Fractal

Δύο ποιήματα

Της Χριστίνας Λαμπούση // *

 

 

 

 

Δήμιος του θανάτου

 

Φωνάζει ο πόνος στα σωθικά

ένα δρεπάνι

κειμήλιο φροντίδας γονεϊκής

με έχει σκίσει πέρα ως πέρα

βαράτε στο ψαχνό

από την πλάτη βγήκε στην κοιλιά μου

 

Αγαπητοί καλεσμένοι

η φιέστα έλαβε τέλος

η ζωή ζητάει τα ρέστα της

η ζωή ζητάει να γίνει ζωή

μην πεθάνεις πριν πεθάνεις

 

Βγάζω τη λαβή του

το βάζω στον ουρανό

κάθε βράδυ το λέω φεγγάρι μου

μια του όψη δεν τη βλέπω

τέλος με το σκότος

ας είναι ελαφρύ το χώμα

συνδρομή εξοφλήθη

μόνο τη φωτεινή του θέλω

 

Ζωή

θα σε κάνω πάλι ζωή

ο θάνατος δεν χωρά μες τα όνειρα

τώρα εγώ δήμιος του θανάτου

 

 

 

Προς τα πάνω

 

Πεσμένη

-πιο κάτω δεν είχε να πάω-

σε υπόνομο μέσα βαθύ

δύο χέρια είδα ότι είχα

ένα λέω για τη γη

το άλλο για τον ουρανό

 

Το έτεινα σε Σένα

κι εκεί Σε είδα

ξανά για πρώτη φορά

φαίνεσαι αλλιώς

όταν Σε δει κάποιος από κάτω

 

Κι Εσύ είδες

κάτι περίεργα σημάδια στην πλάτη

μια ψυχή που φωνάζει

παιδικό κορμί τσαλακωμένο

δυο πένθιμα μάτια

είδες το κορίτσι εντός μου

με τα λευκά φτερά στραπατσαρισμένα

 

Σου έδωσα το χέρι

το πήρες

κατάλαβες

παιδικό βλέμμα πεισμωμένο

πυγολαμπίδα τα μεσάνυχτα

δεν ήρθε ακόμα της ήττας η ώρα

 

Αγκάλιασέ με απαλά

πληγές ανοιχτές

η επαφή πονά

αλλά Εσύ ξέρεις

πάντα ξέρεις

 

Δε σε φοβάμαι θάνατε

έχω Αυτόν μαζί μου

κολλά τα φτερά μου

πετάω

 

Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις

δε θα πεθάνεις όταν πεθάνεις

 

 

 

Χριστίνα Λαμπούση γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας, όπου και δικηγορεί. Είναι απόφοιτος του Εθνικού Ωδείου Πειραιώς και υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας «ἰᾶσθε θεάτρῳ». `Εχει συγγράψει τα θεατρικά έργα «Εντός περιθωρίου», «Στα χνάρια των ηρώων μας» (εκδ. Σαιξπηρικόν), «Κατά μέτωπον» και «Θα σε βρω» (υπό έκδοση). Γράφει ποιήματα και επιμελείται για την ΕΡΤ το ένθετο “Στιγμές ποίησης”.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top