 

Γέρνοντας δεξιά κι αριστερά

σε μια μπλε βροχή

κι έναν ουρανό που καταρρέει.

 

 

 

 

*Από την Ενότητα «Τέφρες 1975- 1977», και τα «Ποιήματα 1971-2008», εκδ. Καστανιώτη

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top