Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ✩ Με τις αποσκευές του παρελθόντος κατευθυνόμενοι στο άγνωστο μέλλον. «Νύχτες» στο Studio Μαυρομιχάλη. Από τη θεατρική ομάδα Apparatus.
26/12/2023, 7:20 μμ

✩ Με τις αποσκευές του παρελθόντος κατευθυνόμενοι στο άγνωστο μέλλον. «Νύχτες» στο Studio Μαυρομιχάλη. Από τη θεατρική ομάδα Apparatus.

Της Ελένης Αναγνωστοπούλου //

 

Με τις αποσκευές του παρελθόντος κατευθυνόμενοι στο άγνωστο μέλλον. «Νύχτες» στο Studio Μαυρομιχάλη.

Από τη θεατρική ομάδα Apparatus.

 

 

Ο έρωτας είτε θα είναι αμοιβαίος είτε δεν θα υπάρξει ποτέ. Ηχηρή δήλωση, βαρύγδουπη. Όμως κρύβει και χωράει μέσα της την πεμπτουσία της Αλήθειας που δεν είναι ποτέ μονοδιάστατη αλλά πολύμορφη. Κι έτσι οφείλουμε να την αντιμετωπίζουμε. Το ερωτικό συναίσθημα υφίσταται και είναι παραδεκτό απ’όλους ως η κινητήρια δύναμη μέσω της οποίας αντλείται θέληση για ζωή. Ξεκινάει το πρώτο παράδοξο: είναι τάχα άραγε αδήριτη ανάγκη να περιμένουμε τον Έρωτα για να δραστηριοποιηθούμε; Ή μήπως το να προσμένουμε το ιδανικό Τέλειο ισοδυναμεί με μια επιθυμητή απομάκρυνση δική μας από τη ζοφερή, άχαρη και συνάμα μονότονη καθημερινότητα;

Πίσω από το ψευδαισθητικό περιτύλιγμα της Αληθοφάνειας, έρχεται στο προσκήνιο η συγκρατημένη σοβαροφάνεια πίσω από την οποία τα ανθρώπινα πάθη ζητούν διέξοδο. Ο χρόνος παραμένει ακίνητος μα όχι στάσιμος. Κι αυτό είναι ένα ακόμα παράδοξο που εντοπίζεται στις Λευκές Νύχτες: ενώ οι ήρωες αντί να ζουν ενεργά απλώς επιβιώνουν, ο χρόνος αναλαμβάνει να παίξει καταλυτικό ρόλο: λαμβάνει αποφάσεις αφήνοντας να διαφανεί περίτρανα η αδυναμία των ανθρώπων ν’αλλάξουν ή έστω να επηρεάσουν το ήδη προαποφασισμένο πεπρωμένο τους. Ο συγγραφέας πλέκει μια περίτεχνη συνθήκη η οποία οικοδομείται πάνω σε ψυχαναλυτικά θεμέλια. Οι ρόλοι προβάλλουν τα θέλω, τους ανομολόγητους φόβους καθώς και τις ελπίδες τους πιστεύοντας- επί ματαίω- ότι θα αντλήσουν από το κενό τη δύναμη που τόσο τους λείπει. Το αυτεξούσιο έχει μπει στον αυτόματο πιλότο και ως εκ τούτου βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση. Όταν συμβεί αυτό, τότε παρατηρούμε αλλοίωση της πραγματικότητας. Οι καταστάσεις δεν θεώνται στις αληθινές τους διαστάσεις μα δείχνουν παραμορφωμένες.

 

Η μοναξιά και το αναπάντητο ερώτημα της Ύπαρξης: Γίνε ο καθρέφτης μου, να γίνω ο δικός σου.

 

Πόσο ελεύθερος άνθρωπος είμαι; Μπορώ να γίνω τέτοιος; Είμαι έτοιμος ν’αφήσω πίσω και διαπαντός, όσα και όσους μ’ εμποδίζουν να βαδίσω το μονοπάτι μου απρόσκοπτα και δημιουργικά;
Αυτές είναι μερικές ερωτήσεις, ενδεικτικές, που υποδηλώνουν το αρχετυπικό ερώτημα της Ύπαρξης. Άλλες τόσες ερωτήσεις θα μπορούσαν να διατυπωθούν για το ίδιο θέμα.

Είναι γνωστό σε όσους διαβάζουν Ντοστογιέφσκι πως ο υποφαινόμενος αρέσκεται να ασχολείται με τα Αρχέτυπα που απασχολούν σε βάθος την ανθρώπινη ψυχή.

