✔ Βενετία Πιτσιλαδή- Σουάρτ: «Το να είσαι Έλληνας είναι δώρο!»

Συνέντευξη στην Τζένη Μανάκη //

13+1 ερωτήσεις για ένα νέο βιβλίο και τη συγγραφέα του 

 «Ούτε μια μέρα παραπάνω»

ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗ – ΣΟΥΑΡΤ

Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ

 

Οι διανοούμενοι συνήθως είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν το ιδιαίτερο ”ταλέντο” να πληγώνουν με λέξεις που ”μαστιγώνουν λεκτικά” το θύμα

Η Βενετία Πιτσιλαδή- Σουάρτ, γεννήθηκε στην Μυτιλήνη, μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Δημοσιογραφία, Δημόσιες και Κοινωνικές σχέσεις. Στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου σπούδασε Συμβουλευτική Ψυχολογία. Εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης σπούδασε Ψυχολογία και Επιστήμες της Εκπαίδευσης. Παντρεύτηκε Ελβετό και απέκτησε δυο παιδιά. Ζει μόνιμα στην Γενεύη όπου εργάστηκε ιδιωτικά κάνοντας Συμβουλευτική Ανθρωπίνων Σχέσεων.

Είναι ενεργό μέλος πολλών συλλόγων, φιλανθρωπικών, πολιτισμικών, κοινωνικών καθώς και λογοτεχνικών. Είναι μέλος του συμβουλίου της Ελβετικής Επιτροπής για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Εκπρόσωπος στην Ελβετία των ’’Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca.’’, τα οποία δίνονται κάθε χρόνο στο Βατικανό της Ρώμης.

Πρέσβειρα στην Ελβετία του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών και Μελετών ‘’Ιωάννης Καποδίστριας”. Μέλος της Εθνικής Εταιρίας Των Ελλήνων Λογοτεχνών”.

Το 2015 βραβεύτηκε από την Ελληνική Εταιρία Μεταφραστών Λογοτεχνίας, με το Χρυσό Μετάλλιο για την συμβολή της στην διάδοση της ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό.

Από το 1996 είναι Υπεύθυνη –Συντονίστρια -0ργανώτρια του Ελληνικού Λογοτεχνικού Κύκλου Βιβλιόφιλων Γενεύης.

Συνεργάζεται ως Ανταποκρίτρια- Αρθρογράφος από την Γενεύη με την ”Ελληνική Εφημερίδα και Ραδιόφωνο της Florida”, για τους Έλληνες της Αμερικής και του Καναδά με σκοπό την ανάδειξη του Ελληνικού Πνεύματος στην Ομογένεια.

Είναι Ελληνίδα της Διασποράς όπου με το έργο της, την συνεχή φροντίδα της για τα Ελληνικά Γράμματα και την Λογοτεχνία προσπαθεί να τιμά την χώρα της στο Εξωτερικό.

Έχει γράψει τέσσερα Μυθιστορήματα – Ψυχογραφήματα .

