Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Θαλαμίσκοι για εύφλεκτους έρωτες”
18/05/2021, 8:13 μμ

Διήγημα: “Θαλαμίσκοι για εύφλεκτους έρωτες”

Γράφει ο Φώτης Νικολάου // *

 

 

 

 

Στον Ντίνο Χριστιανόπουλο

 

 

Θαλαμίσκοι για εύφλεκτους έρωτες

 

Δίπλα στο ΚΤΕΛ Κηφισού, σε κάτι δωματιάκια συνωθούνται όλοι οι σαρκικοί μου έρωτες, για να με εξοντώσουν με τις φθαρτές ηδονές τους: ωραίοι τύποι, σωματώδεις, αμφιφυλόφιλοι και λοιποί άντρακλες με ακμαία τα κάτω άκρα, κυρίως, τα δυνατά χέρια, τις στιβαρές πλάτες. Αντράκια της πλάκας γονατισμένα μπροστά στους μεγάλους ερεθισμούς μου. Σαγηνευτές που με παρασέρνουν στους αισθησιακούς τους πόθους. Άκρως επίφοβοι εραστές του γλυκού νερού που τάζουν εύκολα αγάπη.

 

Άκουγα ξανά και ξανά το «Μεγάλο Ερωτικό» του Χατζιδάκι και στοχαζόμουν τον Πλάτωνα για να ξεδιψάσω τον πόθο που είχα για πληρότητα: αυτή η ασύλληπτη δυαδικότητα, όλη η πείνα και η δίψα για ζωή. Εκ των έσω: η πιο κρυφή ευαισθησία συναντά το πάθος για το ηθικό και φυσικό κάλος. «Ώσπου να φτάσω στο σημείο που ο έρωτας ταυτίζεται με την ψυχή, ο δρόμος είναι μακρύς», σκέφτομαι. «Πώς να σου μοιάσω Θεέ μου, αφού δεν είμαι άξιος;»

 

 

φω-Ν, Πεζά Ποιήματα (Ανανεωμένο), 2015

 

 

 

* Ο Φώτης Νικολάου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η συγγραφή γι’ αυτόν είναι αγάπη, ένα είδος φυγής από την καθημερινότητα. Το 2019 το διήγημά του «Άντελ και Χάσαν» διακρίθηκε στον Πρώτο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος. Έχει εκδώσει μία συλλογή με πεζογραφήματα.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top