Fractal

Ποίημα: “Λύτρωσις”

Του Κωνσταντίνου Μπούρα //*

 

 

 

 

Λύτρωσις

 

Είδα κάποτε τα αστέρια σαν πορτοκάλια

Στον ουρανό τής κάμαρης,

Στο ταβάνι που πλάταινε

Καλύπτοντας τον κόσμον όλον

Για μια ατέλειωτη στιγμή

Που κράτησε αιώνες

Και ούρλιαξεν η ηδονή

Με φωνή κορακιού

Ντυμένου στο χρυσάφι,

Όμως αετός δεν ήταν

Ευτυχοδυστυχώς

Από εκείνον που κατέτρωγε

Το συκώτι τού Προμηθέα.

Έτσι τα όργανα μείναν όλα

Άθικτα,.

Τουλάχιστον εξωτερικώς.

Τι να την κάμεις τη ζωή

Μετά,

Πώς να την βιώσεις;

Εργασία και χαρά.

Η πίκρα με τα χρόνια

Ξεθυμαίνει.

 

 

 

*Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top