«Η αγκαλιά είναι σαν μπούμερανγκ σου έρχεται αμέσως πίσω»
Γράφει η Χρύσα Νικολάκη //
«Ο βασιλιάς Αγκαλιάς», Κυριακή Κουμανίδου , εκδ. Διάνοια
Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους και άλλους ειδικούς, η συμβολή ενός παραμυθιού στην ανάπτυξη και κοινωνική συμπεριφορά είναι πολλαπλή και ανεκτίμητη. Το πρώτο αυτό παραμύθι της Κυριακής Κουμανίδου, ο βασιλιάς Αγκαλιάς από τις εκδόσεις Διάνοια θα ζεστάνει την παιδική ψυχή με γαλήνη, θα τη βοηθήσει να διαχειριστεί τις δύσκολες καταστάσεις αλλά και να απελευθερωθεί από το φόβο του αύριο. Με την αισιοδοξία και την αλληγορία του αλλά και με τις υπέροχες διαδραστικές ασκήσεις που εστιάζουν στις παιδαγωγικές αξίες, o βασιλιάς Αγκαλιάς κερδίζει αμέσως τα παιδικά βλέμματα.
«Η αγκαλιά είναι σαν μπούμερανγκ σου έρχεται αμέσως πίσω.Όσο πιο παγωμένη είναι η νύχτα τόσο πιο ζεστές είναι οι αγκαλιές. Οι αγκαλιές είναι αθόρυβες αλλά μιλάνε τόσο δυνατά.»
Αυτά είναι μερικά από τα αποφθέγματα της αγκαλιάς που επέλεξε η συγγραφέας για να στολίσει το οπισθόφυλλο του παραμυθιού.
Η Κυριακή Κουμανίδου με το πρώτο της αυτό διηγηματικό παραμύθι, μιλά με συμβολικό τρόπο για τη δύναμη της αγάπης. Γιατί, η σιωπηλή έκφραση της αληθινής αγάπης, είναι η αγκαλιά. Και αυτή η αγάπη για τα παιδιά, για την οποία η συγγραφέας μας μιλά, είναι η μοναδική που είναι άνευ όρων. Τα παιδιά όπως και οι ενήλικες αισθάνονται κατά τη διάρκεια της αγκαλιάς την πλήρη αποδοχή. Στην ενήλικη ζωή τους αυτά τα παιδιά, που έγιναν δέκτες της απέραντης αγκαλιάς των ενηλίκων, οπλίζονται με ενσυναίσθηση, αποδοχή και συναισθηματική επάρκεια. Φτάνουν στον ανώτερο θεϊκό εαυτό τους. Τι σημαίνει όμως πραγματικά αυτό;
Ο Απόστολος Παύλος ή αλλιώς ο Απόστολος των εθνών, αλλά και της καρδιάς του κόσμου, μέσα από την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του, παραδίδει τον εξαίσιο ύμνο της αγάπης, ένα άριστο ποίημα που εξυψώνει τη ζωή. Αφού η αγκαλιά, είναι η σωματική απόδειξη της αγάπης, ας δούμε λίγο την κινητήρια δύναμη της. Πριν όμως από αυτό, πρέπει να υπογραμμίσουμε πόσο απαρηγόρητος μένει ο βασιλιάς πριν γνωρίσει το σοφό, που του προσφέρει ως δώρο την αγκαλιά του. Η Κυριακή Κουμανίδου μας παραδίδει ένα βασιλιά λυπημένο και ανασφαλή, από την αγωνία να σώσει το υπέροχο Βασίλειο του, γιατί έχει μείνει δίχως όπλα και σπαθιά.
Ψάχνοντας λοιπόν να βρει τη λύση η συγγραφέας, μας μιλά παραβολικά για εκείνον τον σοφό, που έρχεται από τα πέρατα του κόσμου και δεν κρατά τίποτα στα χέρια του, παρά μόνο φυλάει μέσα στην καρδιά του, σφιχτά και μυστικά την αγκαλιά του. Ο σοφός λοιπόν, δίχως μαχαίρια και σπαθιά, αλλά με μόνο όπλο την αγκαλιά, μας θυμίζει εκείνους τους τρεις μάγους, που σαν άλλοτε, επί Καίσαρος Αυγούστου, έφεραν στο Χριστό σμύρνα, χρυσάφι και λιβάνι. Δώρα συμβολικά, όπως συμβολική είναι και εδώ η αγκαλιά, το σιωπηλό όπλο της αγάπης. Η Αγάπη όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος: «πάντα στέγει, πιστεύει, ελπίζει και υπομένει.»
Αυτός ο άνθρωπος που αγαπά, δεν ζηλεύει, δεν θυμώνει, υπομένει όλα τα δεινά, γιατί πρωτεύει στην ψυχή του το αγαθό του συνόλου και όχι το προσωπικό του αγαθό. Να άλλη μία διάσταση που βλέπουμε στο παραμύθι, η διάσταση της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, χαρακτηριστικά που και η συγγραφέας φέρει ως προσωπικότητα, με τον εθελοντισμό της σε παιδιά αλλά και σε μεγάλους (στον τομέα της υγείας καθώς είναι).
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο παραμύθι μας. Ο βασιλιάς μέσα του είναι απαρηγόρητος, γιατί ξέρει πως όσες γλώσσες, όση γνώση, όση περιουσία, όση πίστη και αν έχει, δεν είναι τίποτα, χωρίς την αγάπη. Ο σοφός, ντυμένος με τα χρώματα της νύχτας και το φως των άστρων, έρχεται σαν άλλος Ζωροάστρης, να εναποθέσει στα πόδια του βασιλιά, την αγκαλιά, το μεγαλύτερο φάρμακο.
