Fractal
  • Τέσσερα ποιήματα

    Της Αγγελίνας Γιαλούρη // *       ΖΩΗ ΓΕΜΑΤΗ   Στη θάλασσα του χάρτη μου σκορπώ τρία νησιά Αμπέλι νάχω εκεί μικρό κι ένα Πάσχα μεγάλο Στις άκρες απ’ τα βράχια τους θα κτίσω μια εκκλησιά Τη νύμφη την

    Περισσότερα
  • Δύο ποιήματα

    Της Βαρβάρας Βλαχοπούλου //         Μεγάλη Παρασκευή (από τη συλλογή μου ΔΑΚΡΥΑ)   Νεκρή ημέρα, ασάλευτη. Κάτασπρα κρίνα. Μουντά μελανά τα κωνοφόρα τριγύρω. Βιολέτες μαβιές, τερετίσματα θρηνητικά. Μάρμαρα φρεσκοπλυμένες συνειδήσεις. Σταυροί υψωμένοι στο αγέρωχο. στεφανωμένοι το λιλά.

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Μεγάλη Πέμπτη”

    Της Νατάσας Αθηαινίτου – Κυπριανού //       Μεγάλη Πέμπτη   Ακίνητη κοιτώντας τ’ αγκάθινο στεφάνι που Σου φόρεσαν με ένα κρίνο λευκό απ’ τον παιδικό μου κήπο σου χαϊδεύω απαλά τις κατακόκκινες σταγόνες στο πάλλευκό Σου μέτωπο.   Αίφνης τ’

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Η οργή της φύσης”

    Tης Ελένης Θ. Π. Λουκά //       Η οργή της φύσης   Χρόνια εκατομμύρια μετρά ανά τους αιώνες έζησε μύριες αλλαγές η γη και παγετώνες σε θάλασσες, ωκεανούς, στο χώμα, στον αέρα εξέλιξη οργανισμών, αμέτρητων πολλών ειδών στη

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Ανάσα”

    Του Ηλία Οικονομόπουλου // *         Ανάσα   Μέσα στη νύχτα ανασαίνουν οι σκιές κι είν’ η ανάσα τους αγέρι παθιασμένο, μα σαν αστέρι μακρινό και ξεχασμένο μόνο του πλέει εκεί, στα σύνορα του χτες.   Πόσο

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Προσμονή”

    Της Γεωργίας Γιώτα // *         Προσμονή   Έχω χτίσει φωλιές και περιμένω Και μια στιγμή ανυπότακτη κάποια πουλιά θα ‘ρθούν Το άγιο ένστικτο θα τα καθοδηγήσει στα πυρηνικά εκείνα καταφύγια που χρόνια τώρα στήνω με στέρεους

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Παραισθήσεις ξανά…”

    Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη //         Παραισθήσεις ξανά…   Πάλι αισθάνομαι πως αγγίζω το κορμί σου την ώρα που κοιμάμαι. Ξυπνάω, μούσκεμα είμαι από τον ιδρώτα, πάλι μόνη είμαι σε δωμάτιο άδειο και φοβάμαι. Οι παραισθήσεις με ζαλίζουν,

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Σπονδή…”

    Του Δημητρίου Καρπέτη //         Σπονδή…   Χάνομαι στην επερχόμενη φαντασίωση, η συναίνεση έλυσε τους μυς. Κινήσεις που απορρέουν από μια θέληση για πράξεις ανάρμοστες. Σε κίνδυνο τίθεται η απραξία. Χωρίς ενδοιασμούς παραλογίζομαι, βυθίζομαι στη δίνη ενός

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Ο χρόνος και εγώ”

    Της Ελεωνόρας Κόκκινου //         Ο χρόνος και εγώ   Ξυπνάω από τον ύπνο μου και είμαι πάλι μπρούμυτα ξαπλωμένη Τσαλακώνω τα μάτια μου Το πόδι της χήνας το σκαλίζω μόνη μου με όνειρα και πρόβες τζενεράλε

    Περισσότερα
  • Ποίημα: “Η υποταγή – ταιριάζει σ’ όσους δεν έχουν μάθει να ευτυχούν”

    Της Σοφίας Γαλανάκη // *       Η υποταγή – ταιριάζει σ’ όσους δεν έχουν μάθει να ευτυχούν   Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας θεός που έχασε την πίστη· οι άνθρωποι δεν ξέρανε ν’ αγαπάνε αλλήλους δεν

    Περισσότερα

Back to Top