Fractal

✩ «Ζαν ντι Μπαρί, η Ερωμένη του Βασιλιά»: εκπληκτική ταινία εποχής.

Γράφει ο  Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

 

«Ζαν ντι Μπαρί, η Ερωμένη του Βασιλιά»

 

Ανάλαφρη ταινία για τις διακεκαυμένες νύχτες (και) αυτού του εφιαλτικού καλοκαιριού, που νιώθεις πως όσες αμαρτίες κι αν έχεις κάνει αυτές ξεπλένονται σε ποτάμια ιδρώτα, σε βίαιες διεισδύσεις τεχνητώς ψυγμένου αέρα σε κυψελίδες φραγμένες από κακά υποπροϊόντα τού καπνού, που αποσκοπούν (όπως τα περισσότερα πλέον εμπορεύματα) στον πληθωριστικό εθισμό τού καταναλωτή.

Το ίδιο εν πολλοίς επιχειρείται και στην Τέχνη, από αρχαιοτάτων χρόνων.

 

 

Η παραμυθία είναι κατευναστική και καθησυχαστική.

Μπορεί «ο κόσμος να καίγεται» (κυριολεκτικά), όμως το καναρίνι συνεχίζει να κελαηδάει στο κλουβί του αμέριμνο. Όταν το φτάσουν οι φλόγες είναι πλέον αργά. Τότε η ψυχή πετάει αμέριμνη σε άλλους ουρανούς, αρνούμενη να καταγράψει την οδύνη και τον πόνο.

Μπορεί να έχει καταγράψει μόνο ορισμένα ηλιοβασιλέματα, το απρόσμενο μεθυστικό άρωμα ενός λουλουδιού, ένα φιλί (που παρά την ξινίλα τής πέψης) αναδίδει ευωδία παραδείσου…

Κι όλα τα άλλα είναι καλά, όταν είναι μακριά από εμάς, μακριά από τον ζωτικό κύκλο τού αναπνέοντος σώματός μας.

Η ζωή έχει τις δικές της αντιστάσεις και η Τέχνη είναι προορισμένη να τις ενισχύει.

Παράδειγμα, σε αυτή την ταινία, η πείνα τού φτωχού λαού, η απελπισία των μη προνομιούχων δεν περνάει δραστικά στο κοινό. Η περίφημη εκείνη βασίλισσα (η Μαρία-Αντουανέττα) που ξεστόμισε το υβριστικό «εάν ο λαός δεν έχει ψωμί να φάει παντεσπάνι», παρουσιάζεται σε αυτή την κινηματογραφική μυθοπλασία ως ελαφρώς κακομαθημένη και ψηλομύτα πριγκίπισσα τού Βορρά, ενώ ο αρραβωνιαστικός της και μετέπειτα βασιλιάς (Λουδοβίκος ο 16ος, ο καρατομημένος) εμφανίζεται ως απόλυτος ιππότης, ανώτερος άνθρωπος, χωρίς ίχνος από την αναρχική καλλιτεχνίζουσα φύση τού πατέρα του (Λουδοβίκου τού 15ου) που κυκλοφορούσε στις Βερσαλλίες ελεύθερα με την αντισυμβατική ερωμένη του σπάζοντας κάθε πρωτόκολλο!!!

Βέβαια, η ηθική τάξη αποκαθίσταται στο τέλος: αυτός τιμωρείται με μια επώδυνη παραμορφωτική αρρώστεια, εκείνη ξανακλείνεται στο μοναστήρι και στο τέλος όλοι αποκεφαλίζονται.

Εν τω μεταξύ όμως απολαμβάνουμε ένα ετεροχρονισμένο παραμύθι μιας Σταχτοπούτας που ξαναγίνεται – στο τέλος – κολοκύθα.

Εκπληκτικός ο Τζόνι Ντεπ στον επαμφοτερίζοντα ρόλο του (από τότε που αρνήθηκε να επισκεφθεί οδοντίατρο δεν ανοίγει το στόμα του σε κανένα πλάνο – ούτε κατά λάθος – είναι κι αυτή μια μικρή επανάσταση στην «ετικέττα» τού Hollywood).

Όσο για την επωμισθείσα τον ρόλο τής ρηξικέλευθης εταίρας δεν με έπεισε καθόλου, γιατί εκτός από την απλοϊκότητά της δεν επέδειξε – ως ώφειλε εκ τής θέσεώς της – ουδεμίαν έφεσιν εις τα Γράμματα και τις Τέχνες. Εκτός από τις ανδροπρεπείς ενδυματολογικές παρεκκλίσεις της και το επαρχιώτικο χαμόγελό της (που το παράκανε – τονίζοντας εξ αντιθέτου τα χείλη ερμητικά κλειστά τού παρτενέρ της).

Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για μια εκπληκτική ταινία εποχής, που πληροί όλες τις διεθνείς κινηματογραφικές προδιαγραφές τού ευπώλητου.

Για μικροαστούς και μεσοαστούς που δεν τους βγαίνουν οι λογαριασμοί στο τέλος τού μήνα, ιδανικό πολιτισμικό προϊόν προκειμένου να αποξεχαστούν!

 

 

info: https://www.athinorama.gr/cinema/movie/zan_nti_mpari_i_eromeni_tou_basilia-10078817/

 

 

Ζαν ντι Μπαρί, η Ερωμένη του Βασιλιά (Jeanne du Barry), 2023, Έγχρ., Διάρκεια: 113′, 2, Δραματική, Γαλλοαγγλική

 

Η ζωή της Ζαν Μπεκί, η οποία γεννήθηκε ως νόθα κόρη μιας φτωχής μοδίστρας το 1743, έγινε διάσημη εταίρα και έφτασε ως την αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου 15ου, για να γίνει η τελευταία επίσημη ερωμένη του.

 

Σκηνοθεσία: Μαϊουέν

Με τους:

  • Πιέρ Ρισάρ
  • Τζόνι Ντεπ
  • Μελβίλ Πουπό
  • Μαϊουέ

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός,  https://konstantinosbouras.gr

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top