To “Η θεατρίνα της ζωής‘’ εκδόσεις Σαββάλας Ιούνιος 2011

Το ‘’Ολόγυμνη με ψυχικές χειροπέδες‘’ εκδόσεις Ωκεανός Ιούνιος 2015

Το ‘’Θύελλα στη Βενετίa ‘’ εκδόσεις Ωκεανός Ιούνιος 2019

Το ‘’Ούτε μια μέρα παραπάνω!‘’ εκδόσεις Ωκεανός Ιούνιος 2021

Τρεις γενιές γυναικών. Ανίτα, Βερόνικα, Ελπίδα. Γυναίκες που βίωσαν δύσκολες σχέσεις μεταξύ μάνας και κόρης. Γυναίκες που επένδυσαν σε σχέσεις θυελλώδεις και καταστροφικές με άνδρες που τις διαμόρφωσαν. Γυναίκες κυνηγημένες από τον φόβο και την απόγνωση, τραυματισμένες από παράφορους βίαιους έρωτες, με αμαρτωλές σχέσεις εκτός ορίων, γεμάτες δύναμη αλλά κι αδυναμίες βαθιά ανθρώπινες, μας παρασύρουν στα συναισθηματικά τους ταξίδια, από την Νότιο Αφρική στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στην Αθήνα, στην Σκιάθο. Οι άνδρες ήρωες, βίαιοι, βάρβαροι, διανοούμενοι, τέλειοι ή ατελείς εραστές… Ο Λεοντής, ο Μισέλ, ο Αλέξης, ο Νικόλας, ο Αντώνης… Όλοι στην αναζήτηση μιας άπιαστης αλήθειας…
Ένα ψυχογράφημα για τη συναισθηματική και τη σεξουαλική κακοποίηση και τη βία, τον ρατσισμό, τις σχέσεις σκλάβας- αφέντη, τα ψυχικά τραύματα, και εν τέλει την συναισθηματική ωριμότητα και ανθεκτικότητα.  

Μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω τα λόγια εκείνα, γραμμένα με αίμα στον καθρέφτη της μνήμης μου… να μπορούσα να κρύψω τα σημάδια που άφησες απάνθρωπα στο κορμί μου… να μπορούσα να σβήσω τις οδυνηρές αναμνήσεις που πληγώνουν την ψυχή μου…

-Κυρία Πιτσιλαδή – Σουάρτ, πως προέκυψε η έμπνευση για τη συγγραφή αυτού του ατμοσφαιρικού, ψυχογραφικού και κοσμοπολίτικου μυθιστορήματος, με θέμα την τραυματική μνήμη, τη σεξουαλική κακοποίηση, τη βία, την κατάκτηση της ελευθερίας; 

Το θέμα αυτό με απασχολούσε από τα φοιτητικά μου χρόνια όταν σπούδαζα Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Είχα πραγματοποιήσει μια σημαντική έρευνα σε ένα Ίδρυμα, το οποίο παρείχε βοήθεια και φιλοξενία σε κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους. Οι γυναίκες αυτές μου εμπιστεύτηκαν τους πόνους, τους φόβους, τις ψυχικές παλινδρομήσεις και τα τραγικά τους βιώματα, μέχρι να αποφασίσουν να απεξαρτηθούν από τους θύτες τους.

Η έμπνευση για το μυθιστόρημα ήρθε στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, εξαιτίας του covid, συνεργούντος του εγκλωβισμού “εντός των τειχών”…  ως μία ανάκληση εκείνης της οδυνηρής μνήμης. Άρχισα πραγματικά  να προβληματίζομαι και να ταράζομαι με τη σκέψη ότι υπήρχαν θύματα κακοποίησης τα οποία ζούσαν και κοιμόνταν με τον ”εχθρό” τους, χωρίς καμία δυνατότητα να αποδράσουν για να σωθούν. Αισθανόμουν ανήμπορη, εκ των πραγμάτων, να προσφέρω βοήθεια.

Αυτή λοιπόν ήταν η “κινητήριος συγκίνηση”, η οποία μου έδωσε τη δύναμη να αρχίσω να γράφω, να πλάσω του ήρωες του μυθιστορήματος, με απώτερο σκοπό να προσφέρω ένα χέρι βοήθειας, ως συνταγή διάσωσης, μέσα από την αφήγησή  μου στα  ” θύματα ”.

