Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ✩ Για την παράσταση «Το μπουφάν της Χάρλευ ή Πάλι καλά»
26/12/2023, 7:18 μμ

✩ Για την παράσταση «Το μπουφάν της Χάρλευ ή Πάλι καλά»

Γράφει η Χρυσούλα Νικολάκη // *

 

 

 

«Το μπουφάν της Χάρλευ ή Πάλι καλά»  του Βασίλη Κατσικονούρη

Με την Μαριάννα Τουμασάτου

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σταύρου

 

 

 

Ο θεατρικός συγγραφέας Βασίλης Κατσικονούρης στο έργο του αυτό «Το μπουφάν της Χάρλευ» μας δίνει όλη την έννοια της ελευθερίας σε μόλις 50΄. Κεντρικός του πυλώνας είναι η αντίσταση κατά οποιουδήποτε ολοκληρωτικού καθεστώτος . Το επιστέγασμα του λόγου του είναι η επιμονή στα ιδανικά μας. Η αντίσταση μάς κατά του κατεστημένου που ωφελιμιστικά προσδοκά τη δουλοπρέπεια μας.

Η Μαριάννα Τουμασάτου σε αυτό της το ρόλο πραγματικά μας συναρπάζει. Υποδύεται συγκλονιστικά τη μάνα ενός εύζωνα, ενός μοτοσικλετιστή χάρλευ, ενός νέου παιδιού που θα είχε όλη τη ζωή μπροστά του. Μα η ζωή είχε άλλα σχέδια για εκείνον. Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Σταύρου είναι άρτια και αισθαντική, αποδίδοντας υφολογικά το χωροχρονικό πλαίσιο, στο οποίο βρισκόμαστε.

Ο Βασίλης Κατσικονούρης κατορθώνει να μας περάσει από το γέλιο στη λύπη διατηρώντας αναλλοίωτα τα συναισθήματα μας από την αρχή ως το τέλος της παράστασης. Πρωτοκαθεδρία στο λόγο του έχει το δράμα της μάνας, που εμπρός στο χαμό του παιδιού της αγκαλιάζει όλα τα άλλα παιδιά σα δικά της. Ο συγγραφέας μας περνά από τον πόνο της φθοράς στην αθανασία της ψυχής.

Η Μαριάννα Τουμασάτου ως μάνα του εύζωνα , πηγαίνει κάθε μέρα και κάνει παρέα στο μονάκριβο της. Είτε με ήλιο, είτε με βροχή είναι κοντά του . Μιλάει με αγάπη και πόνο, με τρυφερότητα και με αλήθεια. Όπως κάθε μάνα που αγαπά το παιδί της. Μιλάει στον εύζωνα σαν να είναι το δικό της παιδί .Στα μάτια αυτού του παιδιού βλέπει το δικό της, που έχασε όταν πήρε τη μηχανή του και σκοτώθηκε. Και το μόνο που έμεινε ήταν εκείνο το μαύρο μπουφάν με τα αίματα να της θυμίζει αυτή του την αντίσταση. Eλεύθερος Καβαλάρης ο νέος, τρέχει με την ταχύτητα της νιότης, με την ορμή της ελευθερίας αψηφώντας τον θάνατο. Ιππότης της ασφάλτου σπέρνει με το κόκκινο αίμα του , το δρόμο προς τον Παράδεισο. Λάβαρο σηκώνει το μαύρο μπουφάν , ενάντια στην καταπίεση.

Οι μηχανές Harley και οι οδηγοί αυτών των μηχανών, αποτελούν μία αντιστασιακή και αντιεξουσιαστική ομάδα έναντι σε οποιαδήποτε τυραννία, σε οποιοδήποτε ολιγαρχικό αξίωμα. Πολλές φορές η δημοκρατία ή η τυραννία ξεκινάει από το σπίτι. Στην περίπτωση του γιου της , ο πατέρας ασκούσε μια μη δημοκρατική συμπεριφορά και αντί να αγκαλιάσει το παιδί του τη στιγμή που έφερε το χαρτί της αναβολής από το στρατό, το τιμώρησε με βρισιές και ξεσπάσματα. Το παιδί καβάλησε τη χάρλευ και έφυγε αγανακτισμένο στο δρόμο, και κάπως έτσι έγινε το μοιραίο.

Ο εύζωνας που στέκεται δίπλα στη μάνα, είναι το παιδί της που μπαίνει στην «αθανασία», που τιμάται από την πατρίδα, καθώς άδοξα δεν τέλειωσε η ζωή του. Γιατί για τη μάνα του δεν υπάρχει άδοξο τέλος, καθώς το παιδί της θυσιάζει τη ζωή του για τα ιδανικά του.

Το θεατρικό κείμενο του Βασίλη Κατσικονούρη ακουμπάει κατευθείαν στην καρδιά μας και μας πονά με την αλήθεια του, με τη γνησιότητα της ειλικρίνειας του, με την αμεσότητα της επανάστασής του. Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Σταύρου μας αγγίζει, καθώς παρουσιάζει με τα εύστοχα flashback βίντεο το παρελθόν της οικογενειακής τρικυμίας. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα και τα συρματοπλέγματα προοικονομούν το θεατή, ο οποίος αναγνωρίζει τον πόνο της μάνας. Τέλος, η κόκκινη ομπρέλα, σημείο αναφοράς της ζωής και του αίματος, δείχνει την προστασία της ίδιας της ζωής απέναντι σε αυτήν την ηρωίδα μάνα . Το νερό που συνεχώς βγάζει από την τσάντα της και πίνει, δείχνει την ανάγκη της για ζωή που δεν θέλει να στερέψει μέσα της, τη ζωή του γιου της που χάθηκε για την οποία διψάει συνεχώς να αναστήσει.

Κάθε μέρα στο ίδιο σημείο είναι παρούσα , αναβιώνοντας την οδύνη, σαν άλλη Εκάβη. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για την μοναδική αυτή παράσταση που απολαύσαμε, φεύγοντας προβληματισμένοι μα και ταυτόχρονα ανανεωμένοι, από αυτή την μοναδικότητα της γεύσεως της ζωής , που άλλο δώρο σαν αυτή δεν υπάρχει. Ανανεωτική βροχή που έπεσε πάνω μας και μας σάρωσε!

Ζωή σαν καταιγίδα!

 

 

Συντελεστές

  • Ερμηνεύει:  η Μαριάννα Τουμασάτου
  • Συγγραφέας: Βασίλης Κατσικονούρης
  • Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σταύρου
  • Μουσική: Στέφανος Αδάμης
  • Σκηνογραφία: Ντέιβιντ Νεγρίν
  • Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
  • Γραφιστική επιμέλεια: Indigo Creative
  • Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
  • Μακιγιάζ: Ιωάννης Μιχαλέλης
  • Προβολή-Επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαμία, 6946507792
  • Παραγωγή: Erofili Productions

 

 

 

*Η Χρύσα Νικολάκη είναι Κριτικός Λογοτεχνίας/Θεάτρου/Συγγραφέα

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top