Τέσσερα ποιήματα
Της Αγγελίνας Γιαλούρη // * ΖΩΗ ΓΕΜΑΤΗ Στη θάλασσα του χάρτη μου σκορπώ τρία νησιά Αμπέλι νάχω εκεί μικρό κι ένα Πάσχα μεγάλο Στις άκρες απ’ τα βράχια τους θα κτίσω μια εκκλησιά Τη νύμφη την
ΠερισσότεραΤης Αγγελίνας Γιαλούρη // * ΖΩΗ ΓΕΜΑΤΗ Στη θάλασσα του χάρτη μου σκορπώ τρία νησιά Αμπέλι νάχω εκεί μικρό κι ένα Πάσχα μεγάλο Στις άκρες απ’ τα βράχια τους θα κτίσω μια εκκλησιά Τη νύμφη την
ΠερισσότεραΤης Βαρβάρας Βλαχοπούλου // Μεγάλη Παρασκευή (από τη συλλογή μου ΔΑΚΡΥΑ) Νεκρή ημέρα, ασάλευτη. Κάτασπρα κρίνα. Μουντά μελανά τα κωνοφόρα τριγύρω. Βιολέτες μαβιές, τερετίσματα θρηνητικά. Μάρμαρα φρεσκοπλυμένες συνειδήσεις. Σταυροί υψωμένοι στο αγέρωχο. στεφανωμένοι το λιλά.
ΠερισσότεραΤης Νατάσας Αθηαινίτου – Κυπριανού // Μεγάλη Πέμπτη Ακίνητη κοιτώντας τ’ αγκάθινο στεφάνι που Σου φόρεσαν με ένα κρίνο λευκό απ’ τον παιδικό μου κήπο σου χαϊδεύω απαλά τις κατακόκκινες σταγόνες στο πάλλευκό Σου μέτωπο. Αίφνης τ’
ΠερισσότεραTης Ελένης Θ. Π. Λουκά // Η οργή της φύσης Χρόνια εκατομμύρια μετρά ανά τους αιώνες έζησε μύριες αλλαγές η γη και παγετώνες σε θάλασσες, ωκεανούς, στο χώμα, στον αέρα εξέλιξη οργανισμών, αμέτρητων πολλών ειδών στη
ΠερισσότεραΤου Ηλία Οικονομόπουλου // * Ανάσα Μέσα στη νύχτα ανασαίνουν οι σκιές κι είν’ η ανάσα τους αγέρι παθιασμένο, μα σαν αστέρι μακρινό και ξεχασμένο μόνο του πλέει εκεί, στα σύνορα του χτες. Πόσο
ΠερισσότεραΤης Γεωργίας Γιώτα // * Προσμονή Έχω χτίσει φωλιές και περιμένω Και μια στιγμή ανυπότακτη κάποια πουλιά θα ‘ρθούν Το άγιο ένστικτο θα τα καθοδηγήσει στα πυρηνικά εκείνα καταφύγια που χρόνια τώρα στήνω με στέρεους
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Σκαμπαρδώνη // Παραισθήσεις ξανά… Πάλι αισθάνομαι πως αγγίζω το κορμί σου την ώρα που κοιμάμαι. Ξυπνάω, μούσκεμα είμαι από τον ιδρώτα, πάλι μόνη είμαι σε δωμάτιο άδειο και φοβάμαι. Οι παραισθήσεις με ζαλίζουν,
ΠερισσότεραΤου Δημητρίου Καρπέτη // Σπονδή… Χάνομαι στην επερχόμενη φαντασίωση, η συναίνεση έλυσε τους μυς. Κινήσεις που απορρέουν από μια θέληση για πράξεις ανάρμοστες. Σε κίνδυνο τίθεται η απραξία. Χωρίς ενδοιασμούς παραλογίζομαι, βυθίζομαι στη δίνη ενός