Μη βλέπετε που οι ήρωές του είναι απλοί άνθρωποι. Μέσα τους κρύβουν ανησυχίες οι οποίες ήταν, είναι και θα παραμείνουν διαχρονικές για την ανθρωπότητα.

Προβάλλεται χωρίς περιστροφές η αναγκαιότητα, αρχικά της αναγνώρισης των προτερημάτων και των ελαττωμάτων τόσο των δικών μας όσο και των σημαντικών Άλλων.

Στη συνέχεια, κάνει την εμφάνισή της η έννοια του Σεβασμού που μέσα της περικλείει την έννοια της αποστασιοποίησης. Με άλλα λόγια, το συνυπάρχειν ρέει ομαλά μόνο όταν δεν αντιμετωπίζεις τον συνομιλητή σαν υποστηρικτικό δεκανίκι. Όταν είσαι σε θέση, εν πλήρει συνειδήσει, ν’ακούς ενεργά και να χρησιμοποιείς το λόγο με βαθιά σύνεση μα προπαντός: με μέτρο.

Τα Αρχέτυπα όμως δεν σταματούν εδώ. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, ο Έρωτας σε συνδυασμό με τη Μοναξιά και το φόβο του Θανάτου είναι τα νομοτελειακά Αρχέτυπα που ρυθμίζουν κάθε μορφή ζωής. Με περισσότερη επιμονή, εκπέμποντας μια συχνότητα που αν και φαινομενικά κινείται σε χαμηλές δονήσεις, προσδοκά να μετατοπιστεί σε υψηλή, γιατρεύοντας εικόνες και στερεότυπα που εσφαλμένα χαράχτηκαν στον εύθραυστο ψυχισμό.

Η σκηνοθεσία της Βάσιας Χρονοπούλου παίζει ανάμεσα σε ρυθμούς παντομίμας και διαλεκτικής όπου είναι κυριαρχικό το στοιχείο του tableau vivant. Ενισχύει την αίσθηση της συνειδησιακής αναλαμπής όπου το όνειρο διαιρείται σε μικρά (υπό) κομμάτια που σκορπίζονται στο αχρονικό θεατρικό πλαίσιο. Το μοτίβο που λογίζεται σαν βάση για την τοποθέτηση της υπόκρισης είναι η εναλλασσόμενη επιτήδευση με την αφέλεια που έρχονται σε αντιδιαστολή με το αδυσώπητο κυνήγι της μάταιης στοχοπροσήλωσης στην υπέρμετρη Ευτυχία. Θυμίζει παράσταση όπου άνετα θα μπορούσε να σταθεί και -γιατί όχι- να θεωρηθεί δυναμική πρόταση ως σπονδυλωτό θέαμα, ως μια devised performance όπου κάθε ιστορία αποτελεί ένα λιθαράκι που προστίθεται στην αφήγηση και ολοκληρώνει το παζλ της σκηνικής σύμβασης.

Οι φωτισμοί του Δημήτρη Μπαλτά προσδίδουν ατμοσφαιρική χροιά αναμεμειγμένη με πινελιές που εμπεριέχουν μέσα τους κάτι από νοσταλγία για το πολυπόθητο αναμενόμενο που δεν έρχεται ποτέ.

Τα κοστούμια της Βάσιας Χρονοπούλου χρησιμοποιούνται σαν πολυεργαλεία που υποδηλώνουν την μετάβαση από το αλλοτινό παρελθόν στο αβέβαιο παρόν.

Η μουσική του Γρηγόρη Ελευθερίου έχει την ικανότητα να μας μαγεύει από το πρώτο άκουσμα, συνεπαίρνοντας μας σε κόσμους ονειρικά πλασμένους.

Ο Ονειροπόλος του Κωνσταντίνου Δημητρακάκη αξίζει να μνημονευτεί για το ήθος, τη συγκινησιακή φόρτιση και για τη λαχτάρα του να ενσωματωθεί σε αυτό που ονομάζουμε απτό ρεαλισμό. Λειτουργεί σαν ομοδιηγητικός- αυτοδιηγητικός αφηγητής διότι είναι εκείνος που λέει την ιστορία, και παράλληλα αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο που εξιστορεί τη ροή των γεγονότων ακριβώς όπως αυτά συνέβησαν. Αναιρεί την υπόστασή του μέσα από την αρνητική αυτοαναφορικότητα, προσπαθώντας έτσι να ξορκίσει τα ελαττώματα που ίσως να αντιστοιχούν σε μεταμφιεσμένες ευλογίες.

