Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Το καλοκαίρι του 2019”
15/07/2019, 2:48 μμ

Διήγημα: “Το καλοκαίρι του 2019”

Γράφει η Χριστίνα Σδούκου // *

 

 

 

 

Το καλοκαίρι του 2019

 

‘Άλλο ένα καλοκαίρι, σκέφτηκε η Χριστίνα, ή το καλοκαίρι του 2019 θα ήταν αυτό που θα ήθελε να θυμάται περισσότερο από κάθε άλλο; Πριν ξεκινήσει να φτιάχνει το πλάνο με νούμερα, λίστες και πιθανούς προορισμούς, έστησε τον καλοκαιρινό χάρτη του ΄19 πρώτα στο μυαλό της εκεί όπου ανενόχλητη θα χρωμάτιζε τα πηγαινέλα χωρίς χωροχρονικούς περιορισμούς και να το λοιπόν: To καλοκαίρι αυτό δεν θα έχει την αγωνία να δει και να γνωρίσει καινούριους τόπους αλλά να δει τους ίδιους με άλλο τρόπο, θα ήθελε να βουτήξει με μάτια ανοιχτά στη θάλασσα και να ανακαλέσει την εικόνα του βυθού στα δύσκολα του χειμώνα, θα ήθελε να μαζέψει όσα περισσότερα ηλιοβασιλέματα γίνεται και να δει τα χρώματά τους ξανά στις βροχερές και γκρι μέρες του φθινοπώρου, να κρατήσει σφιχτά στην χούφτα της την άμμο ώστε να κρατηθεί από αυτό το άγγιγμα όταν νιώσει την κούραση να έρχεται με ορμή τσουνάμι, θέλει το καλοκαίρι να κρατήσει την ξυπολησιά τζιβαέρι της για τα ράθυμα βήματα της καθημερινής ζωής, να χωθεί στα θερινά σινεμά και να δει στο λευκό πανί προβολής το μαγικό μιούζικαλ που στήνουν τα τζιτζίκια τις καλοκαιρινές νύχτες, να ξαναβρεί την χαμένη ηρωίδα που έκλεισε ερμητικά στις σελίδες των αγαπημένων της βιβλίων το χειμώνα, να ξοδέψει χρήματα για νέες γεύσεις παγωτών και mojitos και να κεράσει τους φίλους της το αγαπημένο τουρλού με μπόλικη ζουμερή κόκκινη ντομάτα, να έχει για γκάζι της το σύννεφο και εκεί να πετάγεται και να συναντά όσους κατά καιρούς ξεχνά, να γράφει λέξεις και σκέψεις για τα βαθιά κρυμμένα μυστικά , να φανερώνει το αληθινό και στους πιο επίμονους ίσκιους , να ξορκίζει κάτι ψίθυρους κακούς, να κοιμάται παρέα με το ξεφτισμένο καπέλο μέχρι κάτι κίτρινες δυνατές ακτίνες φωτός να τρυπώσουν από τις ψάθινες χαραμάδες και να σου θυμίσουν ότι είσαι ζωντανός, στωικά να αγκαλιάζει το χρόνο και να απολαμβάνει το τικ τακ στους δείκτες των ρολογιών. Το καλοκαίρι του 2019 θα είναι το καλοκαίρι που ήσυχα θα βουτήξεις στο πλοίο με φίλους, με τη φαμίλια, χωρισμένος η προσδοκώντας να βρεις το άλλο σου μισό, θα είναι το καλοκαίρι που θα μείνεις στην πόλη ή στο χωριό αναζητώντας τη δροσιά σε κάποιο ποτάμι ή την παραλία που έχεις επισκεφτεί ξανά και ξανά, θα είναι το καλοκαίρι που θα παλέψεις με προσωπικούς δαίμονες και θα γίνεις σοφότερος για εσένα, θα είναι το καλοκαίρι που οι γεύσεις από τα αγαπημένα σου καλοκαιρινά φρούτα θα σου ξυπνήσουν μνήμες παιδικές, θα είναι το καλοκαίρι που θα αφήσεις τη ζωή να σε πάει εκεί που νιώθεις ο εαυτός σου, θα είναι το καλοκαίρι που θα ρουφήξεις το τώρα ως αν τη τελευταία γουλιά του αγαπημένου σου καφέ, θα είναι όχι ένα ακόμη καλοκαίρι αλλά το καλοκαίρι του 2019 που θα σκορπίσεις την ζωντάνια σου εκεί που θέλεις και μπορείς γιατί ο άνθρωπος μπορεί με ένα κέρμα να βάλει μπρος , και εσύ που κέρδισες λιγάκι ουρανό, ήσυχα πια κλείσε το φως.

Ανάφη, καλοκαίρι 2019.

 

 

* Η Χριστίνα Σδούκου είναι απόφοιτη Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τελείωσε το Master στην υπολογιστική γλωσσολογία στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο Αθηνών και εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών στο Deree College. Aγαπά τα ταξίδια, τη μουσική, το γράψιμο αυτά τα απλά δηλαδή που την κάνουν να γίνεται καλύτερος άνθρωπος.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top