Fractal

Βαθύς ουρανός βυθός θάλασσας

Γράφει ο Γιάννης Μπάρτζης // *

 

Για την ποιητική συλλογή “Βαθύς ουρανός βυθός θάλασσας” της Ξανθίππης Ζαχοπούλου, εκδ. Το Ροδακιό, 2020, σελ.70

 

Μετά την ποιητική συλλογή Μάρερμα (2016) χαιρετίζουμε τη νέα αισθαντική εμφάνιση στους αιθέρες της ποίησης της Ξανθίππης Ζαχοπούλου, με τον αινιγματικό  τίτλο Βαθύς ουρανός Βυθός θάλασσας. Μοντέρνα γραφή, ρυθμικός λόγος, υπαινικτικοί στίχοι που προσλαμβάνονται με ιδιαίτερες εσωτερικές φωνές από τους αναγνώστες, πλημμυρίδα εικόνων από θάλασσες και ερωτικό γαλάζιο…

Η συλλογή είναι δομημένη σε τρεις ενότητες: την πρώτη που ονοματίζεται από τον τίτλο του εξωφύλλου, τη δεύτερη με το υπέροχο λεξιπλαστικό «Πτέρωτας», και την επιλογική, όπου η ποίηση χαριέστατα χαρακτηρίζεται πολύ πρωτότυπα ως «Μικρή κατεργάρα άνοιξη».

Η θάλασσα και ο ουρανός έχουν ένα κοινό στοιχείο, που εμπνέει την ποιητική της Ξανθίππης Ζαχοπούλου: το βαθύ μπλε. «Το μπλε της θάλασσας χύθηκε στο μελάνι μου» αποκαλύπτει ένας στίχος της. Είναι το χρώμα που απλώνεται στην ανά χείρας συλλογή σε ποικίλες διαβαθμίσεις, εικονογραφώντας συναισθήματα, ιδέες, έννοιες και πάθη. Η αγάπη, η απογοήτευση, το όνειρο,ο ρεμβασμός, η φυσική ομορφιά, κυριαρχούν στο πρώτο μέρος. Το κατωτέρω ελάχιστο απάνθισμα μαρτυρεί ότι η ποιήτρια έχει κατακτήσει πλήρως τους κώδικες της ποίησης και η εκφραστική της ποιότητα αγγίζει κορυφές: «Τα πάθη / Φωτιές που αφήνουν / Μόνο στάχτη»… «Μ’ αυτούς που κάναν την Αγάπη / ακρογιαλιά για να ’χει νόημα ο ήλιος»… «Η ζωή / Πονά με τη σιωπή μας»… «Οι άνθρωποι / βουβές σχεδίες σε θάλασσες / ακατάσχετες από ανέμους»… «Σε είδα δίπλα στους βράχους/ να δίνεις νόημα στις πέτρες»… «Βροχή φεγγαριών ξέπλυνε το σκοτάδι / Ξύπνησαν οι πυγολαμπίδες»… «Φτηνή η αλήθεια σου / την πήραν στο παζάρι / και με τ’ αργύρια αγοράσαμε / ένα δόντι χρυσό / Έτσι για να θυμόμαστε / όταν χαμογελάμε».

 

Ξανθίππη Ζαχοπούλου

 

Στον «Πτέρωτα» παίρνει την πρώτη θέση ο ποιητικός έρωτας, που εμφανίζεται και νοηματοδοτεί  θερινές αναμνήσεις αγκαλιάς και φέρνει μαζί του ένα άλλο παθιασμένο χρώμα:«Τα χείλη σου ζήτησα / να βάψω τα χείλη μου / με βάμμα φιλιού»…Η θάλασσα πάντα παρούσα: «Μιλάω με τα κύματα / μήπως χωρέσουν / οι θάλασσές μου μέσα σου»…

Στο τρίτο μέρος της συλλογής η ποιήτρια παίζει με το παράλογο, με τις μεταστοιχειώσεις των λέξεων, με το συνταίριασμα αταίριαστων, κι όπως δηλώνει αυτοκριτικά: «Γράφω / για να ξύσω το χρώμα στους τοίχους / να φανούν οι μορφές στις ψηφίδες»… «Γράφω / για να ρίξω στάχτη στα μάτια της συνήθειας»…

Η ποίηση είναι αναγνωστική απόλαυση και ξάφνιασμα ομορφιάς. Η συλλογή της Ξανθίππης Ζαχοπούλου το επαληθεύει επάξια. Επιπροσθέτως θα λέγαμε ότι δύο τουλάχιστον ποιήματά της μπορούν να γίνουν σπουδαία τραγούδια. («Κυματιστά» και «Αυγουστιάτικο φιλί»).

Τη συγχαίρουμε και ευχόμαστε να αγαπηθεί και να διαδοθεί  ευρέως η νέα της συλλογή, συναντώντας ανοιχτές καρδιές να απαγγιάσουν τα ποιήματά της. Γιατί όπως λέει η ίδια: «Άστεγα τα ποιήματά μου / αναζητούν ουρανό  στις τρίλιες των πουλιών»…

 

 

* Γιάννης Δ. Μπάρτζης: Δρ.Φ, Συγγραφέας

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top