«Γιατί αφέντη μου γιατί, να αφανιστεί όλη η γη; Αφού μπορεί μια αγκαλιά να φέρει αγάπη στην καρδιά.»
Η ωκυτοκίνη ή αλλιώς η ορμόνη της αγάπης, ή ορμόνη της αγκαλιάς, έχει θεραπευτικές ιδιότητες στην ψυχή. Καθησυχάζει και προσφέρει χαρά.
Ο σοφός παραδίδοντας αυτό το δώρο στο βασιλιά, διαλύει την ανησυχία του και ενισχύει τους δεσμούς αγάπης μεταξύ αυτού και του Βασιλείου του, του λαού του. Όπως γράφει και η αγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη:
«Αυτό που μετράει τελικά είναι ποια χέρια θα σε αγκαλιάσουν και θα κάνουν το δέρμα σου να δακρύσει, όχι λύπης δάκρυα, μόνο χαράς και δύναμης.»
Αυτή τη χαρά, αυτή τη δύναμη, προσφέρει η αγκαλιά στο βασιλιά μας. Τα μαγικά δώρα, η επάνοδος του νικητή, η νίκη, η συνάντηση με τον δωρητή, είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά του παραμυθιού, που υπογραμμίζουν τη μεγάλη παιδαγωγική του αξία.
Η εικονογράφος Βιβή Μαρκάτου έδωσε στο παραμύθι κίνηση και χρώμα, μπήκε βαθιά μέσα στο όνειρο της Κυριακής Κουμανίδου να ζωγραφίσει τον Βασιλιά Αγκαλιά όπως του αξίζει και πραγματικά κατόρθωσε με την εικονική της ενάργεια να ζωντανέψει τις εικόνες. Μαζί, εικόνες και λέξεις, δημιούργησαν αυτό το πανέμορφο παραμύθι που θα αγκαλιάσουν με περισσή αγάπη, μικρή και μεγάλοι.
* Η Χρύσα Νικολάκη είναι Βιβλιοκριτικός(Master of Arts), Μεταφράστρια, Συγγραφέας, θεολόγος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η Σταχτοπούτα/ La Cenerentola του Gioachino Rossini στο Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Ολύμπια «Μαρία Κάλλας»
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ // Η Σταχτοπούτα/ La Cenerentola του Gioachino Rossini στο Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Ολύμπια «Μαρία Κάλλας» Το παραμύθι του Περό Σταχτοπούτα είναι γνωστό. Στην εκδοχή του Ροσίνι όμως έχουμε μερικές μικρές διαφοροποιήσεις.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Θανάτου αναμνήσεις”
Της Ειρήνης Λόκα // * Θανάτου αναμνήσεις Καθόμουν στο κρεβάτι. Θα μπορούσα να είχα απομακρυνθεί από ένα μέρος που μου έφερνε τόσο άσχημες πρόσφατες αναμνήσεις. Ο τόπος του εγκλήματος με το πτώμα. Μόνο που
Περισσότερα -
Διήγημα: “Μην αγγίζετε”
Γράφει ο Νίκος Φωτίου // Αγαπητοί μου συμπολίτες, παρακαλώ θα ήθελα την προσοχή σας καθώς σήμερα, έγινα μάρτυρας ενός περιστατικού που με συγκλόνισε. Σας το παραθέτω όχι για κανέναν άλλο λόγο πέρα από το να το
Περισσότερα -
Ο ατυχής βίος της ανθρωπότητας
Γράφει η Λίλια Τσούβα // Χλόη Κουτσουμπέλη «Ο βοηθός του κ. Κλάιν», εκδ. Μελάνι, σελ. 214 Καφκικό περιβάλλον, ανατριχίλα αστυνομικού μυθιστορήματος, διαρκές σασπένς και φιλοσοφική διάθεση. Το μυθιστόρημα της Χλόης Κουτσουμπέλη «Ο βοηθός του κυρίου Κλάιν» αποδεικνύεται μυθιστόρημα
Περισσότερα -
Με επίκεντρο το πάσχον σώμα
Γράφει η Χριστίνα Οικονομίδου // Κώστας Καναβούρης, «Αποθήκη καταλοίπων ηδονής», Εκδόσεις Μελάνι Υπάρχει μια χρυσή τομή στην ποίηση, λεπτή όσο και η κόψη ενός ξυραφιού, πάνω στην οποία καλείται ο ποιητής να ισορροπήσει, ανάμεσα στο βιωμένο ενεργό συναίσθημα
Περισσότερα -
Ο Κερ δεν φοβόταν τους Δαναούς
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // «Φοβού τους Δαναούς», Φίλιπ Κέρ, Μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Κέδρος, σελ. 496 Στο τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου του Φίλιπ Κερ «Φοβού τους Δαναούς» μένει μόνο μια γλυκόπικρη γεύση. Όχι γιατί ο Κερ
Περισσότερα -
Παραμύθι: “Η μεγάλη διάψευση” (για αθεράπευτα ονειροπόλους ποντικούς)
Του Κώστα Πασχάλη // * Μια φορά και έναν καιρό μια μικρή κοινότητα ποντικών αποφάσισε να «κατασκηνώσει» δίπλα σ’ έναν αυτοκινητόδρομο μεγάλης κυκλοφορίας. Οι συνθήκες διαβίωσής τους από την αρχή ήταν άθλιες. Ο χώρος όπου διέμεναν ήταν ένας
Περισσότερα
