Τι σημαίνει ευτυχία;
Γράφει η Χριστίνα Ραφτοπούλου //
Φοίβος Οικονομίδης, «Βορράς», Εκδόσεις Εστία
Ένας κομήτης ετοιμάζεται να πέσει στη Γη και να αναμετρηθεί με τα συναισθήματα των ανθρώπων.
«Σε εννιά μέρες θα πέσει ένας κομήτης στη Γη και θα απελευθερώσει τις τοξίνες του στην ατμόσφαιρα. Εκείνες θα απλωθούν παντού και εξαιτίας τους τα συναισθήματα των ανθρώπων θα παγώσουν. Από το δευτερόλεπτο εκείνο μέχρι το τέλος της ζωής τους οι άνθρωποι θα αισθάνονται διαρκώς και αποκλειστικά όπως αισθάνονταν την ώρα της σύγκρουσης.»
Μέσα σε αυτό το δυστοπικό περιβάλλον ο Αλέξανδρος, ο ήρωας του βιβλίου Βορράς, ξεκινά το δικό του κυνήγι προς την ευτυχία. Βρίσκεται στην ηλικία των είκοσι κάτι, στη στιγμή που πραγματοποιείται μέσα του η ουσιαστική ενηλικίωση. Αρχίζει να παρατηρεί με μεγαλύτερη προσοχή τον κόσμο που τον περιβάλλει και να ανασυνθέτει με άλλη ματιά το παζλ της ζωής του. Ανατρέχει σε στιγμές του παρελθόντος του, προσπαθεί να κατανοήσει τον ίδιο και τους γύρω του και να βάλει σε μια τάξη τη ζωή του.
Μέσα σε αυτές τις εννιά μέρες μέχρι την πτώση του κομήτη, συναντά όλα τα πρόσωπα που στιγμάτισαν την έως τώρα ζωή του. Επιστρέφει για λίγες μέρες στο πατρικό του και παρατηρεί την οικογένειά του. Ενδιαφέρον έχει η σκηνή που ο Αλέξανδρος κουβεντιάζει με τον πατέρα του Άγγελο και τον παππού του Πέτρο. Γινόμαστε μάρτυρες μίας συγκινητικής στιγμής τριών ανδρών, τριών γενεών, που συνδέονταν μεταξύ τους με τους δεσμούς του αίματος και της αγάπης και που «μοιράζονταν πολλά περισσότερα απ’ όσα είχαν τολμήσει να πουν. Αγάπη, μνήμη, φόβο. […] Οι τρεις άνδρες, πίνοντας, τρώγοντας, καπνίζοντας, δεν μπορούσαν παρά να αναρωτηθούν αν την ευθύνη τελικά την έφερε ο άνθρωπος ή ο χρόνος». Διοργανώνει με τους φίλους του μια εξόρμηση στο βουνό κι εκεί ξεκινούν ένα ταξίδι αναζήτησης της ευτυχίας και του στόχου. Ανοίγουν τις ψυχές τους, μιλούν για όλα όσα τους ταλαιπωρούν, αναρωτιούνται τι είναι η ζωή, θυμώνουν, αγκαλιάζονται.
Καθώς η πτώση είναι πλέον προ των πυλών, ο Αλέξανδρος σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρει την ευτυχία βρίσκεται με τη Βασιλική, την πρώην κοπέλα του χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Έχοντας έτσι προσπαθήσει να βρει απαντήσεις σε όλους τους κρίκους της δικής του αλυσίδας, στο τέλος, τη στιγμή της πτώσης του κομήτη, ο Αλέξανδρος αναμετριέται με τον εαυτό του. Γιατί τελικά τη μεγαλύτερη πάλη τη δίνουμε με εμάς τους ίδιους.
Ο ήρωας του Οικονομίδη είναι βγαλμένος από το σήμερα. Είναι ένας νέος που βρίσκεται μετέωρος, που δεν ξέρει τίποτα για τη ζωή, που ψάχνει απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα, που παλεύει με τους δικούς του δαίμονες. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους εμάς, που πασχίζουμε να κατανοήσουμε την ύπαρξή μας.
Φοίβος Οικονομίδης
Ο Οικονομίδης κατά τη γνώμη μου έχει καταφέρει να χτίσει μία ιστορία με την οποία εύκολα ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί, καθώς θα βρει σε αυτήν κομμάτια του εαυτού του. Καταπιάνεται με θέματα επίκαιρα αλλά ταυτοχρόνως και πολύ διαχρονικά. Λίγο πολύ όλοι έχουμε βρεθεί να αναζητάμε διακαώς την ευτυχία και να προσπαθούμε να την ορίσουμε. Να αισθανόμαστε ότι η ζωή μας δεν έχει νόημα, να νιώθουμε ότι ακόμα δεν έχουμε ζήσει όλα όσα θέλουμε κι ότι δε θα προλάβουμε να τα ζήσουμε. Το τέχνασμα του κομήτη που δίνει στους ανθρώπους τη διορία των εννιά ημερών, προσφέρει τη δυνατότητα στον συγγραφέα να μιλήσει ακριβώς για αυτά τα θέματα, για αυτό το ταξίδι των ανθρώπων προς τον εσωτερικό τους κόσμο.