 


Η Νάστενκα της Βασιλίνας Κατερίνη ακροβατεί μεταξύ του ρομαντισμού και της άρνησης να υποταχτεί στην πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί ερήμην της.

Κυνηγάει την αυτονομία που τόσο έχει στερηθεί, αναζητώντας την ιδανική ενηλικίωση.

 

 


Στην υπόσταση της Νάστια, η Παναγιώτα Μπιμπλή ξεδιπλώνει το μουσικό της ταλέντο.

Τι μέταλλο! Τι μελωδικό ηχόχρωμα! Ωστόσο, αποδίδει στο ρόλο της στοιχεία που ταιριάζουν σε δεσποτικό χαρακτήρα: φαινομενικός καθωσπρεπισμός που αντιτίθεται στον πυρήνα της ευαισθησίας. Η εσώτερη επιθυμία της συγκρούεται με τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της.

 


Ο Δημήτρης Τσιγκριμάνης αποδίδει στο πρόσωπο του Νέου την Αλλαγή που έρχεται χωρίς προειδοποίηση, μα που πρόκειται να παίξει μεταμορφωτικό ρόλο τόσο στην πραγματικότητα όσο και στις καταστάσεις που τη διέπουν. Ενσαρκώνει το ορόσημο, τον σταθμό από την άγουρη παιδικότητα στην εξερεύνηση της πρώιμης ενηλικίωσης που ζητά να βρει τα πατήματά της, κατασκευάζοντας τη δική της ταυτότητα.

 

 

Η ομάδα Aparratus είναι μια ομάδα που θα μας απασχολήσει στο μέλλον επειδή δείχνει ήδη από το πρώτο δείγμα της ότι έχει μεράκι μα πάνω απ’όλα τη διάθεση να φέρει στο χώρο του θεάτρου δημιουργική πνοή και να δημιουργήσει θεατρικές αποτυπώσεις που θα μείνουν για καιρό ζωντανές στου μυαλού τις γωνιές. Δείτε τις Νύχτες όσο προλαβαίνετε. Είναι ένα τελεστικό θαύμα που συνδυάζει τη σύμπραξη των τεχνών και αναδεικνύει το διαχρονικά ρηξικέλευθο κείμενο του Ντοστογιέφσκι που αποτελεί γροθιά στα εδραιωμένα πρέπει και συνάμα λειτουργεί σαν καταπέλτης των επιβληθέντων στερεοτύπων. Οι συντελεστές μας συστήνονται με τρόπο ενδιαφέροντα και μας κάνουν ν’αναφωνήσουμε: Ω! Το θέατρο δεν παύει ποτέ να μας εκπλήσσει. Αυτή τη φορά ευχάριστα και με θετικό πρόσημο.

 

Συντελεστές:

  • Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
  • Διασκευή – Σκηνοθεσία: Βάσια Χρονοπούλου
  • Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς
  • Σχεδιασμός βαλίτσας: Αναστασιάννα Μωραΐτη
  • Κοστούμια: Βάσια Χρονοπούλου
  • Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου
  • Κίνηση: Φαίδρα Σούτου
  • Φωτογραφίες – Τρέιλερ: Νικολέττα Ζαρίφη
  • Αφίσα: Ναταλία Κισσαμιτάκη
  • Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις : Γιώτα Δημητριάδη
  • Παραγωγή: Apparatus

 

  • Παίζουν: Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Βασιλίνα Κατερίνη
  • Παναγιώτα Μπιμπλή, Δημήτρης Τσιγκριμάνης

 

Ευχαριστούμε για την υποστήριξη το Μ20 winery, το winest, το Τσιν Τσιν bar, το HERMES VS STYLE και τους Rock ‘n’ Drone video/photography.

 

INFO

Για 20 παραστάσεις

  • Από 6 Νοεμβρίου 2023 – 9 Ιανουαρίου 2024
  • Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη
  • Ώρα: 21:00
  • Διάρκεια: 100 λεπτά
  • Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 12 ευρώ (φοιτητικό & άνω των 65), 5 ευρώ (ανέργων & ατέλειες)
  • Θέατρο: Studio Μαυρομιχάλη,
  • Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα
  • Τηλέφωνο κρατήσεων: 2106453330

 

 

 

*H Ελένη Αναγνωστοπούλου είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Μέλος της ΄Ενωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top