–Οι ηρωίδες σας αντιμετώπισαν ρατσισμό, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, σε μια εποχή και μια χώρα όπου η γυναίκα έπρεπε να είναι απόλυτα υποταγμένη στον άντρα. Κάποιοι από τους  ήρωές σας είναι άντρες διανοούμενοι. Μπορεί η πνευματική καλλιέργεια να αποτρέψει τη βία ακόμη και στη λεκτική της μορφή; Οι λέξεις που εκστομίζονται και πληγώνουν, δημιουργούν εξίσου βαθύ τραύμα με τη σωματική βία; 

Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι όταν μιλάμε για ενδοοικογενειακή βία αναφερόμαστε στη σωματική, λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική και οικονομική βία. Είναι φαινόμενο που απαντάται σε κάθε κουλτούρα, χώρα, ηλικία, σε ομοφυλόφιλους, ετερόφυλους καθώς και σε όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση.

Δυστυχώς η πνευματική καλλιέργεια δεν είναι αρκετή για να αποτρέψει τη βία. Πολλές φορές οι διανοούμενοι είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν ιδιαίτερο ”ταλέντο” να πληγώνουν με λέξεις που ”μαστιγώνουν λεκτικά” το θύμα και αφήνουν τραύματα ίσως βαθύτερα και από τα σωματικά.

–Πως διαμορφώθηκαν οι χαρακτήρες των ηρωίδων σας μέσα στο κλίμα που δημιούργησαν οι σχέσεις με βίαιους άντρες;  Κατάφεραν να επουλώσουν κάποιες από τις πληγές τους ή η φυγή υπήρξε μονόδρομος;    

Μια σημαντική ηρωίδα μου η Βερόνικα, στην τρυφερή ηλικία των δεκατριών της χρόνων, όταν ακόμη ζούσε με την οικογένειά της στο Γιοχάνεσμπουργκ, είδε μέσα σε έναν πελώριο καθρέφτη του σπιτιού να διαδραματίζονται κάποιες βάναυσες σκηνές. Αυτές οι εικόνες, εμπειρία οδυνηρή και μνήμες αιμάσσουσες, χαραγμένες στην ψυχή της, της δημιούργησαν ανεπούλωτα ψυχολογικά τραύματα. Έκτοτε, έχασε την ξενοιασιά, την αθωότητα και την εμπιστοσύνη της στους ανθρώπους.

Κατάφερε όμως να αποδράσει για να σωθεί.

Από την εμπειρία μου προκύπτει ότι ο μόνος τρόπος σωτηρίας είναι τα θύματα να σπάσουν τη σιωπή και να φύγουν μακριά από ό,τι τους πληγώνει ή καταρρακώνει την ήδη κατακερματισμένη αξιοπρέπειά τους.

Τι πραγματικά τραυμάτισε ψυχικά την Βερόνικα και ποιον φοβάται;

Αυτό είναι το ”σασπένς” της αφήγησής μου, που από ότι μου έχουν πει οι αναγνώστες, δημιουργεί μια συναρπαστική ατμόσφαιρα μυστηρίου και την αγωνία ενός θρίλερ! Το μυστικό της Βερόνικας, που είναι ένα από τα clou του μύθου, το αποκαλύπτω προς το τέλος του βιβλίου.

–Η αφήγησή σας  ξεκινά χρονικά από το 1900 και διατρέχει έναν ολόκληρο αιώνα. Οι ηρωίδες σας, τριών γενεών γυναίκες, με μόρφωση, πάθος και καλλιτεχνικές αναζητήσεις αντιμετωπίζουν δυσχέρειες στις μεταξύ τους σχέσεις. Πόσο ρόλο παίζει το ψυχικό τραύμα που κουβαλάει κάθε μία στην εμπέδωση μιας σχέσης αγάπης, μεταξύ μάνας – κόρης; 

Θέλησα να αναπτύξω και να αναλύσω τις δύσκολες σχέσεις μάνας – κόρης, φαινόμενο που απαντάται σε όλες τις χώρες του πλανήτη.

Υπάρχει συχνά μεταξύ τους αντιζηλία, επιθετικότητα, μέχρι και έχθρα, συνήθως ως συνέπεια κάποιου ψυχικού τραύματος κάποιας εκ των δύο, ή και των δύο.

