Fractal

☆ Προδημοσίευση | Ελένη Στασινού: «Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά»

 

 

 

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Ελένη Στασινού «Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά», εκδ. Γκοβόστη

 

 

 

 

Απόσπασμα

 

Σαν πλησιάζει, η σκιά μιας κυρτωμένης γυναίκας διακρίνεται να του κάνει νεύμα με το δάχτυλο. Ο Ζοχάρ νομίζει ότι ίπταται στον καπνό. «Τι είναι εδώ γιαγιά», ρωτά τη γριά. Καπνίζει με την πίπα της δαγκωμένη από κίτρινα δόντια, ενώ με τα φτενά χέρια πλέκει και ξεπλέκει τα άσπρα της μαλλιά. «Εδώ είναι η μαγική σπηλιά». «Και σαν τι μαγικά γίνονται;» ρωτά ο Ζοχάρ όλο ενδιαφέρον. «Εκεί μέσα τα παιδιά γίνονται άντρες και οι άντρες γίνονται παιδιά. Εκεί οι αθώοι γίνονται ένοχοι κι οι ένοχοι λησμονούν τα αμαρτήματά τους. Εσύ σε ποιους ανήκεις;» «Εγώ δεν ανήκω σε κατηγορία. Είμαι ελεύθερος», απαντά ο Ζοχάρ περήφανα και περιμένει να δρέψει τα αποτελέσματα της ελευθερίας που του έμαθε ο πατέρας του. «Τότε δεν σε αφορά. Εκεί μέσα υπάρχει κάτι που προσφέρεται σε σκλάβους. Κι εσύ δεν το έχεις ανάγκη». «Κι είναι πολλοί οι σκλάβοι;» «Σχεδόν όλοι. Δεν βλέπεις εκεί, δίπλα, στην ουρά, πόσοι περιμένουν;» «Κι είναι όλοι σκλάβοι;» ρωτά και στα πρόσωπα των ανθρώπων αναγνωρίζει κι άλλους κατοίκους της πόλης. Άλλοι καπνίζουν, άλλοι πίνουν, άλλοι μιλάνε και καγχάζουν, κάποιοι προσπαθούν να κρυφτούν. «Όλοι σκλάβοι», βεβαιώνει η γριά. «Άλλοι είναι σκλάβοι του κορμιού τους. Άλλοι του μυαλού τους. Κάποιοι είναι σκλάβοι γυναικών κι άλλοι της συνήθειας. Κάποιους έχει σκλαβώσει το αίμα, άλλους το χρήμα και όλους η δόξα. Μερικοί είναι σκλάβοι του χρόνου». «Πώς γίνεται αυτό;» «Ο χρόνος μπορεί να σκλαβώσει με τρεις τρόπους. Σαν παρελθόν. Αν γίνει κάτι τέτοιο δύσκολα πας μπροστά. Ο χρόνος μπορεί να σκλαβώσει σαν παρόν. Τότε φτύνεις το παρελθόν και δεν νοιάζεσαι για το μέλλον. Επίσης ο χρόνος μπορεί να σε σκλαβώσει και σαν μέλλον. Τότε νοιάζεσαι μόνο γι’ αυτό που θα κάνεις αύριο και χάνεις το τώρα, τη ζωή από τα χέρια σου». «Και υπάρχει γιατρειά για όλες τις σκλαβιές;» «Ποιος σου είπε πως τους υπόσχομαι γιατρειά; Λησμονιά υπόσχομαι κι αυτή για λίγο». «Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα. Να βρω θέλω». «Τι να βρεις;» «Απαντήσεις». «Και ποιος είσαι εσύ που θες να βρεις ό,τι ποτέ δεν βρέθηκε από κανέναν;» «Είμαι ο Ζοχάρ!» λέει πάλι περήφανα το αγόρι λες και είπε είμαι στρατηγός. Όμως κι η γριά κουνήθηκε, γύρισε τον κοίταξε μέσα από τα άσπρα της τσίνορα και είπε με θαυμασμό. «Αμέ, πες το μου αγόρι μου ποιος είσαι! Είσαι ο Ζοχάρ! Δίκαια ψάχνεις απαντήσεις. Πάγαινε, λοιπόν, με την ευχή μου. Δεν νομίζω στην μικρή Σαλομά να ανακαλύψεις αυτά που ψάχνεις. Καλύτερα να πας στον «Ειδωλολάτρη». Αυτός μπορεί και να σε κατευθύνει κατά πως πρέπει».

 

 

 

 

Κείμενο Οπισθόφυλλου

«Είναι ένα βιβλίο παιχνίδι. Μεταξύ «συνοριοφυλάκων» και «εισβολέων» Όπου συνοριοφύλακες είναι οι νόμοι. Και όπου εισβολείς, οι επίδοξοι καταλυτές των. Οι ίστορες και οι ήρωές των. Οι απηυδησμένοι από την εγκράτεια γέροντες. Τα αυθάδη στην σοφία τους ανήλικα. Οι πολύχρωμες στην γενναιοδωρία τους γυναίκες. Ένα βιβλίο όπου θα δούμε το «κανονικό» να ποδηλατεί στον ουρανό. Το άνομο να μην προκάμει να μεταμεληθεί. Και την εντιμότητα, κουρασμένη από την ορθόδοξη εκδοχή της, να καταστρέφει – δίχως να νοιώθει την ανάγκη αναδημιουργίας. Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να είναι δραματικό. Εάν δεν είχε μέσα του, τόση επανάσταση. Δηλαδή, τόση παιδικότητα και τόσον έρωτα.»

 

 

 

 

Η Ελένη Στασινού γεννήθηκε στην Πάτρα, το 1948 από εργατική οικογένεια, γεγονός που θεωρεί απολύτως τιμητικό. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. ‘Έγραψε τις ποιητικές συλλογές: «Οι οδύνες στις μετάλλαξης» και «Πιο πέρα». Τα μυθιστορήματα: «Η κουμπάρα η Μαργαρίτα», «Απόδραση στις το φως», «Ο Στέφανος του ελαιώνα» «H Αγία πόρνη στις καρδιάς του» (best seller 2001), «H αυτοκρατορία των δήθεν», «Οντισιόν» «Νύχτες Υποταγής» «Η Γυναίκα των Δελφών» Έργο το οποίο επιλέγεται και τιμάται το 2011 στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων του φορέα “Insula Europea” στην Perugia στις Ιταλίας. (www.insulaeuropea.eu) «Οι Πιρογιέρηδες του Έρωτα» παραμύθι για μεγάλους και το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο Χορός των Κρυστάλλων». Συμμετέχει στο συλλογικό «Το λιμάνι στις ζωής μου» Ακολουθούν τα μυθιστορήματα «Βρομοθήλυκα στις Ιστορίας» και «Μαινάδες του Κηφισού» Ιστορία από νερό κι αλάτι. Ασχολείται επίσης με την δραματοποιημένη Βιογραφία (SATIE, ΣΑΙΞΠΗΡ, ΛΑΥΡΑΓΚΑΣ)

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top