Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Οικογενειακές υποθέσεις
11/01/2023, 9:58 πμ

Οικογενειακές υποθέσεις

Γράφει η Χρυσάνθη Ιακώβου //

 

Δημήτρης Σίμος «Σώσε με», του Δημήτρη Σίμου (Μεταίχμιο, 2020)

 

Με αφορμή το μνημόσυνο του πατέρα της, η Νικόλ Πομάνου, μια νεαρή καλλιτέχνις ξυλογλυπτικής, επισκέπτεται το χωριό της, το Κρυφό, στην Κομοτηνή, για να συναντήσει τη μητέρα και τις δυο αδερφές της. Η μικρότερη αδερφή ωστόσο δεν εμφανίζεται στο ραντεβού. Την ίδια στιγμή, η αστυνόμος Λουκίδη θα ανακαλύψει το πτώμα μιας γυναίκας. Συνδέεται η εξαφάνιση της μικρής αδερφής με τον φόνο; Ή μήπως έχει να κάνει με ένα οικογενειακό μυστικό, για κάτι που συνέβη στο Δάσος των Μανιταριών;

Ψυχολογικό θρίλερ χαρακτηρίζεται το βιβλίο στο εξώφυλλο του, καθώς το μυστήριο δεν περιορίζεται στην ταυτότητα του δολοφόνου, αλλά επεκτείνεται και στις αδερφές Πομάνου: ποιο είναι το μυστικό τους; Γιατί οι σχέσεις τους είναι τεταμένες; Και τι ακριβώς συνέβη στο Δάσος των Μανιταριών;

Με την αφήγηση να κρατά σταθερά έναν δυνατό ρυθμό και με το βιβλίο να είναι χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια, η ανάγνωση γίνεται γρήγορα και με αμείωτο ενδιαφέρον – είναι από τα βιβλία που δύσκολα αφήνεις από τα χέρια σου.

Πολύ ωραία η επιλογή του συγγραφέα να παρουσιάζει σε κάθε κεφάλαιο την ιστορία από την πλευρά διαφορετικού ήρωα (αλλού μάλιστα με πρωτοπρόσωπη και αλλού με τριτοπρόσωπη αφήγηση): με αυτόν τον τρόπο φωτίζονται όλες οι πλευρές της υπόθεσης, ενώ η εναλλαγή αυτή δεν αφήνει τον αναγνώστη να κουραστεί.

Ο συγγραφέας δεν βιάζεται να ξετυλίξει την ιστορία του. Αφιερώνει αρκετό χώρο και χρόνο ώστε να παρουσιάσει τα πρόσωπα, να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα, να ιντριγκάρει τον αναγνώστη με τα στοιχεία που εμφανίζει. Και όταν αρχίσει η ιστορία να ξετυλίγεται, ο Δημήτρης Σίμος ξέρει πώς να οργανώσει το υλικό του, πότε να προχωρήσει σε αποκαλύψεις, πότε να εισάγει νέα στοιχεία.

 

Δημήτρης Σίμος

 

Το «Σώσε με» έχει όλα τα στοιχεία του καλού θρίλερ: πρόσωπα πληγωμένα, ανθρώπους με έντονα πάθη, μια επαρχιακή πόλη σε κοινωνικό αναβρασμό, σκοτεινή ατμόσφαιρα, αινιγματικές πράξεις και κυρίως το παιχνίδι με τις έννοιες του καλού και του κακού, του λάθους και του σωστού, του ηθικού και του ανήθικου. Κανείς δεν είναι πραγματικά αθώος στο «Σώσε με» και γι’ αυτό δεν μπορούμε να μαντέψουμε ποιος είναι ο δολοφόνος, αν δεν φτάσουμε στο τέλος.

(Το «Σώσε με» είχε όλα τα φόντα για να μεταφερθεί στην οθόνη, γι’ αυτό και έγινε τηλεοπτική σειρά που προβάλλεται στον ΑΝΤ1+).

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top