Κατά βάθος, όταν δουλέψουν με τον εαυτό τους, ανακαλύπτουν ότι τις ενώνει μια απέραντη αγάπη, τρυφερότητα και συναισθηματική ευαισθησία.

Λέει η ηρωίδα μου: “Προσπαθώ να φιλοσοφήσω και να αναλύσω όλα αυτά τα χαμένα χρόνια που περάσαμε με τις προστριβές, παρεξηγήσεις και τις δύσκολες σχέσεις μεταξύ μας,  μάνα και κόρη. Ανακαλύπτω ότι αυτό που κατά βάθος μας ενώνει είναι αυτό το ίδιο που μας χώρισε. Η ανάγκη μας να είμαστε η μία στη θέση της άλλης. Τώρα βρήκαμε κι δυο τη θέση μας. Είναι η μια δίπλα στην άλλη.‘’

–Η αφήγηση εξακτινίζεται από τη Σκιάθο στο Γιοχάνεσμπουργκ και μετά Παρίσι, και Λονδίνο, Αθήνα. Υποθέτω ότι έχετε επισκεφθεί όλα τα μέρη στα οποία εκτυλίσσεται η υπόθεση του έργου σας. Ωστόσο απαιτήθηκε οπωσδήποτε κάποια έρευνα για ό,τι αφορά παρελθούσες εποχές. Τι είδους έρευνα σας ελκύει να κάνετε, εννοώ στο διαδίκτυο, σε βιβλιοθήκες σε ιστορικά αρχεία ή σε εφημερίδες, ή σε όλα αν χρειαστεί, και πόσο χρόνο είστε διατεθειμένη να ξοδέψετε προκειμένου να γράψετε ένα βιβλίο;   

Είναι αλήθεια ότι όλες αυτές τις πόλεις τις έχω επισκεφτεί και γνωρίσει, εκτός από το Γιοχάνεσμπουργκ. Ήταν λοιπόν μια πρόκληση, και αποδείχθηκε μια ”συγγραφικά πλούσια εμπειρία”, να ταξιδέψω νοερά σε αυτή τη χώρα της Νότιας Αφρικής και να τη γνωρίσω, μέσα από έρευνα και μελέτη για την ιστορία, τα έθιμα, και την κουλτούρα της εποχής του 1920.

Διάβασα βιβλία, μελέτησα αρχεία, ντοκουμέντα εποχής κλπ

Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα είμαι παθιασμένα και ολοκληρωτικά δοσμένη στη γραφή, στην ιστορία και στους ήρωες που πλάθω. Γίνομαι ένα μαζί τους, ζω τις χαρές και τις λύπες τους, δακρύζω και χαίρομαι…βρίσκομαι σε μια άλλη διάσταση.

Παίρνω πάντα τον απαραίτητο χρόνο για την συγγραφή των βιβλίων μου.

Νιώθω ότι η έμπνευση ”σπάει τον χρόνο”.

–Οι καταστάσεις που περιγράφετε σε κάποια σημεία, εξαιτίας της πολύπλοκης ψυχολογίας των χαρακτήρων, δημιουργούν σασπένς, η αφήγησή σας παίρνει τη μορφή θρίλερ, με ανατροπές που διαδέχονται η μία την άλλη. Υπήρξαν σκηνές που σας προκάλεσαν δυσκολία στη γραφή ή στο συναισθηματικό σας κομμάτι; 

Πράγματι οι ήρωες και ηρωίδες μου είναι άνθρωποι με πολύπλοκη ψυχολογία και απρόβλεπτες αντιδράσεις και γι αυτό υπάρχουν πολλές ανατροπές, οι οποίες δημιουργούν  αυτή την ατμόσφαιρα μυστηρίου και έντασης. Δεν σας κρύβω ότι η  συναισθηματική φόρτιση που μου προκαλούν οι ίδιοι οι ήρωες και η δράση τους, είναι μια μεγάλη συγκίνηση η οποία διεγείρει ολοένα και πιο πολύ τη φαντασία μου.

