Ύμνος στην ανδρική φιλία
Γράφει η Γιούλη Τσακάλου //
Λένα Μαντά «Οι τρεις άσσοι», εκδ. Ψυχογιός
Λένα Μαντά. Ένα εκδοτικό φαινόμενο που κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει όσο κι αν το θέλει. Αγαπημένη πολλών -όπως και το αντίστροφο (χαμόγελο)- δεν θέλω να αναφερθώ σε νούμερα γιατί θα την αδικήσω.
Είναι, ίσως, από τους λίγους συγγραφείς που έχει την ικανότητα να εντοπίζει και να γραπώνει τον παλμό και τις ανάγκες του κοινού. Οφείλω να ομολογήσω ότι την θαυμάζω απεριόριστα όχι μόνο για τη γραφή της. Αλλά και σαν άνθρωπο φίνο, αλέγρο, γεμάτο όρεξη να μιλήσει, με περιγραφές που δημιουργούν γλαφυρές εικόνες, με εκφραστικότητα κάποιες φορές πληθωρική -σε πλήρη αναλογία με τα πολυσέλιδα βιβλία της – και με μεγάλη αυτογνωσία, παρά τη φήμη της «σταρ» που την ακολουθεί.
Το νέο της πόνημα της οι «Τρείς Άσοι» είναι ένα βιβλίο που διδάσκει πως η φιλία τριών αντρών, κόντρα στους νόμους του χρήματος και του συμφέροντος, μπορεί να εσωκλείει μέσα της το νόημα της ζωής.
Για τους τρεις κεντρικούς ήρωες ισχύει ο κανόνας ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Ο Μάριος, ο Αρσένης και ο Δούκας είναι τρεις άντρες που όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά στα δέκα τους χρόνια, σε ένα αστυνομικό τμήμα, δεν γνώριζαν τι τους επιφύλασσε η μοίρα. Ο ένας έγινε ιερέας και ακολούθησε τον δρόμο της ψυχής του ζητώντας γαλήνη δίπλα στο Θεό, ο άλλος νονός της νύχτας ακολουθώντας τα σκοτεινά μονοπάτια της νύχτας και του υποκόσμου, ενώ ο τρίτος έγινε αστυνομικός υπηρετώντας την εντιμότητα και το καθήκον.
Τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, στην ουσία οι δρόμοι που διάλεξαν έρχονται σε σύγκρουση ή κινούνται παράλληλα καταδικασμένοι να μην συναντηθούν ποτέ. Ο όρκος όμως που έχουν δώσει να διαφυλάξουν με κάθε τρόπο το δεσμό που έχουν μεταξύ τους, υπερνικά κάθε εμπόδιο, μέχρι τη στιγμή που στο παιχνίδι εμφανίζεται μια ντάμα. Μια γυναίκα με πολλά πρόσωπα που ανακατεύει την τράπουλα και απειλεί να πάρει την παρτίδα.
Πολυδιάστατο μυθιστόρημα, παντρεύει το αστυνομικό μυστήριο με το ανθρώπινο συναίσθημα, γεμάτο συναισθηματικούς παλμούς, αγωνία και απρόβλεπτες καταστάσεις σχέσεων! Πολυπρόσωπο, ανάγλυφο, σκληρό, αληθινό, ένα μυθιστόρημα που ξεδιπλώνει χαρακτήρες, δείχνει δρόμους, απλώνει δίχτυα και μαγεύει! Διδάσκει πως ο άνθρωπος, όση καλοσύνη και αν έχει στην ψυχή του, πρέπει να είναι επιφυλακτικός πριν χαρίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του, καθώς μια λάθος επιλογή μπορεί να αποβεί μοιραία…
Οι χαρακτήρες της Λένας Μαντά είναι δομημένοι με τέτοιο τρόπο που ο καθένας σε γοητεύει για διαφορετικό λόγο. Αποδίδουν δικαιοσύνη εκεί που πρέπει και παρ’ όλες τις διαφορές τους, κοινωνικές ή ηθικές, γίνονται οικείοι στον αναγνώστη που όχι μόνο τους κατανοεί αλλά σε πολλά σημεία ταυτίζεται μαζί τους. Προσωπικά, χωρίς να καταλάβω πώς έγινε, γοητεύτηκα και από τους κακούς ήρωες του βιβλίου (χαμόγελο).
