Fractal

✔ Προδημοσίευση: Τέσσερα ποιήματα από την ποιητική συλλογή «Μαγικό κορίτσι» του Γιάννη Κόκκινου που θα κυκλοφορήσει το 2021

 

 

 

 

✔ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 

 

ΈΡΜΑ

 

Ρότα για το άπειρο

έδωσες στη ζωή μου

καθώς μ’ εντόπισες

– διασώστης πειρατής –

στα βράχια να χτυπιέμαι

εγκλωβισμένος

 

Είδες αξιοπρέπεια

στων χεριών τον πανικό

Έδερναν το νερό

για να βαστιέται

το κεφάλι κι ο λαιμός ψηλά

κι ας ήταν πέτρες θεόρατες

σαν δράκοι γύρω

 

Ξεχάστηκε

η αρχαία τους λαλιά

έγινε ορμή,

κύματα της θάλασσας φτερά

κι η γνώση βουητό

σεισμογενές κι ανεπεξέργαστο

 

για να βρεθώ στα ανοιχτά

με φουσκωμένο το πανί

από τ’ απόθεμα του ανέμου

που κούρσευες εισπνέοντας

και μέσα σου τον φύλαγες

στην πιο καλή μεριά

να κερδίζει σε πνοή

 

και τώρα λόγια μου κάμποσα

καθώς στην άβυσσο πετάς

να μην μπατάρει η σχεδία,

εγώ εδώ να συνεχίζω

στο βουητό επάνω

τον σιωπηλό μου στοχασμό

και για τους δυο μας

 

 

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΟΥ

 

Κατέβηκαν τα σύννεφα στην άσφαλτο

τη λάμψη σου να προστατεύσουν

από τα μάτια των περαστικών

 

Μη σε νομίσουν για οπτασία

και αδύνατη κάνουν τη διαφυγή σου

άμαθοι καθώς είναι στην ομορφιά

 

θα ήταν σκάνδαλο γι’ αυτούς

να την κοιτάζουν

έτσι να περπατά βράδυ πρωί

και να εκτίθεται μόνο και μόνο

για την ανάγκη ενός σκύλου.

 

 

 

 

ΚΑΤΙ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ

 

Μη σπαταλάς τον θεό

θα τον χρειαστείς

όταν θα τα έχεις όλα

κι απεγνωσμένα

κάτι να σου λείπει θα ζητάς

μέσα του να κουρνιάσεις

 

Λίγο χώρο για να γλιτώσεις απ’ το κενό

 

“αύριο όμως θα είναι μια άλλη μέρα… ” μου είπες

“…προσμένοντάς την το σήμερα μη χάσουμε

Αγκάλιασέ με δυνατά

για να σου λείπω

Μη μ’ εξοικονομείς να μ’ έχεις γι’ αύριο

Γιατί αν μ’ έχεις

τελικά

να μ’ αγαπάς θα πάψεις”.

 

 

 

 

ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ (ΓΙΑ ΛΙΓΟ…)

 

Επέστρεψα για λίγο στη σπηλιά…

 

“πώς ήμουνα χωρίς εσένα”

 

…με πρόφαση ότι επισκέπτομαι

τα προϊστορικά θηρία

που κάποτε με ευθύνη υιοθέτησα

εγγύηση

για των ελεύθερων

υπαρξιακών μου καθηκόντων

την καλή λειτουργία

 

Δεν φτάνει μόνο να θρέφω τη σιωπή τους

Εκείνα με θυμούνται

Τους λείπω

Εξαρτώνται από μένα

με ψάχνουν

και κάποτε

με βρίσκουν

Ακόμα και τώρα

τις νύχτες όταν τρομάζω

και με καθησυχάζεις

“όνειρο ήταν!”

 

Επέστρεψα για λίγο στη σπηλιά….

 

 

“πώς θα ‘μουνα χωρίς εσένα”

 

…βρήκα να καίει μια φωτιά

αναρωτήθηκα αν είναι αληθινή

κι εκείνη μου ‘καψε τα βλέφαρα

 

 

poetry

 

 

 

Ο Γιάννης Κόκκινος γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Φιλοσοφία και είναι Μουσικός. Ασχολείται με την Jazz, την Blues και την alternative Rock ως περφόρμερ, παίζοντας ηλεκτρικό μπάσο και κοντραμπάσο, ενώ έχει ποικίλες δισκογραφικές συμμετοχές και συνεργασίες ως session μουσικός και στιχουργός. Το «Μαγικό Κορίτσι» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top