Fractal

Ένα ποίημα

Της Βικτώριας Μ. Περδικούλη // *

 

 

 

 

ΑΤΙΤΛΟΝ

 

Έϊ, τροβαδούρε

τού νυκτόβιου στίχου

πού συνάζεις

απ’ τ’ άστρα

αθανασία..

Ρίχνεις ματιά

σ’ όνειρο τρελό

και παγώνουν

τ’ άλαλα χείλη σου..

Μακάρι να ‘ταν

η αγάπη “αμαρτία”

“κατάρα” να πέφτει

στα κεφάλια των “τρελών”,

μες στα μεσάνυχτα

σε ασάλευτες σιωπές..

Κι όταν κυλάει σταγόνα αλμύρας

στων χειλιών την άκρη,

μακάριοι εμείς για πάντα,

οι νέοι αμαρτωλοί τού κόσμου…

 

————————–

 

*Βικτώρια Μ. Περδικούλη, από την ποιητική της συλλογή, KRYPTON 2022  (απόδοση από την ρουμανική Αντώνης Χρ. Περδικούλης)

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top