Στο βιβλίο μου, ”Θύελλα στη Βενετία”, για να αναφερθώ σε ένα παράδειγμα, πρωταγωνιστής είναι ένας άνδρας. Αυτός είναι ο αγαπημένος μου ήρωας, ίσως γιατί τον έπλασα από μικρό παιδί, τον “βοήθησα” να αναπτυχθεί και να επιτύχει στη ζωή και στην καριέρα του, αφού όμως προηγουμένως, τον έκανα να υποφέρει από την έλλειψη αγάπης από τη μάνα του, γεγονός που του δημιούργησε ψυχικά τραύματα.

Παρ’ ότι τον σεβάστηκα και εκτίμησα γιατί αγωνίστηκε να βρει αλλά και να ξεπεράσει τον εαυτό του, βλέπετε κ. Μανάκη, πως τους αντιμετωπίζω, ως πραγματικά πρόσωπα, ήρθε η στιγμή που έπρεπε να τον σκοτώσω … Ήταν οδυνηρό αλλά και λυτρωτικό μαζί. Θα νιώσετε τα συναισθήματά μου, όταν βέβαια διαβάσετε το βιβλίο.

–Ασχολείστε με τη Συμβουλευτική Ανθρωπίνων Σχέσεων. Τι θα συμβουλεύατε στις γυναίκες ακόμη και στους άντρες, που δέχονται οιασδήποτε μορφής βία ή κακοποίηση; 

Θα συμβούλευα το θύμα να πάρει την σωστή απόφαση πριν να είναι πολύ αργά, να σπάσει τη σιωπή και να ζητήσει βοήθεια ώστε να σωθεί.

Μετά από μελέτη και έρευνα για τα θύματα της κακοποίησης και του βιασμού, κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι παραδόξως, ενώ είναι θύματα, και το ξέρουν, νιώθουν ενοχές, τύψεις και φόβο απέναντι στον θύτη, στην κοινωνία και προπαντός απέναντι στον εαυτό τους.

Θα συμβούλευα επίσης γενικότερα, να καλλιεργήσουμε όλοι, τη δύναμη της θέλησης και ειδικά να μάθουμε να αγαπούμε τον εαυτό μας. Είμαι βέβαιη ότι θα μας βοηθήσει να γίνουμε πιο σίγουροι άνθρωποι και να μην αμφιβάλουμε για την αξία μας.

–Υπάρχουν συχνά πραγματικοί άνθρωποι πάνω στους οποίους στηρίζετε τους χαρακτήρες των μύθων σας; 

Οι ήρωες των βιβλίων μου είναι πραγματικά πλασμένοι αποκλειστικά από τη φαντασία μου. Δεν είναι άτομα που γνωρίζω ή που κάποτε γνώρισα.

Δημιουργώ το κατάλληλο σκηνοθετικό και ψυχολογικό υπόβαθρο ώστε με την πρόοδο της αφήγησης να τους οδηγήσω σε δράσεις που εξυπηρετούν τον μύθο που έχω στο μυαλό μου, ώστε, να ξεπεράσουν τα όποια προβλήματά τους και να βρουν την ευτυχία, ή να οδηγηθούν σε αντίθετη από την ποθούμενη κατεύθυνση.

