Γράφει η Ελένη Γκίκα // Αλμπέρτο Μοράβια «To θέατρο του κόσμου» 33 ποιήματα, Μετάφραση: Έφη Ζερβού, Επιμέλεια: Διώνη Δημητριάδου, εκδ. ΑΩ 2024, σελ. 108 Μέσα από το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας κρύβεται. Επιλέγει να τυλίξει το τραύμα
Περισσότερα
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη // Μαρία Λαμπαδαρίδου- Πόθου «Αφιέρωση» Κανείς δεν ξέρει πού τελειώνουν οι καιροί πού αρχίζει και που τελειώνει ο ανθρώπινος πόνος κανείς δεν ξέρει. Τα τοπία που αφήσαμε μακριά Οι αγάπες
Περισσότερα
Tου Κώστα Θ. Ριζάκη // της απευχής τ’ αντίο «μείνε στην άλλην άκρη της γραμμής· δυο μόνον δώσε δύο λεπτά μετ’ από δυο μόλις λεπτά γυρίζοντας τα λέμε» πόσον διαρκούνε «δύο λεπτά» τρεις μήνες τριάντα χρόνια δέκα
Περισσότερα
Του Κωνσταντίνου Βασιλείου // Τυφλή ελεγεία Είναι το άνισο μερίδιο των αντιφάσεων, οι ακρότητες των σαρκασμών, της οξύτητας, η έκσταση των σπασμών, η θνητή γυμνότητα. Κενά του νου ιριδίζουν, θάλπουν τις λύπες, άγνοια οδηγεί
Περισσότερα
Γράφει ο Ελισσαίος Βγενόπουλος // ελάχιστο έξυσε μια σκέψη με τα νύχια της αγωνίας τόσο που τη μάτωσε ξεκούρδισε τη λαχτάρα για μια χίμαιρα τόσο που την αποσυναρμολόγησε σε δυο σκουριασμένα γρανάζια και μια φτερούγα ερημιάς
Περισσότερα
Του Γιώργου Ιατρού // Ο καλύτερος εχθρός Όταν βγήκε το πρώτο μου βιβλίο, είχα μεγάλη χαρά, ανέβηκε η αυτοεκτίμηση μου Την δεύτερη μέρα, το έδειξα μεταξύ των άλλων και στον καλύτερο εχθρό μου Αυτός το κοίταξε
Περισσότερα
Του Γρηγόρη Σακαλή // Φθορά Κανείς δεν θέλει να ’ρθει σε κόντρα με τους δικούς του ανθρώπους όμως όταν αυτοί πάνε γυρεύοντας τότε κι αυτός απαντά έρχεται σε ρήξη μαζί τους κι έτσι ένα κομμάτι
Περισσότερα
Του Κωνσταντίνου Μπούρα //* Λύτρωσις Είδα κάποτε τα αστέρια σαν πορτοκάλια Στον ουρανό τής κάμαρης, Στο ταβάνι που πλάταινε Καλύπτοντας τον κόσμον όλον Για μια ατέλειωτη στιγμή Που κράτησε αιώνες Και ούρλιαξεν η ηδονή Με
Περισσότερα
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // Η τέχνη της συγχώρεσης Πληγές μου άνοιξε μέσα μου το φευγιό σου, επίδεσμο βάζω να σταματήσει η αιμορραγία που δε σταματά. Μεγάλη εβδομάδα έρχεται, προσπαθώ ανώτερη να είμαι, αλλά ο καημός
Περισσότερα
Του Νικηφόρου Βυζαντινού // * «Νεκρoκρέββατο» Σιμά στο νεκροκρέββατο σου εστάθηκα για ύστατη φορά ν’ αγγίξω το χλωμό το πρόσωπο σου που κάποτε μου έδινε χαρά. Και σύ μ’ αντίκρισες με βλέμμα που προς
Περισσότερα
Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // * αφιερωμένο στον Θ.Τσουκαλά Η γλώσσα δεν είναι μόνο ένα μέσο επικοινωνίας, μα και φορέας ενός πολιτισμού και ενός μοναδικού οράματος του κόσμου. Κατά συνέπεια, επηρεάζει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των
ΠερισσότεραΤου Ηλία Οικονομόπουλου // * Δεν ήταν στο Παρίσι Ο νεαρός φίλος μας δεν βρισκόταν στους δρόμους του Παρισιού· αυτό το είχε συνειδητοποιήσει. Δεν ήταν εκεί, σε καμιά περίπτωση δεν ήταν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που
ΠερισσότεραΉταν τόσο ξαφνικό αλλά και αναπάντεχο που δεν το χωρούσε το μυαλό μου στην αρχή. Δείτε τι μου είπε η αθεόφοβη: «Κρύβεις πάντως πολλή ποίηση κάτω από τόνους πολιτικής σκέψης. Απελευθέρωσε την, ίσως κάνει καλύτερη δουλειά αυτή σε
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Λιντζαροπούλου // * Ελένη Λαδιά «Το Ποικιλόγραφο Βιβλίο», εκδ. Αρμός, 2016 Η συγγραφέας Ελένη Λαδιά, μέσα από το «Ποικιλόγραφο Βιβλίο» της το οποίο επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός. Ένα βιβλίο το οποίο συγκεντρώνει τις σκέψεις
