Fractal

H Όλγα Προφίλη στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

olgaprofili

 

Το Αγαπημένο μου Μπουένος Άιρες είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα. Το δούλευα μέσα μου χρόνια, χωρίς να το έχω συνειδηποιήσει. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχα μάλιστα ξεκινήσει να γράφω μια εντελώς διαφορετική ιστορία, με τους ίδιους όμως τρεις βασικούς ήρωες: μια κοπέλα, τον μετανάστη θείο της και ένα Αργεντίνο πολιτικό πρόσφυγα. Ύστερα όμως από λίγο την άφησα και σιγά σιγά την ξέχασα. Την ξαναβρήκα, στις αρχές του 2010, στο υπόγειο του σπιτιού μου στις Βρυξέλλες -ένα σκονισμένο χειρόγραφο, δέκα σελίδες όλες κι όλες. Με περίμενε είκοσι χρόνια! Ένιωσα ότι είχε φτάσει η στιγμή να το βάλω μπροστά. Τότε ήταν που πήρα και την απόφαση να το γράψω στα ελληνικά, ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα, μια που λείπω χρόνια από την Ελλάδα και στην καθημερινή μου ζωή χρησιμοποιώ πολλές διαφορετικές γλώσσες.

 

Το βιβλίο αναπτύσσεται σε πολλαπλά επίπεδα με τόνους έντονα πολυπολιτισμικούς, παραθέτοντας προσωπικές ιστορίες μέσα σ’ένα ιστορικό πλαίσιο. Οι ήρωες κινούνται σε διαφορετικές πόλεις: από την Αθήνα, στο Παρίσι και από εκεί στο Μπουένος Άιρες, περνώντας από τη Ρώμη και το Μιλάνο. Απρόβλεπτες συγκυρίες τους φέρνουν κοντά ή τους απομακρύνουν. Η ιστορική πραγματικότητα, συχνά σκληρή και βίαιη, λειτουργεί περισσότερο σαν φόντο ενός σκηνικού. Αναμφισβήτητα όμως τους επηρεάζει και συχνά τους κάνει να αλλάξουν κατεύθυνση, πράγμα που δεν επιθυμούν αναγκαστικά. Αυτό όμως που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι το πως αντιδρούν στις αντιξοότητες, αν και κατά πόσο ξεπερνούν τις ατυχείς συγκυρίες (τα desencuentros του βιβλίου), αν προσαρμόζονται ή όχι. Αναφέρομαι βέβαια σε δύσκολες ιστορικές περιόδους, όπως οι δικτατορίες και οι οικονομικές κρίσεις, που έχουμε ζήσει τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Αργεντινή, σε συνθήκες που εξαναγκάζουν τους ήρωες να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να αναζητήσουν μια νέα ζωή σαν πρόσφυγες ή μετανάστες.

 

olgaprofili2

 

Προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας, εφ’ όσον βέβαια έχουμε την δυνατότητα (και την τύχη) να επιλέξουμε. Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τα μεταναστευτικά ρεύματα και συνεχίζω να τα μελετώ. Όταν οι Ευρωπαίοι, στοιβαγμένοι στα υπερωκεάνια, διέσχιζαν τον Ατλαντικό στις αρχές του 20ού αιώνα, πιστεύοντας ότι στον Νέο Κόσμο τους περίμενε ένα καλύτερο μέλλον, το ταξίδι τους ήταν δύσκολο και η ταλαιπωρία αφάνταστη. Έφταναν όμως στον προορισμό τους και η χώρα υποδοχής φρόντιζε να τους στεγάσει και να τους βοηθήσει να ενταχτούν. Αυτό το ανακάτεμα Ευρωπαίων μεταναστών με σαγήνευσε από την πρώτη στιγμή που πλησίασα την Αργεντινή. Εκατομμύρια άνθρωποι με διαφορετικές γλώσσες και προσωπικά βιώματα άφηναν την γηραιά Ήπειρο (που σήμερα είναι για άλλους η Γη της Επαγγελίας) είτε επειδή αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον, είτε γιατί ήθελαν να γλυτώσουν από κάποιο πόλεμο, παγκόσμιο ή εμφύλιο, είτε ακόμα για να τους «ξεχάσει» η δικαιοσύνη, όπως πολλοί Ναζί που κρύφτηκαν στην Αργεντινή μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρίσκω εξαιρετικά εύστοχη την φράση του μεξικανού συγγραφέα Οκτάβιο Πας που λέει ότι ενώ οι Μεξικανοί κατάγονται από τους Αζτέκους και οι Περουβιανοί από τους Ίνκας, οι Αργεντίνοι κατεβαίνουν (το ρήμα κατάγομαι και κατεβαίνω στα ισπανικά είναι το ίδιο) από τα πλοία.

 

Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω δυο λόγια για το ρόλο της μουσικής στη ζωή της κεντρικής ηρωίδας. Η Νίνα, μεγαλώνει από μικρή με τραγούδια, μια που ο Ιταλός πατέρας της παίζει πιάνο και λατρεύει τις όπερες. Οι μελωδίες έρχονται συνειρμικά στο μυαλό της από το πουθενά βοηθώντας την να βρει λύσεις στα θέματα που την απασχολούν. Και βέβαια το τάνγκο δρα καταλυτικά. Αγκαλιάζει το μυθιστόρημα προσκαλώντας τον αναγνώστη να αφεθεί, να λικνιστεί στις μελαγχολικές του νότες. Το Αγαπημένο μου Μπουένος Άιρες δανείζεται τον τίτλο του από το Mi Buenos Aires Querido, ένα από τα πιο αγαπημένα τάνγκο του Κάρλος Γαρδέλ.

 

To Αγαπημένο μου Μπουένος Άιρες, κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

 

olgaprofili3

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top