Ποίηση: “Το φαγητό της γιαγιάς”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη //
“Το φαγητό της γιαγιάς”
Κανένα φαγητό δεν ξεπερνά
της γιαγιάς το μεράκι στη δημιουργία.
Μάγειρες του κόσμου, γευσιγνώστες,
δεν αγγίζουν τη δική της την καλλιτεχνία.
Τι και αν δε σπούδασε,
έμαθε την τέχνη της κουζίνας στη ζωή.
Το αλάτι έμαθε πως τη γεύση νοστιμίζει
και η ζάχαρη πως κάθε στεναχώρια τη στραγγίζει.
Έμαθε να αλέθει και να πλάθει,
να κόβει ατσούμπαλα τα λαχανικά.
Τι και αν μερικές φορές η γεύση δεν πετύχαινε,
ακόμα αναδύονταν της αγάπης και φροντίδας τα ιδανικά.
Τι και σπουδή δεν ακολούθησε
στου φαγητού την τέχνη.
Έμαθε να δημιουργεί από την ίδια τη ζωή,
για τα πρόσωπα που λαχταράει και λατρεύει.
Με τα χέρια πλάθει και αλέθει,
τη γνώση των παλαιότερων γυναικών έχει γνωρίσει.
Και αν εξειδίκευση δεν έλαβε, τι πειράζει;
και πάλι η αγάπη κάνει τη νοστιμιά να ξεχειλίσει.
Μέσα στην παράδοση κρύβει
πόνους, γέλια και ξεριζωμούς.
Με το φαγητό της γιαγιάς μεγάλωσες,
χαιρόσουν και ξεχνούσες τους καημούς.
Η γιαγιά πάντοτε σε ταξίδευε
σε μέρη πολύχρωμα με γεύσεις απλοϊκές.
Τι και αν απλά τα πάντα έφτιαχνε,
ο ουρανισμός αισθανόταν έντονες γεύσεις και υφές.
Γιαγιά, μεγάλωσες παιδιά και γενεές
με γεύσεις, γλυκά και λιχουδιές.
Ενήλικες έγιναν παιδιά του χθες,
αλλά ακόμα αναζητούν δικές σου συνταγές.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“λαζάρου η χρεία”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
23/04/2024, 8:01 μμ -
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Ποίημα: “Μη με ρωτάς”
23/04/2024, 7:40 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τούλα Καρώνη: Παιδιά μιας επανάστασης
Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη // Η Τούλα Καρώνη αγάπησε το γαλλικό τραγούδι κι αυτό ήταν το έναυσμα για μια σειρά βιβλίων που αφορούν γάλλους τραγουδοποιούς. Με αφορμή το βιβλίο της για τον Ιβ Μοντάν, μίλησε στο Fractal για το
Περισσότερα -
«Διαβάζοντας τα Νέγρικα Μπλουζ του Γ. Σχορετσανίτη»
Tης Εύης Μουρέλλου // Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης, “Τα νέγρικα μπλουζ και οι ιατρικές τους αναφορές”. Εκδόσεις Οδός Πανός. Αθήνα, 2020 Θυμάμαι την πρώτη φορά που έμαθα για την προέλευση της λέξης «μπλουζ», σε μια ζεστή καφετέρια στο κέντρο
Περισσότερα -
Ποίηση: “Το φόρεμά σου”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη // Το φόρεμά σου Το φόρεμά σου σκεπάζει το κορμί σου, αναδεικνύει τη θηλυκότητά σου. Έτσι όπως ανερυθρίαστα τα κάστρα μου λεηλατείς, τις αντιστάσεις μου κάμπτεις. Το φόρεμά σου είναι τόσο όμορφο,
Περισσότερα -
Η απαλλοτρίωση των εγχειρημάτων…
Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη // * «Ό,τι δεν ευθυγραμμίζεται με την αναπαραγωγή ή δεν μεταμορφώνεται απ’ αυτήν, δεν έχει πια που να καταφύγει. Όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά και ούτε πρέπει να υπάρχει.» Ο Μισέλ Φουκώ μέσω
Περισσότερα -
Διήγημα: Ψαρόκολλα
του Γιάννη Νικολούδη // * Ώσπου ένα σαλόνι (κομπλέ, με καναπέ, πολυθρόνες, τραπεζάκι, μπουφέ) ήρθε και έπεσε καταπάνω του: οικιακά καρεκλοπόδαρα διαπέρασαν τις κόχες των ματιών του και οι υπόλοιπες αιχμηρές γωνιές των άλλων επίπλων πολτοποίησαν τα μαλακά του
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η επιμελήτρια”
Tης Νίνας Ράπη // * Στην αρχή ήταν ευχάριστο. Δεν έβλεπα καθαρά και αυτό απέδιδε στα πάντα γύρω μου μια ονειρική διάσταση. Μετέτρεπα τους ανθρώπους που έβλεπα σε φανταστικά πρόσωπα. Αρχικά σε ρομαντικούς ήρωες
Περισσότερα -
Ποίηση: “Το ένα σου φιλί”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη // Το ένα σου φιλί Δεν έχω να θυμάμαι τόσα πολλά από εσένα. Για λίγο σε γνώρισα, λίγο σε έζησε, τώρα δεν υπάρχεις πουθενά, είσαι μακριά από εμένα. Το ένα σου
Περισσότερα