ΠερισσότεραΤης Ελεωνόρας Κόκκινου // Ο χρόνος και εγώ Ξυπνάω από τον ύπνο μου και είμαι πάλι μπρούμυτα ξαπλωμένη Τσαλακώνω τα μάτια μου Το πόδι της χήνας το σκαλίζω μόνη μου με όνειρα και πρόβες τζενεράλε
ΠερισσότεραΤης Σοφίας Γαλανάκη // * Η υποταγή – ταιριάζει σ’ όσους δεν έχουν μάθει να ευτυχούν Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας θεός που έχασε την πίστη· οι άνθρωποι δεν ξέρανε ν’ αγαπάνε αλλήλους δεν
ΠερισσότεραΓράφει η Ιφιγένεια Σιαφάκα // Μιχάλης Δ. Κονάρης, «Τα μολύβια της Σάγιοκο» εκδ. Σμίλη, 2022 «Τα μολύβια της Σάγιοκο» (2022, Σμίλη) συνιστούν την αναθεωρημένη έκδοση του ποιητικού κειμένου του Μιχάλη Κονάρη, το οποίο εκδόθηκε το 2018
ΠερισσότεραΑπό τον Γιάννη Παναγόπουλο // Φωτογραφίες: George Alexandrakis // Πότε μπήκε για τελευταία φορά στο μετρό; Ποια είναι τα τραγούδια που ερμήνευσε και θεωρεί πως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, «αδικήθηκαν»; Πόσο μπλούζ ή πόσο ροκ
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης // Σοφία Δημοπούλου “Η ζωή απέναντι” Εκδόσεις Μεταίχμιο Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο της, η Σοφία Δημοπούλου, χωρίς να συγγράφει ιστορικό μυθιστόρημα, τουλάχιστον όχι με την τυποποιημένη έννοια του όρου, εμπλέκει ιστορικά γεγονότα με
ΠερισσότεραΓράφει η Μαίρη Πέστροβα // “Γαλακτομπούρεκο” Άνοιξε την πόρτα σχεδόν συνωμοτικά. Μπήκε αθόρυβα πατώντας στα ακροδάχτυλά της. Η γυναικεία φιγούρα έπλενε τα πιάτα απορροφημένη στις σκέψεις της. Το λύσιμο της ποδιάς και το πνιγηρό
ΠερισσότεραΤου Στυλιανού Σκαρλάτου // * Λεπτομέρεια από τη ζωγραφιά του Στέφανου Δασκαλάκη «η Μαριλού με γκρι μπλούζα». «Αγλαΐα» Εσύ δεν είσαι όπως οι μαινάδες, Οι εξαγριωμένες Θρακιώτισσες, Που παρέσυρε τους άνδρες τους με τα τραγούδια
ΠερισσότεραΓράφει ο Χρήστος Δούκας // Τί νόημα έχει να συζητάμε για Σχέδια, Μεταρρυθμίσεις και Αλλαγές, όταν όλοι είναι (δηλώνουν) υπέρ, όταν η «απουσία σχεδίου», «συνεκτικού» και «ολοκληρωμένου», είναι η πιο εύκολη κριτική που μπορεί να ασκήσει
ΠερισσότεραΓράφει ο Νίκος Πηγαδάς // * Κώστας Τζατζάνης «Οχτώβρης», εκδ. Δίαυλος Το μυθιστόρημα του Κώστα Τζατζάνη «Οχτώβρης», αποτελεί, ουσιαστικά, ένα επαναστατικό μανιφέστο. Ο συγγραφέας ξεκινάει από τη Γαλλική Επανάσταση (1789). Μνημονεύει πολλάκις την Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων (1917).