Αγάπησα την Εριέττα, γέλασα σε πολλά σημεία με την Τασία. Δύο γυναικείοι χαρακτήρες πολύ καλά αναπτυγμένοι, έτσι ώστε να ξετυλίγεται μπροστά μας όλο το φάσμα της προσωπικότητας της κάθε μιας ξεχωριστά, αλλά και το φάσμα της διαφορετικότητας ανάμεσα τους. Αν και στην αρχή είχα ένα δίλημμα στο ποια κέρδισε την προτίμησή μου τελικά το αποφάσισα. Έχω αδυναμία στην Τασία (χαμόγελο)..
Λένα Μαντά
Διαβάζοντας το βιβλίο «Οι τρεις άσοι» βεβαιώθηκα πως η αντρική φιλία πολλές φορές είναι πιο ξεκάθαρη, πιο σταράτη από τη γυναικεία. «Κάθαρση», είναι η λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει τα συνολικά συναισθήματα μου ολοκληρώνοντας την ανάγνωση.
Η Λένα Μαντά έχει πάντα ένα μαγικό ραβδάκι. Σε βάζει μέσα στην ιστορία, σε μαγεύει, σου ρίχνει την απαραίτητη, αλλά με μέτρο, χρυσόσκονη και καταφέρνει να σε παρασύρει στο ταξίδι που σου χαρίζει το κάθε βιβλίο της ….
«Γνωρίζει καλά την τέχνη και χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά»!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η «μοναξιά» του Moa Bones
Από τον Γιάννη Παναγόπουλο // Φωτογραφίες: Shoot The Band // Οι Moa Bones, δηλαδή ο Δημήτρης Αρώνης (και ορισμένοι φίλοι του), κάνει μουσική που τη στενεύει το φασόν της κλισέ μουσικοδημοσιογραφικής ατάκας. Δεν μπορείς να τον χώσεις στην
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο άνθρωπος που έκρυβε τα φτερά του”
Της Μαρίας Φούκα // * “Ο άνθρωπος που έκρυβε τα φτερά του” Ξύπναγε πάντοτε νωρίς για τη δουλειά για να κρύψει τα φτερά του κάτω από το μπλέ πουκάμισο και το αδιάβροχο που είχε αγοράσει
Περισσότερα -
Ζωρζ Ρόντενμπαχ “Μπρυζ, η νεκρή”: η μετάφραση της Ι. Αβραμίδου
Κριτική μετάφρασης: Μαίρη Μπαϊρακτάρη // * Ζωρζ Ρόντενμπαχ “Μπρυζ, η νεκρή”, εκδόσεις Σαιξπηρικόν 2017 To μυθιστόρημα του βέλγου συγγραφέα Ζωρζ Ρόντενμπαχ Μπρυζ, η νεκρή (Bruge–la–Morte, 1892) αποτελεί αριστοτεχνικό κείμενο του Συμβολισμού, με επίκεντρο τη σκοτεινή και μυστηριακή ατμόσφαιρα
Περισσότερα -
Χωρίς Περιδέραιο
Από τον Γιάννη Παναγόπουλο // Ο Νίκος Αγγελής απολαμβάνει μια δεύτερη νεότητα. Οι Χωρίς Περιδέραιο, το συγκρότημά του, τριάντα χρόνια μετά τη διάλυσή τους απολαμβάνουν τη γεύση μιας γλυκιάς εκδίκησης. Κάποτε έπαιζαν για 30 άτομα. Πριν δύο χρόνια
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Λυγμός”
Του Θοδωρή Μαγίστρου // * Λυγμός Απόψε εδάκρυσα πικρά’ μιλιά δεν έβγαλε η καρδιά΄ ενώ τα μάτια της ψυχής μου κοιτούσαν στον τοίχο μια σκιά. Στα πάθη μου στάθηκα γυμνός γύρω μου λιγοστό ήταν το
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ερώτημα αναπάντητο”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Ο σκύλος μου είναι ένα ζωντανό που δε δέχεται στο σπαθί του μύγα που λένε. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει σπίτι μου κάποιος που να είναι γι’ αυτόν ανεπιθύμητος
Περισσότερα -
Δημήτρης Κοτρωνάκης, ο Σολίστ κιθάρας που διαπρέπει στο εξωτερικό και προβάλλει την χώρα μας
Συνέντευξη – επιμέλεια: Βάσω Κιούση // Λόγω και των δικών μου σπουδών μουσικής στο παρελθόν, γνωρίζω αρκετά τα προβλήματα που υπήρχαν και υπάρχουν …θέλησα λοιπόν να μάθω και την άποψη του κ. Κοτρωνάκη, μιας και λόγω της διεθνούς
Περισσότερα