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Ανακατανομή πληθυσμών μετά την πανδημία Η ιστορία έχει αναρίθμητες σελίδες για τη σχέση επιδημιών και κοινωνικού στάτους κρατών και κυρίως την αντανάκλαση των πρώτων στους πληθυσμούς. Ένα τυπικό παράδειγμα, η κατάρρευση της
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Χατζηχριστοδούλου // Εν Ιορδάνη Δεν είναι όχθη ο θρήνος Ο θρήνος είναι ο ποταμός Και οι μανάδες ιτιές που κλαίνε Πάνω από την κολυμπήθρα του θανάτου Δεν έχουν γη τα
ΠερισσότεραΓράφει ο Βάιος Κουτριντζές // Valery Larbaud «Εραστές, ευτυχισμένοι εραστές…», Μετάφραση: Βάνα Χατζάκη, εκδ. Άγρα, σελ. 84 Είναι το τρίτο έργο του Βαλερύ Λαρμπώ. Το πρώτο ήταν η «Φερμίνα Μάρκες» (1911) και δεύτερο το: «A.O. Barnabooth, Le pauvre
Περισσότερα
Οι “Τεθλασμένοι χρόνοι” (Εκδόσεις Βακχικόν – Φεβρουάριος 2017) ήρθαν τρία χρόνια μετά την πρώτη μου ποιητική συλλογή (“Αχ-έρων”, Εκδόσεις Βακχικόν – Δεκέμβριος 2013), σαν την λεπτομερή καταγραφή μιας διαδρομής, σαν το ημερολόγιο μιας περιόδου ανασυγκρότησης, ανακατάταξης, επαναδιαπραγμάτευσης. Ένα
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Αλήθεια, εσείς, τις αγαπάτε τις μάγισσες; Ή νομίζετε πως είναι όλες τους κακές, δύστροπες, άσχημες και με ξόρκια φοβερά και τρομερά που έχουν σαν στόχο να κάνουν τη ζωή των ανθρώπων δύσκολη;
ΠερισσότεραΓράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Λένα Διβάνη, «Το πικρό ποτήρι. Ο Καποδίστριας, η Ρωξάνδρα και η Ελλάδα», εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2020 Αναμφίβολα η μεγαλύτερη πολιτική φυσιογνωμία της Ελλάδας του 19ου αιώνα ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ο κερκυραίος
ΠερισσότεραΤου Άγγελου Ερατεινού // Γλιστρά η μέρα Πέφτει ο ήλιος, χρώματα του χύνονται στο δρόμο στη Σαντορίνη σούρουπο ν’ αναπαυθεί το άσπρο
ΠερισσότεραΤης Τίνας Κουτσουμπού // “Δεκατέσσερις ημέρες” ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ στο υπόγειο του σπιτιού μου, δεκατέσσερις ημέρες. Είναι τώρα πια το καταφύγιό μου. Είμαστε χωμένοι βαθιά στη γη, μια δεκάδα γείτονες, πεινασμένοι και ξεπαγιασμένοι, με μόνιμη
ΠερισσότεραΑπό τον Πάνο Ιωαννίδη // “Η Λεωφόρος”, Trevanian, Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ, Εκδόσεις Πόλις Κάθε σπουδαίο νουάρ μυθιστόρημα, προκειμένου να αφήσει το στίγμα του στα λογοτεχνικά πράγματα, οφείλει να καταφέρει να διεισδύσει σε δύο παράλληλους κόσμους. Ο πρώτος κόσμος είναι
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στην Αντιγόνη Καράλη // Μία παράσταση για τον Παράδεισο και την Κόλαση που ακολουθεί τις ζωές μας. Όταν ο πολιτισμός μας συναντιέται με τον φόνο, «Το τρελό αίμα» ξεπηδάει για ασήμαντη αφορμή. Αφετηρία τα δράματα του Παντελή Πρεβελάκη.
Περισσότερα«Δεν σου έδωσα ούτε πρόσωπο, ούτε τόπο που να είναι δικός σου, ούτε κανένα ιδιαίτερο χάρισμα, ω Αδάμ, έτσι ώστε το πρόσωπό σου, τον τόπο και τα χαρίσματά σου να τα θελήσεις να τα κερδίσεις και να τα
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Νέα χρονιά, καινούργιες ελπίδες, προσμονές και υποσχέσεις. Έβδομος χρόνος μπήκε για τη στήλη των Παραμυθιών του Σαββάτου και το μόνο που έχουμε να ευχηθούμε είναι να ‘μαστε καλά και εδώ, πιστοί στο
ΠερισσότεραΤου Δημήτρη Αλεξίου // Οι εστεμμένες του Παρισιού Η δεξίωση της πρεσβείας ήταν προγραμματισμένη για τις 6 το απόγευμα, 3 του Γενάρη του καινούργιου χρόνου. Δεν πολυσυμπαθούσε τις δεξιώσεις. Τα σμόκιν και τα κοστούμια δεν
Περισσότερα