–Υπάρχουν κάποιες ηθικές αρχές που σας ελκύουν ή το αντίθετο, προκειμένου να δημιουργήσετε έναν χαρακτήρα, και ποιους  ήρωες, χονδρικά – γιατί υπάρχουν συνδυαστικά άπειρες κατηγορίες χαρακτήρων-, θεωρείτε πιο ενδιαφέροντες, αυτούς με τις αδυναμίες, που τους αδρανοποιούν, άλλους με πολύπλοκη ψυχοσύνθεση που γίνονται έρμαια των παθών τους, ή αυτούς  με ξεκάθαρες απόψεις και αυτοπεποίθηση, που έχουν στοχοποιημένη πορεία; 

Μου αρέσει να πλάθω τους ήρωες από την παιδική τους ηλικία ώστε να έχουν οι αναγνώστες τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την εξέλιξή τους σε κάθε τομέα της ζωής τους. “Ζωγραφίζω” λεπτομερειακά τις προσωπικότητες τους, ψυχογραφώ διεισδυτικά τους χαρακτήρες τους, φθάνω βαθιά στη μήτρα του πόνου, έτσι που σχεδόν θεωρείται αναμενόμενη η δράση τους, συχνά όμως εκπλήσσομαι κι εγώ η ίδια από τις απρόβλεπτες αντιδράσεις τους. Πιστεύω ότι αυτό είναι και η γοητεία της γραφής… και τελικά του βιβλίου. Με απασχολεί διακαώς με ποιον τρόπο προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της ζωής, και πως αντιμετωπίζουν τα ψυχολογικά τραύματα.

Οι χαρακτήρες των βιβλίων μου είναι παθιασμένοι με τη ζωή, και με τα πιστεύω τους. Δημιουργώ ποικίλους ήρωες, με ηθικές αρχές και αξίες, άλλους που είναι αδίστακτα καθάρματα, επιπόλαιοι, ακόμη και γεννημένοι δολοφόνοι.

Επιμένω πολύ στη μορφοποίηση και την καταβύθιση στον ψυχισμό των ηρώων μου.

–Και τα τρία προηγούμενα μυθιστορήματά σας έχουν ως κεντρικό ζήτημα το τραύμα, είτε πρόκειται για τραύμα απώλειας, είτε ψυχικής και σωματικής κακοποίησης. Οι χαρακτήρες σας, στο πλείστο γυναίκες,  είναι όντα βασανισμένα που παλεύουν άλλα με τους προσωπικούς τους δαίμονες και άλλα να κατακτήσουν την προσωπική τους ελευθερία. ‘Exει επηρεαστεί η θεματική σας από την ενασχόλησή με το αντικείμενο της Συμβουλευτικής των Ανθρωπίνων Σχέσεων; Τι πιστεύετε ότι προσδοκά να αποκομίσει από την ανάγνωση των βιβλίων σας ο αναγνώστης; 

Είναι αλήθεια ότι η Συμβουλευτική Ανθρωπίνων Σχέσεων, καθώς και το πάθος μου να κάνω βουτιές στις ανθρώπινες ψυχές με βοήθησαν ως συγγραφέα ώστε να πλάθω ήρωες με ιδιαίτερα ψυχολογικά βιώματα, πολύπλοκες προσωπικότητες, μεγάλη δύναμη αλλά και αδυναμίες, πάθη και λάθη. Μέσα από την πλοκή του μύθου προσπαθώ να τους οδηγήσω στην αυτογνωσία.

Με συγκινεί να εισχωρώ βαθιά, στο κέντρο της πληγής να οδηγώ τον αναγνώστη σ’ ένα από κοινού ταξίδι στο βάθος του ψυχισμού των ηρώων, συχνά να τον κάνω να ταυτισθεί με τον ήρωα, ίσως να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, και πιθανώς να ανακαλύψει ότι η ευτυχία είναι στάση ζωής.

–Θεωρείτε τη γραφή περισσότερο ως μία ευγενή ή ως μια πνευματική ενασχόληση; Θα σκεφτόσασταν ποτέ να γράψετε ένα έργο με ψευδώνυμο κι αν ναι, για ποιο λόγο θα το κάνατε;

Η γραφή είναι μια πνευματική ενασχόληση και προσωπικά για εμένα είναι ανάγκη, ανάσα, σωτηρία ψυχής, είναι διέξοδος σε ώρα κινδύνου.

