Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Άλυτη σχέση
23/08/2022, 6:51 μμ

Άλυτη σχέση

Γράφει η Δώρα Μαργέλη //

 

Σταύρος Σταυρόπουλος «Θα σε δω ξανά στο άδοξο τέλος», εκδ. Σμίλη

 

Όταν διαβάζεις ποίηση Σταυρόπουλου ακούς ποίηση Σταυρόπουλου. Όχι μόνο γιατί η χαρακτηριστική χροιά – φωνή του ποιητή έχει αποτυπωθεί στο μυαλό σου μέσα από τις ραδιοφωνικές του απαγγελίες (Oλομόναχοι μαζί, Ερτ open), αλλά και γιατί τα ποιήματά του έχουν ρυθμό. Ετούτος ο ρυθμός στο τελευταίο του βιβλίο «Θα σε δω ξανά στο άδοξο τέλος» (εκδ, Σμίλη, Ιούνιος 2022) είναι ιλιγγιώδης μέσα στην ησυχία του. Τι εννοώ. Δεν φωνάζουν τα ποιήματα αλλά ρέουν σε μία ακατάπαυστη εξομολόγηση που σε παρασύρει.

Διαβάζω στον πρώτο στίχο «έτσι ξεκίνησε» διαβάζω στο τέλος του βιβλίου «έτσι θα τελειώσει- τελειώνει- τελείωσε – τέλος».

Το βιβλίο είναι ένα μεγάλο ποίημα, αποτελούμενο από 22 ενότητες- άτιτλα ποιήματα.

Νομίζεις ότι γράφτηκε μονοκοντυλιά, βλέπεις όμως ότι είναι δουλεμένο. Μάλλον δουλεύει η πείρα του ποιητή, δεν θα ήταν παράξενο ετούτο, αυτό άλλωστε δεν είναι της σκληρής δουλειάς γενικά το αποτύπωμα- απόδειξη-ανταμοιβή;

Να ταυτιστεί κάποια στιγμή με την ύπαρξή σου; Να βγάζεις μονοκοντυλιά αυτό που είσαι, χωρίς επιδιορθώσεις.

Αναπολεί ο ποιητής

«Και τα χέρια μου γέννησαν όνειρα

Και γέμισαν όλο το σώμα μου απ τη μελάνη

Που χωρίζονταν από εμένα

Να μην ακούγεται ο ανατριχιαστικός θόρυβος του χαρτιού»

Μοιάζει με απολογισμό αυτής της σχέσης του ποιητή με τις λέξεις, με την αιώνια ερωμένη του την Ποίηση. Απολογισμός, εξομολόγηση, ερωτική εξΟμολόγηση.

Ο Απολογισμός αυτός αγγίζει ως το κόκαλο όποιον γραφιά, ποιητή, ερωτευμένο με τις λέξεις… «Στα γόνατα», λέει ο ποιητής

Και εσύ ο αναγνώστης του ανατριχιάζεις, δακρύζεις, μέσα στις σελίδες του Σταυρόπουλου, ταυτίζεσαι, παραλληλίζεις, αποσυμβολίζεις, προβάλεις τη ματιά σου, το βίωμα, το μικρόκοσμό σου, έρωτες και πάθη μέσα από αυτή τη συγκλονιστική γραφή… υποκλίνεσαι στη λέξη… αυτό δεν είναι ποίηση;

Σε τούτο τον απολογισμό ο Σταυρόπουλος μνημονεύει, – φόρο τιμής να το πούμε;- τους μεγάλους εραστές της γραφής Παλαμά, Πεσσόα, Ντοστογιέφσκι, Δάντη, Αναγνωστάκη, Κάφκα, Πλαθ, Γουλφ, κλπ, τους μεγάλους αισθητικούς του πατέρες και τις μουσικές του (Βαν Γκονγκ, Κοέν, Μπαέζ, Φλόιντ, Τζάγκερ…)

 

Σταύρος Σταυρόπουλος

 

Λέει:

«Τόσα χρόνια γράφω το αντίγραφό σου…

ήθελα πια να ηρεμήσουν οι ζωές που δεν ζήσαμε.»

Θα σε Δω Ξανά

Σο αΔοΞο τέλος.

Αυτό υπόσχεται στην ποίηση ο ποιητής

Οι παρηχήσεις του Δ και του Ξ σε ξυπνούν, το αίνιγμα είναι το ξανά. Όχι ποιητή μου, η σχέση σου με την ποίηση δεν λήγει. Ξανά, λοιπόν.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top