ΠερισσότεραΤης Κατερίνας Τάπανα // * Όλες οι μέρες έχουν το όνομά σου Οι γάμπες σου τυλιγμένες στο μπλε σατέν του δυτικού σου πολιτισμού θανατερά όμορφες και θελξιεπείς Άδει ο γαστροκνήμιός σου! Στις άθρυπτες επιγονατίδες σου
ΠερισσότεραΓράφει ο Φίλιππος Φιλίππου // Θωμάς Σιταράς: “Τα ευτράπελα της διαφήμισης στο πέρασμα των χρόνων”, Εκδόσεις Μίνωας, 2020, σελ. 248 Σε τετράγωνο σχήμα που δίνει την οπτική αίσθηση του άλμπουμ, κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Θωμά Σιταρά, γνωστού
ΠερισσότεραTου Κώστα Θ. Ριζάκη // μπαζούκας στον ποιητή Σπύρο Λαζαρίδη προοπτικήν πού ποιος πλανώμενος μα αφ’ εαυτού παρίας ημπορείς ποτές ναν εύρεις ιδίως στην σημερινή εποχήν πόσοι τυχόν οι βουτηχτές για όμορφη κάποιαν πίνα βυθού θαλάσσιου
ΠερισσότεραΓράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Νταβίντ Λάγκερκραντζ «Το κορίτσι που διψούσε για εκδίκηση», Μετάφραση: Ξενοφών Παγκαλιάς, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 424 Η έκδοση της τριλογίας Millennium πριν από περίπου μια δεκαετία αποτέλεσε σταθμό για την αστυνομική λογοτεχνία. Το έργο
ΠερισσότεραΓράφει ο Μιχάλης Τρούλης // * «Εις μνημόσυνον αιώνιον, Αρχιμανδρίτης π. Ιωάννης Ζ. Ζαχαράκης (1905-2003)», Κείμενα, επιμέλεια: Ιωάννης Κανιολάκης, Έκδοση Ενορίας Αγγελιανών Μυλοποτάμου Ρεθύμνου. Ο Ιωάννης Κανιολάκης, σπουδαίος θεολόγος, δόκιμος ιεροψάλτης, ικανός συγγραφέας, κυρίως λειτουργικών βιβλίων, εκπαιδευτικός οργανωτικός
ΠερισσότεραΓράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Λεωνίδας Κακάρογλου «Άδεια εξόδου», εκδ. Οδός Πανός, 2009, σελ. 38 Στο έργο του Λεωνίδα Κακάρογλου η απώλεια έρχεται και ξανάρχεται, η κάθαρση ταλαντεύεται από στίχο σε στίχο, όσα χάθηκαν και η υφή αυτής
ΠερισσότεραΓράφει η Νάνσυ Κοντονίκου // Πόσο αλήθεια λοιπόν η ζωή παίζει τα δικά της παιχνίδια, έχει πάντα τον τρόπο να μιλεί βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων χωρίς περιστροφές. Να συνδέει τα γεγονότα με έναν τρόπο τόσο σπαρακτικό
ΠερισσότεραΤου Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου // * Γιώργος Λίλλης, «Το χάπι Μούρτι-Μπινγκ», εκδ. Ενύπιο, 2021 Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα παιχνίδι κατόπτρων και πρισμάτων. Θρυμματισμένες προβολές ενός ενιαίου προσώπου. Και κάθε του κομμάτι να διεκδικεί την δική του φωνή, το
ΠερισσότεραΠριν αρκετά χρόνια, σε συζήτηση με φίλους συγγραφείς σχετικά με τη λογοτεχνία κι ειδικά τους «Άθλιους» του Βίκτωρα Ουγκώ, αιφνίδια συνειδητοποίησα κάτι που δεν είχα ποτέ σκεφθεί: Ο Ουγκώ πέτυχε να γράψει ίσως το πιο αγαπητό μυθιστόρημα στην
ΠερισσότεραΓράφει ο Μιχάλης Καλιότσος // ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΤΑ Ήθελε να φεύγει. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήθελε πάντα να φεύγει από εκεί που βρισκόταν και να πηγαίνει κάπου αλλού.
Περισσότερα