Με το γράψιμο απελευθερώνομαι.

Δεν θα έγραφα με ψευδώνυμο, μου είναι απαραίτητο να υποστηρίζω τις ιδέες μου, μέσα από τα βιβλία. Εξάλλου, δεν θα ήθελα να αφήσω απροστάτευτους τους ήρωες μου.

–Μπορείτε να αναφέρετε μια εμπειρία σας μέσα από την οποία διαπιστώσατε τη δύναμη της γλώσσας;

Η δύναμη της γλώσσας είναι αυτή που με δένει με την πατρίδα μου Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια που ζω μόνιμα στην Ελβετία. Στη Γενεύη η καθημερινή μας γλώσσα είναι τα γαλλικά. Διαβάζω, γράφω και μιλάω ελληνικά και αμέσως γεμίζει το πνεύμα μου από μαγικές εικόνες και θύμησες από την παιδική ηλικία, από υπέροχες πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που παρακολουθώ ειδικότερα τα τελευταία δέκα χρόνια ως συγγραφέας.

Στη γλώσσα μου την ελληνική ονειρεύομαι, με αισιοδοξία, ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα.

Παρακολουθώ με πάθος την ελληνική λογοτεχνία και ανακαλύπτω μέσα από τα βιβλία και τους αξιόλογους συγγραφείς τα ήθη και έθιμα της δικής μας κουλτούρας.

Η γλώσσα είναι η ραχοκοκαλιά του πολιτισμού μας.

-Έχετε στενή φιλία με κάποιους άλλους συγγραφείς, κι αν ναι προσφέρει αυτή η φιλία βοήθεια στο να γίνει κανείς καλύτερος συγγραφέας; 

Είμαι πολύ υπερήφανη και συγχρόνως τυχερή διότι έχω φίλους πολλούς αγαπημένους συγγραφείς με τους οποίους μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το βιβλίο και τη λογοτεχνία.

Υποστηρίζω τους συγγραφείς και το έργο τους, είμαι κοντά τους,  στις παρουσιάσεις των βιβλίων τους, όταν βρίσκομαι στην Αθήνα. Επίσης τους προσκαλούμε να μας παρουσιάσουν τα βιβλία τους στον “Λογοτεχνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Γενεύης”, του οποίου είμαι Υπεύθυνη Οργανώτρια –Συντονίστρια.

-Πείτε μας μια ευχή για την πατρίδα μας την Ελλάδα, που τη λατρεύετε, αλλά δεν την κατοικείτε, και μία πιθανά πραγματοποιήσιμη ευχή για την Ελληνική Λογοτεχνία.

Η ευχή μου για την πατρίδα Ελλάδα και τους Έλληνες είναι να μην ξεχνούμε την ένδοξη Ιστορία και τον Πολιτισμό μας, να είμαστε υπερήφανοι για τον Λαό μας.

Να μην απογοητευόμαστε λόγω της σημερινής κρίσης και να πιστεύουμε στο καλύτερο μέλλον σης χώρας μας.

Στην Ελβετία έχουμε πολλούς αξιόλογους και σπουδαίους Έλληνες Επιστήμονες Ιατρούς και μεγάλους Επιχειρηματίες.

Πρέπει να ξέρετε ότι στο εξωτερικό μας σέβονται και μας θαυμάζουν!

Το να είσαι Έλληνας είναι δώρο!

Όσο για την Λογοτεχνία εύχομαι να μεταφραστούν και να εκδοθούν περισσότερα  βιβλία ελλήνων συγγραφέων στο εξωτερικό.

–Κυρία Πιτσιλαδή – Σουάρτ ευχαριστώ θερμά γι αυτή τη συνομιλία μας!

Αγαπημένη μου κυρία Μανάκη εγώ σας ευχαριστώ θερμά για την όμορφη συζήτηση μαζί σας καθώς και για τις καίριες ερωτήσεις σας.