Fractal

✔ Ισμήνη Ζαγοραίου: «Η αγάπη της συγγραφής είναι συνώνυμη με τη επιθυμία για ζωή»

Συνέντευξη: Ιωσήφ Αρνές //

 

 

H Ισμήνη Ζαγοραίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης. Έκανε μεταπτυχιακά στο Marketing και τη Διαφήμιση και εργάστηκε σε διαφημιστικές εταιρείες στο τμήμα του Client Service. To 2008 συνεργάστηκε με το free press PassToPort, όπου δημοσιεύτηκαν τριάντα μικρά διηγήματά της. Συμμετείχε με διηγήματά της στις ανθολογίες: Ανθολογία μικρού διηγήματος για τη νύχτα, Παράξενες ιστορίες με γάτες και Ιστορίες πάθους και μαγειρικής. Η συλλογή διηγημάτων της «Εξ απροόπτου έρωτες» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

 

 

Ισμήνη Ζαγοραίου

 

-Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Το χαρτί ρουφάει τη σκέψη σαν σφουγγάρι με αρκετή θα έλεγα ευκολία. Τις περισσότερες φορές οι λέξεις τρέχουν με την φούρια του να προλάβουν να γραφτούν σα να υπαγορεύει αόρατος διευθυντής στενογραφία σε άπειρη δακτυλογράφο. Φυσικά πάντα υπάρχουν τα περιθώρια διόρθωσης ή βελτίωσης αλλά δύσκολα θα άλλαζα την πρωτογενή έμπνευση ή και τις λέξεις μιας ιστορίας. Ίσως αυτό είναι και λάθος, αλλά ακόμα θα τολμούσα να πω ότι δεν κατεργάζομαι ιδιαίτερα το αρχικό κείμενο, θεωρώντας ότι η ευκολία που νομίζω πως έχω στο γραπτό λόγο, καλό είναι να μείνει αυτούσια και η έκφραση μου αυθόρμητη στο βαθμό που εξυπηρετεί το πόνημα μου.

 

-Ποιες οι επιρροές σας;

Οι επιρροές είναι διάσπαρτες, καμιά φορά ασύνδετες ωστόσο δεν μπορώ να μην αναφέρω κάποιους συγγραφείς της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας, με κυρίαρχο τον Καραγάτση. Φυσικά υπάρχουν οι κλασικοί, Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, όμως ο Καραγάτσης είναι αυτός που με κάνει να ανατρέχω ακόμα, αναζητώντας εικόνες που σκιαγραφούν με ιδιαίτερο αισθησιασμό και αριστοτεχνική φινέτσα τον έρωτα κυρίως, στη μορφή των ανθρώπων αλλά και στη διάθεση τους ακόμα.

 

-Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας; Συναίσθημα ή λογική και γιατί;

Η θεματολογία που κυριαρχεί στα έργα μου αφορά κυρίως τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές μέσα από τα ηθογραφικά στοιχεία των αντίστοιχων εποχών. Ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική, κυριαρχεί το συναίσθημα αλλά η λογική είναι η αντιπέρα όχθη, ενίοτε και το αντίπαλο δέος. Η μάχη που δεν επιδέχεται ήττα, η λογική στέκει σαν κριτής, σκληρή και ίσως απεχθής. Σίγουρα το συναίσθημα την κανακεύει μα τελικά δεν ξέρω ποιος είναι ο πραγματικός νικητής.

 

 

 

-Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.

Το βιβλίο μου περιέχει 14 διηγήματα, με κοινό στοιχείο μια ερωτική ιστορία, κάπως ιδιόμορφη, καταλυτική, μοιραία και μάλλον θλιβερή. Αν και με διαφορετικό ύφος το καθένα, τόσο που θα έλεγε κανείς ότι λειτουργούν ανεξάρτητα η μια από την άλλη στο βιβλίο, στην ουσία σκιαγραφούν την μελαγχολία και τη μοναξιά του ανθρώπου, που νομίζει πώς βρίσκει για λίγο τη γαλήνη μέσα από μια αναπάντεχη συνάντηση, αλλά τελικά έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρότητα μιας αλήθειας τραγικής, με τον εαυτό του αλλά και με όσα εσκεμμένα απέφευγε. Οι ήρωες μου είναι ασήμαντοι άνθρωποι, και άνθρωποι ξεχασμένοι ή παραγκωνισμένοι. Θα έλεγα πρόσωπα που δεν καταδεχόμαστε να ορίσουμε ως αποδεκτά καμμιά φορά. Ο έρωτας έρχεται στη ζωή τους ως δώρο άδωρο.

 

-Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Συγγραφέας δεν νομίζω ότι γίνεται κανείς. Θεωρώ ότι γεννιέται. Όσο κι αν υπάρχουν τεχνικές, το ταλέντο είναι αυτό που θα διαφοροποιήσει το συγγραφέα από τον πολτό των γραπτών που μοιάζουν copy-paste. Άλλωστε οι σπουδαίοι παγκοσμίως συγγραφείς δεν είχαν την πολυτέλεια των σεμιναρίων δημιουργικής γραφής, και ακόμη και τα λάθη σύνταξης που βλέπουμε στα κλασικά έργα διαβάζοντας τα στο πρωτότυπο, μας φαίνονται σαν μικρά αηδόνια που τραγουδούν αυτοσχεδιασμούς πάνω σε γερούς κορμούς δέντρων.

  

-Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;

Αν θα άλλαζα κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας θα ήταν να μην γενικεύονται κάτω από ταμπέλες τα ονόματα των συγγραφέων, να υπάρχει μια γενναιόδωρη ματιά απέναντι στους νέους ανθρώπους και μια όχι και τόσο μεγάλη εμμονή στα βιβλιοπωλεία προς τους τέσσερις πέντε μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Είναι καλό να δοκιμάζονται οι λογοτέχνες στο κοινό, όταν όμως τους έχει δοθεί η ευκαιρία να φτάσουν απρόσκοπτα σ’ αυτούς.

 

-Όλο και περισσότεροι νέοι συγγραφείς εμφανίζονται στον ορίζοντα. Αν έπρεπε να συνομιλήσετε μαζί τους, τι ήταν αυτό που θα τονίζατε περισσότερο;

Αν θα μιλούσα με νέους συγγραφείς, θα τους ρωτούσα για ποιο λόγο γράφουν, αν πίσω από το εγχείρημα τους υπάρχουν ιδέες που θέλουν να περάσουν ή αν απλά γράφουν για να ψυχαγωγήσουν τους αναγνώστες. Θα τόνιζα αν το ζητούμενο είναι να εκδώσουν για να τους θυμούνται φέτος και να γίνουν γρήγορα γνωστοί ή γράφουν για να αξιολογηθούν αργότερα ως σημαντικοί λογοτέχνες.

 

-Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

Βεβαίως και έχω συγγραφικά σχέδια, σκέφτομαι το επόμενο βήμα να είναι ένα σπονδυλωτό παραμύθι, ίσως διηγήματα ξανά, και γιατί όχι κι ένα μυθιστόρημα αργότερα. Δεν πιστεύω στον συγγραφέα του ενός βιβλίου. Άλλωστε οι ιδέες δεν τελειώνουν παρά με το τέλος της ζωής του ανθρώπου, και η αγάπη της συγγραφής, της επικοινωνίας δηλαδή γραπτώς με τον αποδέκτη αναγνώστη, είναι συνώνυμη με τη επιθυμία για ζωή.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top