Οι ρυθμοί της ζωής μας είναι τόσο γρήγοροι που δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε μία ανάσα και να σκεφτούμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Ο κομήτης, που θυμίζει λίγο και τον δικό μας κορωνοϊό, έρχεται για να σου επιβάλλει αυτό το διάλειμμα, για να σου πει να σταθείς και να αναλογιστείς τη ζωή σου, για να σου υπενθυμίσει τη θνητότητά σου και να σε αναγκάσει να μάθεις να ζεις την κάθε στιγμή σου.
Τέλος, πρωταγωνίστρια στο βιβλίο του Οικονομίδη είναι και η Αθήνα του σήμερα με τους δρόμους και τα στενά της, με τη βουή και την πολυκοσμία της. Ο Αλέξανδρος ξεχύνεται στους δρόμους της και μπλέκεται με τον παλμό της. Υφαίνεται έτσι ο ιστός της πόλης μέσα από τα μάτια του.
«Η απελπισία του μεγάλωσε γιατί ήταν πάντα μαγική αυτή η ώρα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ο ήλιος έπεφτε και στο βάθος ο ουρανός κοκκίνιζε και τα κτήρια έμοιαζαν με χάρτινο σκηνικό, και τα φώτα έπλεαν, γαλάζια κα πράσινα και μωβ, και χόρευαν κρεμασμένα από πάνω τους. Όλη η ομορφιά ήταν εκεί και τον κοίταζε να τρέχει εξαντλημένος προς το πουθενά και γελούσε μαζί του κι εκείνος ήθελε να σταθεί και να της φωνάξει ¨γιατί δε με άφησες ποτέ να σε χαρώ;¨».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Ματωμένο γάλα» της Τέσυς Μπάιλα ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή
«Ματωμένο γάλα» Της Τέσυς Μπάιλα ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή Επιμέλεια αφιερώματος: Ελένη Γκίκα «Όλη τη νύχτα βογκούσε η θάλασσα. Πορφυρή και ματωμένη. Αν την έβλεπες, λέει, τότε δε
Περισσότερα -
Κάτι να γίνει τώρα
Της Σοφίας Κωνσταντάκη // * Ιάκωβος Καμπανέλλης «Το μεγάλο μας τσίρκο» «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» το πρωτάκουσα ένα βράδυ στο ράδιο γυρνώντας σπίτι. Φορώντας όπως πάντα τα ακουστικά μου πέτυχα τη ραδιοφωνική μετάδοση του θεατρικού έργου του
Περισσότερα -
✩ Κάντε το τεστ συσχέτισης λέξεων του Carl Jung (1910), μια γρήγορη διαδρομή στο υποσυνείδητο
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Σε όλους μας, κάποια στιγμή, ζητήθηκε να πούμε το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό ως απάντηση σε μια συγκεκριμένη λέξη ή φράση. Μπορεί να μας έχει συμβεί στο σχολείο, σε μια ομάδα έρευνας αγοράς
Περισσότερα -
Η δημιουργία του υποκόσμου ή αλλιώς, η συγκεχυμένη γένεση και παραφθορά της σύγχρονης αστικής κοινωνίας. «Η δημιουργία του υποκόσμου» στο Secret room στο θέατρο Αλκμήνη.
Γράφει η Ελένη Αναγνωστοπούλου // Η Δημιουργία του ΥΠΟ-Κόσμου Θέατρο Αλκμήνη – Secret Room (Μικρή Σκηνή) Στο secret room του θεάτρου Αλκμήνη, είναι γνωστό ότι ανεβαίνουν ποιοτικές δουλειές με ιδιαίτερο νόημα και περιεχόμενο. Δεν θέλω να αδικήσω τις άλλες σκηνές του
Περισσότερα -
Ποίημα: “Λάβαρο μνήμης “
Του Γιάννη Φιλιππάκη // Λάβαρο μνήμης Σαν άνεμος, ανεβασμένος στης ιστορίας τη ράχη ο ξεσηκωμός! Λάβαρο στης μονής το καταφύγιο, της ελευθερίας το προαίσθημα. «Φιλική», των επαναστατημένων καθολικότητα, ελεύθερη πτώση στο Ζάλογγο, άνοδος αετών! Ήρωες!
Περισσότερα -
Διήγημα: “Κυρ Πανικός”
Γράφει η Αρχοντούλα Διαβάτη // ΚΥΡ ΠΑΝΙΚΟΣ Το διήγημα διακρίθηκε στον διαγωνισμό διηγήματος “Ο Ιός” των εκδόσεων ΝΙΚΑΣ και συμπεριλαμβάνεται στον υπό έκδοση τόμο. Απόγευμα. Ακούω κάτι θυμωμένα λόγια κάτω απ ’το μπαλκόνι και
Περισσότερα -
25 Aυγούστου – Πάουλο Κοέλιο
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Πάουλο Κοέλιο, γεννημένος σαν σήμερα το 1947 είναι Βραζιλιάνος συγγραφέας. Έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ Γκίνες. Είναι ο πιο πολυδιαβασμένος μετά τη Βίβλο. Ο “Αλχημιστής” και το “Πέμπτο Βουνό” έγιναν παγκόσμια επιτυχία ενώ
Περισσότερα
