Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Παραληρώντας για του κόσμου το αγιάτρευτο.
22/12/2020, 8:41 μμ

Παραληρώντας για του κόσμου το αγιάτρευτο.

Μια ανάγνωση από την Αρχοντούλα Διαβάτη //

 

Της ποιητικής συλλογής σε πολυτονικό, “Βαθύς ουρανός, βυθός θάλασσας” της Ξανθίππης Ζαχοπούλου, εκδόσεις Το Ροδακιό

 

Παρθενικότητα, διαφάνεια, απαλότητα, νεανικότητα, αθωότητα, ονειρικότητα. Ένας κόσμος που έρχεται από την παιδική ηλικία ενός άλλου καιρού να συναντήσει την ομορφιά της Λογοτεχνίας , της φύσης, του έρωτα και της ελευθερίας – γράφω για να καταπιώ τον βόα του μικρού Πρίγκηπα/ και να γίνω ελέφαντας, αλλά και – γράφω για να ρίξω στάχτη στα μάτια της συνήθειας /στην καθημερινή απληστία της / αράχνη με υφαντά χρυσοποίκιλτα/ ουρανός φως σκοτάδι.

ΒΑΘΥΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΒΥΘΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, με την παρήχηση στον τίτλο και με αφιέρωση σ’ αυτούς που παλεύουν / ν ’αγγίξουν έστω μια ίνα ουρανού, μήπως δεν το ξέρουμε – ας μην το κρύβουμε, διψάμε για ουρανό, κατά τον ποιητή .

Η ποιήτρια λέει τη ζωή «συλλαβιστά μ’ ένα ποτάμι» μέχρι να δει «τον κόσμο ν’ αστράφτει/ στολίδι στέρεο στο στερέωμα», σε δύσκολους καιρούς, «γονατιστά χρόνια». Γιατί αυτό είναι η ποίηση, «Ένα ελάχιστο βήμα πέρα απ ’τη λογική μας και την παραφθαρμένη μας όραση..». «Στιγμή/ αστραπή γνώσης/ – αυτό». «Και να ζητάς, εσύ, πόσο να ζητάς /την αποκατάσταση της ομορφιάς στον κόσμο». Η φύση, η τέχνη, ο εαυτός είναι η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο – έχει ειπωθεί εξάλλου από το αγαπητό στόμα του πρίγκηπα Μίσκιν.

 

Ξανθίππη Ζαχοπούλου

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top